چین

[shvn]

چند نکته تو پایین بودن نرخ تولید در چین نقش اساسی داره ..
اول اینکه شما برای کار کردن و تولید هیچ مانع و مشکل قانونی ندارید.. نیاز به مجوز خاصی ندارید.. نیاز به امکانات تایید شده استاندارد و بروکراسی و کاغذ بازی های اداری ندارید..چیزی به نام بهداشت و ناظر مالیاتی و صنف و غیره در بین نیست که کار شما رو رصد کنه .. بنابراین یک شهروند چینی میتونه از فردا صبح بره گوشه اتاق خوابش بشینه و مثلا ژنراتور برق تولید کنه.به همین راحتی.. حالا همین پروسه تو ایران باعث میشه که فرد برای شروع به کار کلی هزینه متحمل بشه و تازه بعد از کلی خستگی شروع کنه و نهایتا بعد از صرف این همه انرژی ببینه آیا این کار به صرفه هست یا خیر.. هر چند سیستم چین رو تایید نمیکنم اما در کشور ما باید بعضی سیاست های اینچنینی تعدیل بشه .. در واقع نه به این شوری نه به اون بی نمکی ..
این سیاست در چین علتش هم این بود که بدلیل بالا بودن جمعیت سرانه درامدی مردم چین پایین اومده بود و در آمد سرانه به زیر 100دلار رسیده بود که به نوعی فاجعه بود..در حال حاضر با همین سیاست تونستن درآمد سرانه رو به بالای 4000 تا 5000 دلار برسونن.

دوم اینکه نیروی کار در چین فوق العاده ارزون هست. من خودم کارگاه هایی رو دیدم که توی مکانی که بیشتر به مخروبه شبیه هست دارن فعالیت میکنن و جنسی رو تولید میکنن که اینجا ما با اشتیاق میپوشیم و بهش میگیم مارک دار!!!
خیلی از چینی ها از 8 صبح تا 10 شب کار میکنن و در ازای اون صرفا یک وعده غذایی پاداش میگیرن که این تاسف برانگیزه!

حالا از طرفی همین نیروی کار ارزان باعث شده که چینی ها جذب سرمایه خدماتی هم داشته باشن. مثلا من کارخونه های چرم ترکی رو میشناختم که تا چند سال قبل تولید دست خودشون بود اما الان فرآوری چرم رو خودشون انجام میدن و تبدیل چرم به محصول نهایی رو چین براشون انجام میده ..
یعنی چرم و الگو نقشه ها رو میفرستن چین اونجا تبدیل به محصول نهایی میشه و بر میگرده ترکیه مارک ترک میخوره و به سراسر دنیا صادر میشه .

سوم چینی ها چیزی به نام برندینگ ندارن. توی یک کارگاه تولید لباس شما از مارک آرمانی تا شانل تا یک مارک پیش پا افتاده شناخته نشده بدون وجود خارجی رو میتونید ببینید بنابراین هزینه برندینگ صفر = دغدغه تولید جنس باکیفیت صفر
و خیلی نکات دیگه که مهمترین و شاخص ترین هاش تقریبا و اجمالا اینها هستن..