اگر انسان بتواند فقط 68 ثانیه روی چیزی که واقعاً می خواهد تمرکز کند...

[دلشاد حسین پور]

بسیاری از سخنرانان موفقیت به خصوص در حوزه قانون جذب نظیر ایسترهیکس نظریه جالبی دارند. آن ها می گویند اگر انسان بتواند فقط 18 ثانیه روی چیزی که واقعاً می خواهد تمرکز کند یک زنگ بزرگ در کاینات به صدا درمی آید که توجه کل هستی را به سمت این شخص جلب می کند. اگر این 18 ثانیه بتواند تا 68 ثانیه ادامه یابد دیگر کار تمام است و کل هستی به تکاپو می افتد تا برای فکر متمرکز شده یک راه حل پیدا کند. اگر آرزوست برآورده اش کند و اگر سوال است برایش جوابی بیابد.

در نگاه اول شاید این عدد 68 ثانیه خیلی کم و ناچیز به نظر برسد. 68 ثانیه یعنی فقط یک دقیقه و هشت ثانیه و بسیاری از افراد می گویند که تمرکز به مدت 68 ثانیه هیچ کاری ندارد؟

خوب آیا شما هم همین طور فکر می کنید؟ بسیار عالی است! امتحان کنید خواهید دید که هنوز 18 ثانیه اول رد نشده فکرتان منحرف می شود. ایده ای جدید بلافاصله از اعماق افکارتان ظاهر می شود و نجوا گر درونی تان به سخن می آید که جدی نگیر و دست از این بازی ها بردار و به مسایل مهم تر زندگی بپرداز .


ما عادت کرده ایم و در حقیقت عادت داده شده ایم که بدون فکر و براساس عادت زندگی کنیم. ما صبح که از خواب برمی خیزیم بدون این که فقط 68 ثانیه برای کارهای روزانه وقت بگذاریم شروع می کنیم به خوردن صبحانه و سرکار رفتن.
بدون این که 68 ثانیه مستمر ناقابل برای ارزیابی کارهای مان وقت بگذاریم. اسب سرکش ذهن را به این سو و آن سو می تازانیم تا ظهر شود و ناهاری بخوریم و استراحتی و بعد دوباره کار و سپس شب و دور هم جمع شدن و تلویزیون دیدن و بعد خوابیدن.

هر ساعت شصت دقیقه است و شبانه روز شامل بیست و چهار تا شصت دقیقه یعنی هزار و چهارصد و چهل دقیقه است اما ما خیلی مواقع در این 1440 دقیقه شبانه روزمان نمی توانیم 68 ثانیه روی یک موضوع خاص فکرمان را تمرکز کنیم!! به راستی این فکر پرجست و خیز که نمی تواند 68 ثانیه آرام بگیرد به چه دردی می خورد!

فکر پریشان و ناآرام چیزی جز بی قراری و آشفتگی به همراه ندارد. پیر و جوان و زن و مرد هم نمی شناسد. فکری که نتواند آرام گیرد و چند لحظه ای روی موضوعی که صاحب فکر صلاح می داند متمرکز شود، مطمئناً به هنگام نیاز و بحران که تمرکز بیشتر لازم است، کارآیی ندارد و فلج می شود.

باید همین الان هر کاری که داریم زمین بگذاریم و به سراغ ذهن ناآرام خود برویم و 68 ثانیه آن را مهار کنیم. 68 ثانیه به شرایطی که الان در آن قرار داریم بیندیشیم.
68 ثانیه بعد به این که واقعاً در زندگی چه می خواهیم فکر کنیم. 68 ثانیه بعد به خوشبختی های خودمان بیندیشیم و 68 ثانیه دیگر به این فکر کنیم که چه قدر آرام می شویم وقتی روی مشکلات زندگی خودمان با آرامش فکر می کنیم.

کاینات بیرون از بدن ما گوش به فرمان ماست تا هر چه را می خواهیم به او ابلاغ کنیم. اما به یک شرط و آن این است که موقع دستور دادن این طرف و آن طرف نپریم. 68 ثانیه یک جا بایستیم و صریح و شفاف بگوییم چه می خواهیم. آن وقت می توانیم کناری بنشینیم و معجزه عدد 68 را در زندگی خود ببینیم.

[بهنام ذوالفقارزاده]

سلام
ممنون از شما دلشاد جان.
واقعا همینطوره.
من خودم تا الان چندین بار خواستم به خودم بگم اقا برنامت چیه.برنامه ریزی کن و مراحلشم بنویس تا بدونی باید چیکار کنی.
تا اینجا هم میام ولی نمیتونم بنویسم چون فکر میکنم نوشتن فایده ای نداره و برای انجام شدن فلان برنامه فقط باید منتظر شرایط ماند.
بهرحال همینطور ادامه میدم و سردرگم.

[مهدی گل محمدی]

عالی بود منکه این کاررو انجام دادم و به نتایج جالبی رسیدم.
این در واقع همون تجسم خلاقه.

[3ObHaN]

ما در مباحث ديني هم همين رو داريم حالا نميخوام اخوند شم ( بجا دكتر سبحان شيخ سبحان صدام كنيد ) ولي جدا از شوخي اكثر بزرگان ديني از جمله پيامبر اكرم و حضرت امام صادق چند بار ذكر كردند كه قسمتي از ساعات روزانه ي خودتون رو به برسي زندگيتون احتصاص بديد . يعني اينكه بشينيد ببينيد چكار كردين و چكار ميخواين بكنيد .

تجسم خلاق شده قسمتي از زندگي من ولي بازم زندگيم بالا پايين ميزنه

[shahram......32]

كسي كه اين مطلبو بخونه و نتونه 68 ثانيه براي اين كار وقت بذاره به نظر من واسه هيچ كاري اراده اي نداره و در هيچ كاري موفق نميشه

[mjdehghani]

مبحثی رو که می خواهید روی آن تمرکز کنید روی کاغذ بیاورید و آنرا پرو بال دهید .
به تازگی برنامه ای را برای خودم تعریف کردم و آن تقسیم هدف بزرگ است . نه به چند شاخه بلکه به یک شاخه و بصورت پیوسته و زنجیروار . تقسیم باید به اهداف کوچکتر گاهاً به تعداد روزهای تحقق هدف اصلی باشد . مثلاً من می خواهم تا 40 سالگی بیشتر کار نکنم ( یعنی میلیارد $ خودم رو بزنم انشاالله . الان 27.5سالمه تا 40 میشه 4400 روز میام هدف بزرگمو به4000 هدف کوچک تقسیم می کنم . که در پایان روز یه موفقیت داشته باشم و خود موفقیت یه انرژی مثبت داره پس فرداش کارم رو با یه انرژی مثبت اضافه تر شروع می کنم . یعنی انشالله تا 40 سالگی به اهداف خودم رسیدم +4000 واحد انرژ مثبت اضافه .

[jahanagahi]

مسیر رسیدن به اهداف و کسب انرژی مثبت یعنی زندگی کردن.وقتی یکباره به کل اهدافت برسی زندگی معنی خود را از دست می دهد.

[بهنام ذوالفقارزاده]

(12-08-2011 12:09 AM)mjdehghani نوشته شده توسط:  مبحثی رو که می خواهید روی آن تمرکز کنید روی کاغذ بیاورید و آنرا پرو بال دهید .
به تازگی برنامه ای را برای خودم تعریف کردم و آن تقسیم هدف بزرگ است . نه به چند شاخه بلکه به یک شاخه و بصورت پیوسته و زنجیروار . تقسیم باید به اهداف کوچکتر گاهاً به تعداد روزهای تحقق هدف اصلی باشد . مثلاً من می خواهم تا 40 سالگی بیشتر کار نکنم ( یعنی میلیارد $ خودم رو بزنم انشاالله . الان 27.5سالمه تا 40 میشه 4400 روز میام هدف بزرگمو به4000 هدف کوچک تقسیم می کنم . که در پایان روز یه موفقیت داشته باشم و خود موفقیت یه انرژی مثبت داره پس فرداش کارم رو با یه انرژی مثبت اضافه تر شروع می کنم . یعنی انشالله تا 40 سالگی به اهداف خودم رسیدم +4000 واحد انرژ مثبت اضافه .

بسیار زیباست. احسنت احسنت. واقعا ایده بسیار جالبه منم قول میدم شروع کنم و همینطور برنامه ریزی کنم.در حالی که اصلا احساس سنگینی نمیکنی،روزانه داری برنامتو پیش میبری.
موفق باشید.

[mjdehghani]

(12-08-2011 12:16 AM)jahanagahi نوشته شده توسط:  مسیر رسیدن به اهداف و کسب انرژی مثبت یعنی زندگی کردن.وقتی یکباره به کل اهدافت برسی زندگی معنی خود را از دست می دهد.

درسته . ترسیم مسیر باعث میشه که ما گمراه نشیم . یادمون نره ما ذهن فراری داریم مانند یک اسب افسار گسیخت که برای مهار اون به یک عنان قوی احتیاج داریم . می شه با استفاده از کاغذ و قلم و رسم اهداف و مسیر رسیدن به اون این عنان رو به ذهنمون بزنیم تا کمتر جست وخیز کنه و کم کم رام بشه .

[3ObHaN]

اهداف كوچك و متوسط تو زندگي جووون هاي مثل من ، خريد ماشين نو ، دوستي با فلان دختر ، خريد لب تاپ جديد و ... هست . اهداف بزرگ پاس دانشگاه و اميد داشتن براي رفتن تو شركت مثلا عمو ! اهداف خيلي خيلي خيلي خيلي بزرگ مستقل شدن براي زندگي كار كردن در عين حال درس خوندنه !‌
من خودم به شخصه نميتونم اهدافم رو قسمت قسمت كنم ! مشكل من از دو جهته :‌ 1. اهداف كوچك تو زندگيم نيست 2:نميتونم همزمان رو چند هدف كوچك تمركز كنم .
كه مشكل دومم رو سخنگوي دولت عزيز بهم ياداوري كرد !
پس من مجبورم روي اهداف تكي بزرگ سرمايه گذاري فكري كنم !
من زندگيم رو تقسيم كردم به يك بازي .
اين بازي 8 سي دي هست . اگه سي دي 1 نصب نشه ، سي دي 2 نصب نميشه و اگه 1 و 2 نصب شه و 3 نصب نشه 4 نصب نميشه و 1 و 2 هم به دردي نميخوره و ....
من الان سي دي شماره ي 3 هم با موفقيت نصب شده . يعني تقريبا نصف راه رو رفتم . ميلياردر شدن شايد سي دي شماره ي 5 باشه ببينيد سي دي شماره ي 8 چيه !‌