خاطرات تکان دهنده از میلیاردرها

[کامیار کاظمی]

گوشه ای از خاطرات تکان دهنده باب ولیامز میلیاردر خود ساخته آمریکایی

۲۴ ساله بودم و هیچ چیز نداشتم یواشکی سوار ماشین شدم و به آتلانتا رفتم اعتیاد داشتم و تحت تعقیب پلیس بودم و تنها دارایی من از زندگی لباس هایم و یک بالشتک بود شب اول خونم را به مبلغ ۷ دلار فروختم تا بتوانم یک اتاق کرایه کنم فردای آن روز یک کار پیدا کردم کار من این بود که از صبح تا شب آجرها را تمیز می کردم چند روز بعد تصادف کردم و به مدت ۳ ماه بستری شدم هیچ چیز نداشتم اما احساس خوشبختی می کردم الان که ۶۲ ساله ام یکی از کوچکترین شرکت هایم را به مبلغ ۷۵ میلیون دلار فروخته ام...