نگرش یعنی همه چیز بخش سوم : کردار

[abdolhossein]

برخلاف ترسی که در دلتان هست وارد عمل شوید

به عنوان مثال ، فرض کنید از سخنرانی در جمع هراس دارید. اما با ترس خود مقابله می کنید و این کار را انجام می دهید. از همان لحظه ای که جلوی حضار می ایستید و سخنرانی تان را آغاز می کنید ، برنده هستید. شاید زانوهایتان شل شود و صدایتان بلرزد . مهم نیست . مهم این است که با ترس خود مواجه شده اید و پا به میدان گذاشته اید. باید به خودتان تبریک بگویید. کمترین نتیجه حاصل از این اقدام این است که عزت نفستان بیشتر می شود و احساس شادمانی و سرور به شما دست می دهد.
البته در اولین اقدام بهترین سخنران دنیا تلقی نخواهید شد. یعنی چه ؟ بیایید واقع بین باشیم. نباید توقع داشته باشید که در اولین سخنرانی خود ، سخنرانی ماهر و چیره دست محسوب شوید. آیا اولین باری که راکت دست گرفتید و بازی تنیس را شروع کردید، تنیس باز ماهری بودید؟ یا بار اولی که وارد آب شدید شناگری قهار از آب درآمدید؟! کسب مهارت در هر زمینه مستلزم زمان است.
اولین سخنرانی خودم را خوب به یاد دارم. سال 1988 بود و سخنرانی من اصلا چنگی به دل نزد! آن روز برای گروهی از دلالان معاملات املاک سخنرانی می کردم و خودمانیم، خیلی ترسیده بودم! نمی توانستم چشم از روی نوشته هایم بردارم. خوشبختانه متن سخنرانی من خیلی پرمحتوا بود و حضار واکنش خوبی نشان دادند. اما برای این که خودم را سخنران قابلی به شمار آورم راه درازی در پیش داشتم.
در دومین جلسه سخنرانی حال و روزم بهتر بود و جلسات پنجم – ششم رفته رفته بهتر شد. کمتر به نوشته هایم متکی بودم و ارتباط بهتری با حضار برقرار کردم. اکنون پس از بیست و سه سال به سخنرانی حرفه ای تبدیل شده ام که هر سال برای هزاران نفر در ایالات متحده و سایر نقاط دنیا سخنرانی می کند.
اما فراموش نکنیم که همه این ها از روزی در سال 1988 آغاز شد. روزی که مردی نگران و وحشت زده ، نطقی ایراد کرد که اصلا آش دهن سوزی نبود!