پرفسور مریم میرزا خانی، یکی از 10 مغز برتر....

[mallarme]

یکبار یک مستند عالی از یکی از شبکه های انگلیسی دیدم که به صراحت اعتراف کرد غربیها به راحتی علم کشورهای شرق و اسلامی را به نام خود تمام میکنند، چون معتقدند آن کشورهای شایسته نام آوری نیستند........

این حرف واقعا یکساعت ذهنم را به هم ریخت.

بنابراین معرفی دانشمندان ایرانی موفق در هرجای دنیا یک وظیفه است.

و اینک یک دانشمند ایرانی زن بازمانده از حادثه رانندگی آشنا بشید.

=========================================

به نقل از سایتهای خبری و روزنامه بهار:


دکتر مریم میرزاخانی، استادیار جوان دانشگاه«پرینستون»، به عنوان یکی از ۱۰ مغز برتر آمریکای شمالی معرفی شد و به او لقب سد شکن دادند.

مریم میرزاخانی در سال‌های ۷۳ و ۷۴ (سال سوم و چهارم دبیرستان) از مدرسهٔ فرزانگان تهران موفق به کسب مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ در المپیاد جهانی ریاضی هنگ کنگ با ۴۱ امتیاز از ۴۲ امتیاز مدال طلای جهانی گرفت.

سال بعد یعنی ۱۹۹۵ در المپیاد جهانی ریاضی کانادا با ۴۲ امتیاز از ۴۲، رتبهٔ ۱ طلای جهانی را به دست آورد. مریم در دانشگاه شریف در رشته ریاضی ادامه تحصیل داد. میرزاخانی با دریافت بورسیه از طرف دانشگاه هاروارد به آنجا رفت و تحصیلاتش را در آنجا ادامه داد.


مریم میرزاخانی که تحصیلات کارشناسی‌ارشد و دکتری را در دانشگاه هاروارد پشت سرگذاشت، به همراه ۹ محقق برجسته دیگر چندی پیش در چهارمین نشست۱۰ برلیان، نشریه Popular Science در آمریکا مورد تقدیر قرار گرفت.

به نوشته USA TODAY، این فهرست ۱۰ نفره شامل محققان و نخبگان جوانی است که در حوزه‌های ابتکاری مشغول به فعالیت هستند و با این حال معمولا از چشم عموم پنهان مانده‌اند.

این فهرست بر اساس پیشنهادهای ارائه شده از سوی سازمان‌های گوناگون، روسای دانشگاه‌ها و ناشران انتشارات علمی برگزیده شده‌اند.

این محققان برجسته جوان در حوزه‌های گوناگونی از گرافیک رایانه‌ای تا ریاضیات و علوم رباتیک، افق‌های تازه‌ای در مرزهای جهان اطراف ما گشوده‌اند که مریم میرزاخانی ریاضیدان ۳۳ ساله ایرانی یکی از آنهاست.

همسر وی جان وندراک، از پژوهشگران آی‌بی‌ام است و از او دارای یک فرزند به نام آناهیتا می‌باشد.

میرزاخانی در سال ۱۹۹۹ میلادی موفق شد راه‌حلی برای یک مشکل ریاضی پیدا کند.

ریاضیدانان مدت‌های طولانی است که به دنبال یافتن راه عملی برای محاسبه حجم رمزهای جایگزین فرم‌های هندسی هذلولی بوده‌اند و در این میان مریم میرزاخانی جوان در دانشگاه پرینستون نشان داد که با استفاده از ریاضیات شاید بتوان بهترین راه را به سوی دست یافتن به راه‌حلی روشن در اختیار داشت: محاسبه عمق حلقه‌های ترسیم شده بر روی سطوح هذلولی. میرزاخانی در تلاش است تا معمای ابعاد گوناگون فرم‌های غیر طبیعی هندسی را حل کند. در صورتی که جهان از قاعده هندسه هذلولی تبعیت کند، ابتکار وی به تعریف شکل و حجم دقیق جهان کمک خواهد کرد. در واقع مشکل این است که برخی از این اشکال هذلولی هم‌چون doughnuts و یا amoebas دارای ظاهری بسیار نافرم هستند که محاسبه حجم آنها را به معمایی جدی برای ریاضیدانان مبدل کرده‌است.

اما میرزاخانی با یافتن راهی جدید در واقع دست به یک ابتکار عمل بزرگ زد و با ترسیم یک سری ازحلقه‌ها بر روی سطح این گونه اشکال پیچیده به محاسبه حجم آنها پرداخت.


میرزاخانی، از جمله بازماندگان سانحه غم‌بار سقوط اتوبوس حامل نخبگان ریاضی دانشگاه صنعتی شریف به دره در اسفندماه ۷۶ است. در این حادثه اتوبوس حامل دانشجویان ریاضی شرکت‌کننده در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی که از اهواز راهی تهران بود به دره سقوط کرد و طی آن شش تن از دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه صنعتی شریف شامل آرمان بهرامیان، رضا صادقی - برنده دو مدال طلای المپیادجهانی - علیرضا سایه‌بان و علی حیدری، فرید کابلی، دکتر مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی دانشجوی دانشگاه تهران که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ملی و بین‌المللی ریاضی بودند در اوج بالندگی و شکوفایی علمی ناباورانه، جان باختند.

جوازی که پروفسور میرزاخانی توانسته به آنها دست یابد:

جايزهٔ جهانی انجمن رياضی آمريکا در سال ۲۰۱۳
جایزهٔ ای‌ام‌اس بلومنتال در سال ۲۰۰۹
ارتقا به استاد تمامی ریاضی در دانشگاه استنفورد در ۳۱ سالگی، سپتامبر ۲۰۰۸
Clay Mathematics Institute Research Fellow 2004.
Harvard Junior Fellowship Harvard University, 2003.
Merit fellowship Harvard University, 2003.
IPM Fellowship The Institute for theoretical Physics and Mathematics, Tehran, Iran, 1995-1999.
مدال طلا (با نمرهٔ مطلق). المپیاد جهانی ریاضی (کانادا ۱۹۹۵)
مدال طلا. المپیاد جهانی ریاضی (هنگ‌کنگ ۱۹۹۴)

[mallarme]

مریم میرزاخانی ریاضیدان جوان ایرانی دانشگاه استنفورد برنده دوازدهمین جایزه ساتر در ریاضی هم شده است.

این ریاضیدان پیش از این در سال 2005 در حالی که 28 سال داشت از سوی مجله پاپیولار ساینس به عنوان یکی از 10 مغز جوان و برتر آینده معرفی شد. جالب این‌جا است که این ریاضیدان در کودکی دلش می‌خواسته نویسنده شود و بیشتر اوقاتش در آن زمان را به خواندن رمان گذرانده است.

اما مریم میرزاخانی نه تنها نویسنده نشد بلکه در حال حاضر یکی از ریاضیدانان جوان و با آینده در این علم است. او در حال حاضر 35 سال دارد و استاد ریاضی در دانشگاه استنفورد است و جایزه‌اش را در یک نشست ریاضی در سن دیگو دریافت کرد.


مریم میرزاخانی 15 اردیبهشت 1356 در تهران به دنیا آمد و تحصیلاتش تا مقطع کارشناسی را در ایران به پایان رساند. این استاد حال حاضر دانشگاه استنفورد در زمان تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران دو بار در قالب تیم المپیاد ریاضی کشور در مسابقات جهانی ریاضی شرکت کرد. او در سال 1374 توانست با کسب 42 امتیاز از 42 امتیاز ممکن مدال طلای این مسابقات را در کانادا دریافت کند.

او در مصاحبه با نشریه کلی مت گفته است: «تا سال آخر دبیرستان هیچ وقت تصور نمی‌کردم وارد این عرصه [ریاضیات] بشوم. » اما تنها سه سال بعد، او در دانشگاه شریف ریاضی می‌خواند.





میرزاخانی می‌گوید: « برادرم مهم‌ترین مشوق من در زمینه علم به طور کلی بود. البته خانواده‌ام هم بسیار حامی من بودند و برایشان مهم نبود که من در چه زمینه‌ای موفق می‌شوم. برای آن‌ها فقط رضایت و موفقیت من اهمیت داشت. »

شاید همین طرز فکر باعث شد میرزاخانی بعد از پایان دوره کارشناسی برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه هاروارد شود.

«وقتی وارد این دانشگاه شدم پیش‌زمینه کارهایم بیشتر در زمینه کار‌های محاسباتی پیچیده و مسائل جبری بود. آنجا بود که با فضای هندسه «هذلولی» آشنا و مجذوب آن شدم. » او در زمان تحصیل در این دانشگاه راه‌حلی برای یک مشکل ریاضی پیدا کرد که سال‌ها بر سر آن بحث شده بود.

شاید یافتن راه‌حل برای مسائل پیچیده ریاضی از سال‌های قبل در ذهن او مانده باشد. « نخستین مسئله ریاضی که با آن برخورد کردم یافتن راهی برای جمع کردن اعداد از یک تا 100 بدون جمع کردن تک‌تک آن‌ها بود. برادرم این مسئله را در مجله پاپیولار ساینس خوانده بود و زیبایی راه‌حلش مرا جذب کرد. » زیبایی راه‌حل‌های ریاضی دست از سر او برنداشتند و میرزاخانی در سال 19۹9 توانست راه‌حلی برای یافتن حجم انواع فرم‌های هندسی هذلولی بیابد. برای این کار او پیشنهاد کرد ابتدا باید طول حلقه کشیده شده روی سطح هذلولی را محاسبه کنیم و برای آن راهکاری ارائه کرد. همین راه‌حل و مجموع تلاش‌های او باعث شد تا در بین 10 ذهن برتر سال 2005 مجله پاپیولار ساینس قرار بگیرد.


مریم میرزاخانی در سال 2004 با درجه دکترا از دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد. بعد از آن او در دانشگاه پرینستون مشغول به تدریس شد و از سال 2008 با عنوان پروفسور در ریاضیات مشغول به تدریس و تحقیق در دانشگاه استنفورد است. زمینه تحقیقاتی او در حال حاضر کار روی تئوری «فضاهای مدولی» (Moduli Spaces) در «سطوح ریمانی» است و برای همین کار‌ها شایسته دریافت جایزه ساتر شده است. یافته‌های او در حال حاضر هیچ کاربرد عملی ندارند اما اگر ثابت شود که جهان از یک سازوکار هذلولی پیروی می‌کند آن وقت روش او بهترین راه‌حل برای یافتن ابعاد و حجم جهان است.



اما جایزه ساتر چیست؟


روث لایتل ساتر یک جایزه در ریاضی است که گاهی به اختصار جایزه ساتر خوانده می‌شود. این جایزه از سال 1991 به صورت دوسالانه از سوی انجمن ریاضی آمریکا به یک ریاضیدان زن اعطا می‌شود.

هدف از اعطای این جایزه به رسمیت شناختن سهم برجسته یک ریاضیدان زن در تحقیقات ریاضیات شش سال قبل از آن جایزه است.

تاکنون ریاضیدانان برجسته‌ای چون کلر وویزین استاد دانشگاه و مدیر موسسه تحقیقات ریاضی ژوسیو در پاریس و اینگرید دوبیشی استاد ریاضیدانشگاه پرینستون و دوک از برندگان این جایزه بوده‌اند. دوبیشی همچنین نخستین زنی است که توانسته ریاست اتحادیه بین‌المللی ریاضیدانان را به دست بیاورد. بیشتر برندگان این جایزه از بین استادان برجسته دانشگاه هستند که سال‌ها سابقه تدریس و تحقیق در ریاضیات را دارند.

مریم میرزاخانی از جمله کم سن و سال‌ترین برندگان این جایزه بین‌المللی به حساب می‌آید. این جایزه به افتخار تلاش‌های روث لایتل ساتر زن آمریکایی در علم اعطا می‌شود.

او در زمینه علمی بیشتر به دلیل تلاش‌هایش در زمینه شناخت ساعت زیستی بدن شناخته می‌شود. ساتر در سال 1932 به دنیا آمد و بعد از گرفتن مدرک کارشناسی در فیزیک و ریاضیات برای سال‌ها از علم دور ماند. دلیل این مسئله نگهداری از فرزندانش بود.

اما بعد از گذشت سال‌های اولیه و با بزرگ شدن فرزندانش، او مجددا به کار تحقیقات علمی بازگشت. نکته مهم در مورد او به نوشته انجمن زنان محقق، این است که او همزمان یک مادر، معلم، همسر و همچنین یک محقق علمی بود. او در سال 1989 در 66 سالگی فوت کرد. یک سال بعد، این جایزه توسط خواهرش پروفسور سیلویا لایتل بیرمن، استاد کالج بارنارد برای گرامیداشت خواهرش روث و به احترام تعهد او به تحقیقات علمی و تشویق زنان به علم‌آموزی، بنیان گذاشته شد. در حقیقت این جایزه هر دو سال به زنانی داده می‌شود که دستاورد‌های مهمی در علم ریاضی داشته باشند.

[REZA HAJISALIMI]

نام ایران و ایرانی همه جا دنیا باید بر زبان مردم باشد و به خودمان افتخار میکنیم ایرانی هستیم

[ainstein]

مرسی از پست زیباتون،واقعا باعث افتخار ما ایرانیاست.
ایشالا یه روزی ما هم بتونیم واسه کشورمون افتخار آفرینی کنیم.

[alma]

مرحوم رضا صادقی نیز با خانم میرزا خانی در المپیاد کانادا 2مدال طلای جهانی ریاضیات رو کسب کرد .و علیرغم بورسیه های متعددی که دریافت کرده بود در وطن ماند تا اینکه در سانحه ی دلخراش سقوط اتوبوس !!!!حامل نخبگان از اهواز به تهران (سال79)این افتخار آفرین مشهدی همراه 6تن دیگر جان به جان آفرین تسلیم کرد.
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد

با ارزوی روزهایی طلایی و افتخار افرینی های روزافزون جوانان غیور ایرانی

[ehsan zamenii]

خیلی خوب بود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!