کافه گپ میلیاردرها

[MARYAR]

علی در برابرمان ايستاده، شناختش از "مسئوليت" سرشارمان می کند پس به جای شناخت علی و قبول "مسئوليت"، راه حلی می جوييم و می يابيم!
به جای "شناخت" علی و زندگيش و خواندن و فهم نهج البلاغه اش، حبش را بگير و شناختش را رها کن!! چرا که حب علی بدون شناخت ايجاد "مسئوليت" نمی کند.
علی مجهول و ناشناس مانند بتی هست که می پرستيمش، بی آنکه ميان ما و او هيچ ارتباطی وجود داشته باشد.
بی شناختن ، علی چون "ديگران" است!
هرچه می خواهی گريه کن، هو بکش ، عشق و محبت بورز. بی اندکی شناخت، علی را فرشته کن، خدايش کن، نمیتواند ذره ای در زندگيت تاثير داشته باشد و بايستنی بر دوشت بگذارد!
فقط نشناسش! چرا که شناختش مسئوليت آور است!
"شیعه علی بودن" مسولیتهای سنگینی را بر دوش انسان بار می کند –مسولیتی که از همه مسولیتهایی که مکتبهای آزادیخواهی عدالتخواهی و آزادیبخش بر دوش معتقدان و پیروان خود می نهد – سنگینتر است.
شناخت علی "ذهنیت" است . حب علی "احساس" است . اما تشیع علی "عمل" است.
م.آ.26دکتر علی شریعتی