می خواین من اولین خاطره و تجربه سفرمو بگم؟ (کشیدن ترمز اضطراری قطار ، توسط خودم!
)
تا وقتی رسیدیم شیراز ، هر وقت قطار وامیستاد بچه ها می اومدن می گفتن: کتایون کجائی تو؟ باز چیکار کردی؟
به قول آقای قربانیان : یکی ریز علی فداکار تونست قطارو نگه داره یکی تو!آبجی کوچیکه ریزعلی جان
ولی یکی از تجربیات بامزه من تو این سفر بود، و به همه دوستان پیشنهاد می کنم یک بار هم شده اینو امتحان کنن وآرزو به دل نمونن به قول سبحان: خعلی باحاله! (اصن یه حس قدرتی به آدم دست میده که نگو ونپرس
) مخصوصا اون لحظه که همه مامورا با بی سیم ریختن تو کوپه ما وجالب اینکه شماره صندلیها از 33 الی 36 بود و نمی دونم اونا چطور فهمیدن کار من بود چون هی می گفتن کوپه 5 صندلی 36 دستی رو کشیده !!! (البته به قیافه کامیار ومامانو خاله که نمی خوره اینکاره باشن
)
دوستان می خوام 10 تا از مهمترین درسهایی که تو این سفر گرفتم را براتون بنویسم ،تا همگی مستفیذ بشیم، باشد که رستگار گردیم
: (قسمت اول
)
(با اسم کسی که بهم نکته ای یاد داده می گم که حق صاحب امتیازش محفوظ بمونه و ازش تشکری هم داشته باشم)
1. به حرف مردم در مورد خودت اهمیت نده مهم نیست اونا تورو چه طوری می بینن مهم اینه که خودت خودت را چطور تصور می کنی؟ (داداش علی محمدیان)
2. وقتی تا یک حدی در مقامی بزرگ شدی اون را به کس دیگری واگذار کن تا بتوانی به جایگاه بالاتری که نزدیکتر به هدفته دست پیدا کنی (آقا حمزه سلمان پور)
3. تو هر وقت تونستی نصف موفقیتهای فرد مقابلت را داشته باشی می تونی اونو مورد انتقاد قرار بدی و ادعای توانمندی کنی،درس گرفتن از موفقیت دیگران وهدف گذاری (پدر جناب شهیدی از زبان آقا سهیل)
4. "من طالب مدیریت کل هستم" ، تکرار مداوم اهداف و طرح آن در جمع با اعتمادبنفس بالا(این جمله معروف کی بود؟ اسمش یادم نیس
) (داداش سبحان جوادی)
و یا "ماشین بعدی من لامبورگینی خواهد بود" ، تکرار مداوم اهداف و طرح آن در جمع با اعتمادبنفس بالا (آقای سهیل شهیدی)
درسهای دیگه ای که تو این سفر گرفتم (قسمت دوم
)
5. همیشه و در همه حال شکرگذار خدا
باشید و در راه او به نیازمندان کمک کنید، این شعار نیست می تونید امتحانش کنین ونتیجه اشو ببینین، با خود عهد ببندید هر ماه در صدی از درآمدتون ،هر چقدر که باشه، رو به نیازمندان اهدا کنین (آقای سهیل شهیدی)
6. راهی که من انتخابش کردم درسته راهنمائیم کنیم که موفقتر بشم ، حس امید وپیروزی داشتن(آقا حبیب طوسی)
7. همیشه از کارهای کوچک شروع کن و اینقدر هدف نهائیت را به اهداف کوچکتر دست یافتنی مقطعی تبدیل کن که انگیزه ادامه دادن کار را داشته باشی ( راحله جون سیدی-در همون فرصت کوتاهی که تو تخت جمشید دیدمش وبا هم گپ زدیم
)
ادامه دارد..........
یکی از بزرگترین درسهایی که تو این سفر یاد گرفتم (قسمت سوم
) ویک سوال؟ :
8. لذتهای کوچک کنونی را در مقابل لذتهای بزرگ رسیدن به اهدافت،در آینده فدا کن... منافع آتی به مراتب با ارزشتر و مثمرثمرتر خواهند بود .
پ ن : همانطوری که دوستان می دونن رشته تحصیلی و نیز عشق من، " برق الکترونیک" است و در دو شرکت متفاوت شاغل هستم (یکی تمام وقت و دیگری پاره وقت ) اما طی صحبت با اقای زارعی وطرح ایده هام ایشون پیشنهاد دادند که کار پاره وقت را کنسل و به ایده هام بپردازم و طی بحث ومباحثه به این نتیجه رسیدیم که از دست دادن درآمد اینکار در طی دوسال و شکل دادن کارشخصی واجرای ایده هام می تونه درآمدی چندین برابر را در طی زمان ، حاصل کنه که به مراتب منو به آرزوها واهدافم نزدیکتر میکنه ....
خنده دارترین قسمت ماجرا اینه که به محض برگشت به تهران جهت تسویه حساب کردن با شرکتی که در آن کار پاره وقت می کنم رفتم و قبل از طرح استعفایم ، مدیرعامل پیش دستی و طی تقدیر از من پیشنهاد افزایش حقوق داد!!!و منتظر جوابمه! ای خدا......
.gif "A00 (57)")
حالا چیکار کنم؟؟؟ فکر اینجاشو نکرده بودم.... چطور درسی که گرفتم پس بدم آخه؟
دوستای گلم اون همه عکس گرفتین اون همه میگین تجربه کسب کردینو خاطره دارین ....کجائین بچه ها؟ حالتون خووووووووووووووووووووووبه؟ عالیییییییییییییییییییییه؟
(به یاد آقا حمزه)
دوستان من خودم مرکز خاطره همه شوما هستم و خاطراتتون حول محور من میچرخه =)
پس من تجربیاتم رو میگم شوما خاطرات بگید
اولین تجربه : اهداف به شدت بزرگ انتخاب کنید . از بزرگ بودن و حتی غیر قابل دسترس بودن اهداف نترسید . من خودم پارسال دو هدف خیلی بزرگ انتخاب کردم که بهشون نرسیدم و یکم ناراحت شدم و وقتی به اکثریت اهدافم رسیدم ، اون دو هدف رو که دیگه حسی بهشون نداشتم ول کرده و یه سری اهداف جدید ریختم . اما الان میفهمم که اشتباه کردم . ا
دوستان اهداف بزرگ انتخاب کنبد ، تجسم کنید که بهش رسیدید و جملات تاکیدی بگید . این 40 درصد راه .
عاشق کار یا فعالیتی باشید که شوما رو به هدفتون میرسونه . با عشق با فعالیت ، کار یا شغل خودتون برخورد کنید و جوری رفتار کنید که انگار راس راستی پیشاپیش به خواسته خود رسیده اید. باور کنید مدت زمان کمی میگذره که راه هایی در فعالیت یا کار مورد علاقتون پیش میاد که باورش براتون سخته . باور کنید که کاینات بسیار راه های منطقی بزای رسیدن به اهداف بزرگتون جلتون میزاره . این 50 درصد راه
شکرگذار باشید ، عاشق راه و هدف باشید ولی گیر هدف نباشید . بعضی برخی مواق یه درخت کوچک وسط راه باعث میشه بزنید کنار و ساعت ها با اون درخت عکس بگیرید و در نتیجه ساعت ها از هدفتون دور شید حتی به شب بخورید ولی میگید ارزششو داشت ، چرا ؟ چون میدونید اخر سر می رسید به مقصدتون
این هم همینه ، وقتی هدفتون رسیدن به 5 هزار تومان پوله وقتی کاری پیش اومد که 1000 تومن ببخشید ، نگران نباشید که مثلا 3000 تومنتون میشه 2000 تومن و دیر تر به هدفتون میرسید . نگران نباشید و بدونید ارزششو داره شوما بالاخره به هدفتون میرسید . پس شکرگذار و بخشاینده باشید اینم 10 درصد راه .
درسهای دیگه ای که تو این سفر گرفتم: (قسمت چهارم
)
9. شرایط کاری آقای محمد شموسی ، که با پشتوانه مالی خودش می بایست طرحهاشو اجرائی کنه و لذا همزمان هم کارمنده و هم کار شخصی داره برام جالب بود ( اینکه بخوای روپای خودت وایسی و فقط به خودت تکیه کنی - مثل من ... )
راستی نحوه تبلیغات کاریش و اعتباریابیش هم که کار عالی را بشکل رایگان و یا با قیمت پائین می کرد تا اعتماد واعتبار کسب کنه باعث افتخاره...
*ازت ممنونم به خاطر راهنمائیهای دلسوزانه ،کامل و موثرت، آرزو می کنم موفق تر باشی داداشم...
