نگرش یعنی همه چیز بخش اول: پندار

[abdolhossein]

در آغاز پنجره ذهن همه پاک و تمیز است
بیایید چند لحظه به این بپردازیم که چرا من می گویم نگرش شما پنجره ای است که از پشت آن دنیا را می بینید. همه ما با نگرشی مثبت – یا بهتر است بگویم با پنجره ذهنی پاک و تمیز – زندگی را آغاز می کنیم. فقط کافی است نگاهی به کودکان بیندازید. آن ها مدام می خندند و شادی می کنند. آن ها عاشق کشف تازه ها هستند.
نگرش کودکی را در نظر بگیرید که تازه می خواهد راه رفتن را یاد بگیرد. وقتی سکندری می خورد و به زمین می افتد، چه می کند؟ به شما می گویم چه کار نمی کند؟ او اخم نمی کند یا به فرشی که به پایش گیر کرده است لعنت نمی فرستد . پدر یا مادرش را سرزنش نمی کند که چرا درست او را تعلیم نداده اند. از کاری که می کند، دست نمی کشد. نه ، هرگز! در عوض لبخند می زند، دوباره بر می خیزد و باز هم تلاش می کند. یک بار دیگر .... و یک بار دیگر ... هفته ها با نگرشی مثبت به این کار ادامه می دهد تا عاقبت موفق می شود! پنجره اش پاک پاک است و او احساس می کند می تواند دنیا را فتح کند.
اما همان طور که می دانید، در زندگی به جایی می رسیم که دنیا پنجره ما را کثیف می کند، و به این ترتیب که : انتقادهایی که والدین و معلم هایمان از ما به عمل می آورند، پنجره مان را کثیف می کند.
ریشخند و تمسخر رفقا و همسن و سالان ، پنجره ما را غبار آلود می کند.
دلشکستگی ها ، پنجره مان را تیره و تار می کند.
شک و تردید، پنجره مان را مات می کند.
مشکل این جاست که به مرور زمان بر میزان تاریکی و غبار آلودگی این پنجره افزوده می شود و بیشتر مردم هیچ کاری برای زدودن آن نمی کنند. آن ها با همین پنجره کثیف به زندگی ادامه می دهند. شور و شوق خود را از دست می دهند، نومید و افسرده می شوند و اسف بار تر از همه، از تعقیب رویاهایشان دلسرد می شوند – و همه این ها به این دلیل است که از پاک کردن پنجره نگرش خود غافل مانده اند.
من نیز این مسیر را طی کرده ام. زمانی که وکیل بودم پنجره ام کثیف شده بود و هر چه بیشتر در آن وضعیت ماندم، پنجره ام چرک تر و غبار آلود تر شد. دیگر امکانات را نمی دیدم. چرا؟ چون گرد منفی بافی شیشه پنجره ام را پوشانده بود.