مشاعره

[MARYAR]

من بر این پندارم زندگی نیست بجز یک باور باوری شفاف از جنس بلور که توانی همه دنیا را از نگاه پاکش صاف و شفاف و بلورین بینی
من بر این پندارم زندگی نیست بجز یک باور باوری زنده از جنس امید یک امید قلبی مملو از نغمه یک بلبل یا سرود هدهد یا نوای قمری

من بر این پندارم زندگی نیست بجز یک باور باوری پاک به زیبائی گل به شکوفائی یک غنچه یاس شاخه ای ازگل اطلس سبدی ازگل سرخ بغلی از گل زیبای شقایق بوته ای از گل مریم یا که برگی از تاک
پس بدان ای جانا که اگر روزی مشکلات ، سختی ها به تو سیلی زدند با تو جفاها کردند

همان باورها به تو خواهند فهماند که ورای همه تلخی ها آنسوی نامرادی ها و سختی ها داوری هست ، خداوندی هست که تو را می بیند
و به تو لبخند زنان میگوید صبر کن ، عشق بورز قصه ی عشق تو جانا نرسیده است به پایان هنوز

شامگاهان تا صبح که بخوابد خورشید و بتابد مهتاب تو هم آسوده بخواب و در رویاها به زیبائی گل یاس سپید لبخند بزن و براین باور باش با غروب آسمان ابری با طلوع خورشید سبزه ها و گلها نسترن ها ، شقایق ، گل سرخ از پس فصل خزان پائیز دوباره خواهند روئید
و این بار نبض زیبای گلهای عاشق برای تو خواهند تپید همه بلبل ها ،هدهدها ، قمری ها همه یاسها ، اطلسها ، مریم ها اینک این بار برای تو خواهند رقصید