دیگر وقتش را نداریم!

[mallarme]

آنهایی که از شنیدن پاسخ منفی به درخواست همدردی و همیاری با فعالیت هایشان می رنجند اکثرا جواب می شنوند که « دیگر وقتش را نداریم».

دیگر وقت برای خواندن کتابی حجیم ، وقت پرسه زدن در یک کوچه و یا در راهرو های یک موزه برایمان نمانده، اگر فیلمی بیشتر از نود دقیقه طول بکشد، فرصت دیدنش را نداریم. مجال خواندن مقاله ای که به موضوعاتی غیر از آنچه برایمان شناخته شده است بپردازد، نمانده.

وقت مبارزه در راهی و یا حتی انجام کاری بدون آنکه مرتبا توجهمان به موضوعات اضطراری دیگر جلب و از کار اصلی منحرف شود نمانده است.



بخشی از این امر ناشی از پیشرفت تکنولوژی هایی است که به ما اجازه می دهد تا ... در وقت صرفه جویی کنیم :

سرعت کار در عرصه های مختلف از حمل و نقل تا پژوهش و تحقیق، دستیابی به اطلاعات و ارتباطات، در ازای هزینه ای نازل، افزایش یافته است. اما این افزایش سرعت برنامه زندگی ما را تحت الشعاع قرار داده و شمار کار هایی را که باید انجام دهیم بسیار بالا برده است.

همیشه باید به شبکه وصل بود، مدتی فارغ از انجام کاری بودن ممنوع است، وقتش را نداریم (١).



(1)
Cf. Déborah Corrèges, « La tyrannie de la vitesse », Sciences humaines, n° 239, Auxerre, juillet 2012