یک سوال مهم از تمام اعضای انجمن

[aaftaab24]

من حرف dara رو كاملا ميفهمم. منم ميگم كه تا زماني كه شرايط بهتري رو پيدا نكنم اين كار و از دست نميدم.ولي به اين نتيجه رسيدم كه زندگي كارمندي و تعهدي كه آدم در مقابل خانوده اش داره يكجورهايي باعث ميشه آدم ترسو بشه.باعث ميشه كه به يكنواختي عادت كني.اگرهم نتوني به يكباره بلند بشي براي هميشه زير همون يكنواختي ها مدفون ميشي .اگر خيلي توكل كني هر روز يك كاري رو شروع مي كني كه آخرش هم بخاطر تلاش ناكافي شكست ميخوري. dara جان من هم توي اين مدت زندگي كارمندي چند تا تجربه شكست داشتم.كارهايي كه نياز به خلاقيت داشت از اين ور و اون ور گرفتم ولي نتونستم اونا رو تموم كنم. دليلش رو هم خودم فهميدم چي بود. همون اطمينان خاطري بود كه زندگي كارمندي براي من ساخته بود.يعني اين حقوق ثابت قوه تخيل و خلاقيت رو در من كور كرده.