زندگی بهتر

[hamid.h]

چند سال پیش در یک روز گرم تابستان...
پسر کوچکی با عجله لباسهایش را درآورد و خنده کنان داخل دریاچه شیرجه رفت.
مادرش از پنجره نگاهش می کرد و از شادی کودکش لذت می برد...
ناگهان تمساحی را دید که به سوی پسرش شنا می کرد.
مادر وحشت زده به سمت دریاچه دوید و با فریاد پسرش را صدا زد.

پسر سرش را برگرداند ولی دیگر دیر شده بود....
تمساح با یک چرخش پاهای کودک را گرفت تا زیر آب بکشد.
مادر از راه رسید و از روی اسکله بازوی پسرش را گرفت...
تمساح پسر را با قدرت می کشید ولی عشق مادر آن قدر زیاد بود که نمی گذاشت پسر در کام تمساح رها شود.

کشاورزی که در حال عبور از آن حوالی بود، صدای فریاد مادر را شنید.
به طرف آنها دوید و با چنگک محکم بر سر تمساح زد و او را فراری داد.
پسر را سریع به بیمارستان رساندند....
دو ماه گذشت تا پسر بهبودی پیدا کند ؛
پاهایش با آرواره های تمساح سوراخ سوراخ شده بود و روی بازوهایش جای زخم ناخن های مادرش مانده بود.

خبرنگاری که با کودک مصاحبه می کرد از او خواست تا جای زخمهایش را نشان دهد.
پسر شلوارش را کنار زد و با ناراحتی زخمها را نشان داد.



سپس با غرور بازوهایش را نشان داد و گفت :
" این زخم ها را دوست دارم ، اینها خراشهای عشق مادرم هستند "





چقدر خوبه گاهی مثل یک کودک قدر شناس خراشهای عشق خداوند را به خودمون نشون بدیم؛
بعدش می بینیم و با تمام وجود احساس می کنیم که چقدر دوست داشتنی هستند....

چقدر خوبه درک کنیم که گاهی اوقات خدامون
برای اینکه از تمساح های زمانه نجاتمون بده
باید یه خراشهایی بجا بزاره هر چند دردناک باشه وعمیق....