انتقاد

[Delta.H]

(12-15-2012 10:13 PM)jahanagahi نوشته شده توسط:  بعضی وقتها از زمین و زمان انتقاد میکنیم. و همیشه خود را برحق می دانیم .ولی هیچ وقت به این مسئله فکر کرده ایم که من هم جزو ما هستیم.
من سالها است که به این اعتقاد دارم :
خوب بودن و خوب رفتار کردن را باید از خود شروع کنیم.
جلوآئینه بایستیم و بخود نگاه کنیم اگر توانستیم با آن شخصی که در آئینه می بینیم (خودمان هستیم و خودمان را نمی توانیم گول بزنیم)دوست باشیم ایمان دارم خوب بودن را از خود شروع کرده ایم.

نظر شما عزیزان چیست؟

دلایل زیادی وجود دارد که باعث میشود افرادی دائماً به انتقاد از کارها و حرکات کوچک و بزرگ دیگران بپردازند که منشاء تمام آنها خودشیفتگی و غرور است.
زمانی که فرد خود را عقل کل و دانسته ها و روش های خود را صحیحتر از هر کس دیگر میداند، برای خود حقوقی متصور میشود از جمله اینکه باید بیش از دیگران به او احترام گذاشته شود و همه در برابر حرفش تسلیم شوند و کم کم به حدی میرسد که نه تنها هیچ حرکت و حرفی از دیگران از گزند انتقادش در امان نخواهد بود بلکه زمانی که میبیند انتقادهای بی پایانش بر رفتار دیگران تأثیری ندارند از روش های خشن تر مانند طعنه و تمسخر و درگیری های لفظی استفاده میکند تا جایی که منجر به انزوا و تنهایی وی شده و سعی میکند در پی محیط های جدیدی برای ابراز وجود و مطرح شدن بگردد.
میگویند غرور آفتی که باهوشترین افراد هم مبتلا شدن به آن را احساس نکرده و به آن اعتراف نمیکنند و به همین دلیل افراد مغرور روز به روز مغرورتر میشوند و دوستان ثابتی هم ندارند چون همیشه انتقاد میکنند و انتقاد آنها حتی نسبت به نزدیکترین افراد هم گزنده و موذیانه است!
حواسمان باشد نگاه مثبت به خودمان را مبدل به غروری نکنیم که خودمان هم از آن بی خبر خواهیم بود.
به نظر من آئینه انسان دوستان وی هستند نه آئینه شیشه ای.

امیدوارم همیشه دلی چون آئینه و ذهنی شفاف داشته باشیم.