نیم قرن خاطره با بیسکوئیت گرجی

[کامیار کاظمی]

رضا طهماسبی- مردم ایران انگار عادت دارند همیشه به تاریخ رجوع کنند و همیشه دم از خاطرات نوستالژیکشان بزنند.گویی در زندگی روزمره آنان هیچ اتفاق جالبی نمی‌افتد که نقل تمام مجالس رسمی و غیررسمی،سیاسی و اقتصادی،فرهنگی و اجتماعی،دست بالایی و حتی کوچه و بازاری حکایت رویدادهایی در گذشته است.برای همین است که ضرب‌المثل "نو که او مد به بازار کهنه میشه دل آزار" چندان هم محلی از اعراب ندارد و همه همان چیزهای قدیمی را عزیزتر می‌دارند که برایشان بازگو کننده خاطرات و یادآور روزهای نهفته در صندوقچه عمر است.

حکایت گرجی هم همین است.برندی پنجاه ساله که محصولاتش همیشه در خانه های مردم حضور داشته است.نه تنها چاشت و نیم چاشت آنان بوده که حتی گاهی ملودی تیزرهای تبلیغاتی‌اش را هم زمزمه می‌کردند و اشعارش را ناخودآگاه بلند بلند می‌خواندند.شاید نوستالژیک ترین محصول این برند نیز همان بیسکویت باغ وحش گرجی باشد که سال‌ها برای تمام کودکان و نوجوانان و حتی بزرگ‌ترها خاطره انگیز بوده و هست.درآوردن حیوانات بیسکویتی از آن بسته بندی زردرنگ بیش از هر چیز یادآور نام گرجی است.

شرکت گرجی پنجاه سال پیش برای تولید بیسکویت و ارائه محصولی ایرانی در بازاری که مملو از محصولات خارجی بود پا گرفت و امروز باید سیر تحولاتش را در تابلوی بازار دوم بورس اوراق بهادار تهران جست و جو کرد.جایی که سهام گرجی هر روز بالا و پایین می‌رود و خریداران و فروشندگان زیادی این سهام شیرین را دست به دست می‌کنند.

بیسکویت گرجی که در ابتدا یک شرکت سهامی خاص بود اکنون دارای بیش از سه هزار سهامدار است.بیسکویت گرجی در حالی 50 سالگی خود را از سر می می‌گذراند که در چند سالهای 86 و 87 رشد خوبی داشته و علاوه بر افزایش ارزش هر سهم، بازدهی مناسبی نیز برای سهامدارانش به ارمغان آورده است.بیسکویت گرجی هم اکنون سر در راه توسعه و گسترش فعالیت‌های خود گذاشته است و برای این امر مهرماه سال قبل توانست با گرفتن مجوز از اداره نظارت بر بازار اولیه سازمان بورس و اوراق بهادار سرمایه اولیه خود را با انتشار سهام افزایش دهد.بر این اساس گرجی 20 میلیون برگه سهم به ارزش هر سهم یک هزار ریال منتشر و عرضه کرد تا به گفته خود برای جبران مخارج سرمایه ای و تامین سرمایه در گردش دست به اصلاح ساختار مالی خود بزند. بیسکویت گرجی با وارد کردن ماشین آلات پیشرفته از کشورهای آلمان،سوئیس و انگلستان خطوط تولیدی خود را در چند مرحله توسعه داده و توانسته هم اکنون ظرفیت تولید خود را از مرز 10 هزار تن در سال عبور دهد.محصولات خود را نه تنها در ایران که در شیخ نشین های حوزه خلیج فارس،آسیای میانه، آفریقا،عراق و افغانستان نیز به بازار روانه می‌کند.این شرکت در سال 86 توانست با راه اندازی خطوط جدید تولید، حذف محصولات زیان ده و صرفه جویی در هزینه های اداری توانست بازدهی بالایی معادل 7/249 درصد داشته باشد.گرجی با دستیابی به چنین آماری در بازدهی توانست رتبه اول را در صنعت محصولات غذایی و رتبه پنجم را در بین شرکت‌های بورسی به خود اختصاص دهد.گرجی در این سال که برایش سال پرباری محسوب می‌شد 98/1 درصد از ارزش کل صنعت مواد غذایی را به خود اختصاص داده بود.بیسکویت گرجی هم چنین روز چهارم خرداد 87 را به عنوان یکی از بهترین روزهای بورسی خود در ذهن دارد.روزی که در میان تمام شرکت‌های حاضر در بورس با 6/180 درصد افزایش قیمت درصدر شرکت‌های بورسی از این منظر قرار گرفت.بیسکویت گرجی که هم اکنون پنجاهمین سال تاسیس خودش را جشن گرفته در بازار داخلی وضعیت بهتری نسبت به سایر فعالان این رشته دارد و در بازار از شرایط مطلوب و قابل اعتمادی برخوردار است.به هر حال 50 سالگی گرجی یک نکته مثبت هم برای مصرف کنندگان داشته و آن هم تخفیف ویژه محصولاتش است.مثلا می‌توانید یک کوکی 2000 تومانی را با 500 تومان تخفیف به مناسبت 50 سالگی گرجی 1500 تومان بخرید.


گرجی از زبان داماد خانواده گرجی
چیزی شبیه معجزه
دوام آوردن یک صنعت در مملکت ما برای بیش از 50 سال چیزی شبیه معجزه است.این معجزه خوشبختانه با تلاش بسیار موسسان و کارکنان گرجی مشمول بیسکویت گرجی نیز شده است.این صنعت زمانی توسط مرحوم علی گرجی و پسرانش در ایران راه اندازی شد که هیچ اطلاعاتی نسبت به این صنعت وجود نداشت.


شاهکار گرجی در همان ابتدای تاسیس و شکل گیری این بود که مرحوم گرجی کارخانه شرکت را در رباط کریم راه اندازی کرد که برخلاف حال حاضر که شهری بزرگ و صنعتی است منطقه ای بود دور افتاده و محروم که تنها راه امرار معاش مردمش از کشاورزی بود.گرجی کارگرانی داشته که از همان ابتدا تاکنون به طرق مختلف با این شرکت همکاری کرده‌اند.گرجی علاوه بر این که خود در این محیط رشد کرده و توسعه یافته است خدمات متقابلی نیز به رشد و توسعه منطقه رباط کریم داشته است.در طی سی سال پس از انقلاب افراد زیادی بودند که در گرجی پرورش یافته‌اند و خود پس از مدتی به دنبال تولید و تاسیس واحدهای صنعتی کوچک رفتند.به عبارتی پس از فارغ التحصیل شدن از گرجی به سمت تولید رفتند.


مرحوم گرجی خود پیش از راه اندازی گرجی بیست سال در هند ساکن بود و کالاهای ایرانی مثل فرش و چای را به هندوستان می‌برد.پس از برگشت از هند نیز چند شرکت بسته بندی چای را راه اندازی کرد و به کارهای تولیدی پرداخت. پس از آن بود که با ایده پسرش حسین گرجی و کمک پسر دیگرش فرخ گرجی شرکت بیسکویت گرجی را برپا کرد.حسین گرجی در انگلستان درس خوانده بود و ایده تولید بیسکویت را نیز از این کشور که به نوعی مهد بیسکویت است به پدر داد و پس از استقبال پدر، خود امور بازرگانی و فروش شرکت را بر عهده گرفت.فرخ گرجی نیز تحصیل کرده گرجی بود که مدیریت تولید در کارخانه را برعهده گرفت.پس از درگذشت مرحوم گرجی برادران نیز سهام خود را واگذار کردند و از مجموعه خارج شدند اما فائزه دختر مرحوم گرجی هم چنان راه پدر را ادامه داد.حسین گرجی نیز هم اکنون با 85 سال سن در آفریقا کار تولید گرجی را مدیریت می‌کند و اگر چه با شرکت یبسکویت گرجی ارتباطی ندارد اما نام برند گرجی را در آفریقا نیز مطرح کرده است.
گرجی پس از انقلاب به مدت 17 سال تحت نظارت شرکت مالکیت‌های صنعتی بود که پس از فراز و فرودها به سازمان خصوصی سازی تغییر پیدا کرده است.این شرکت سهامدار عمده بود که سهامش ناشی از عام شدن شرکت‌ها در قبل از انقلاب بود.این شرکت در این 17 سال مدیریت شرکت را برعهده داشت و البته ما هم در چرخه مدیریتی بودیم اما کدخدا شرکت مالکیت‌های صنعتی بود.در طول این دوران اگر چه مدیریت خوب بود و گرجی سرپا نگه داشته شد اما تغییر و تحول خاصی هم در گرجی روی نداد اما در چند سال اخیر پس از خروج این شرکت و واگذاری سهامش به مردم باعث جهشی در روند کاری گرجی بود.
هیات مدیره شرکت پنج نفر است که محمد زرکش رییس هیات مدیره و من یه عنوان مدیرعامل در آن حضور داریم.مهندس غلاث از طرف شرکت سرمایه گذاری ملی ایران معرفی شده و هم چنین آقای صفاری و مهندس حسین شیبانی به عنوان مدیرکارخانه در هیات مدیره حضور دارند.در کل ما در گرجی محافظه کار هستیم و تا وقتی که نسبت به کاری اطمینان نداشته باشیم آن را انجام نمی‌دهیم.به همین دلیل است که در بازار سهام هم فراز و فرود ناگهانی نداشته‌ایم. کاملا با بررسی جوانب امر به جلو حرکت کرده‌ایم و تابع قوانین و مقررات بورس بوده‌ایم.به همین دلیل برای افزایش ارزش سهام حباب ایجاد نکرده ایم که بعدها باعث سقوطمان بشود.

• عباس صراف یزدی (داماد خانواده گرجی)

هم اکنون خانواده من با در اختیار داشتن 33 درصد سهام بزرگ‌ترین سهامدار گرجی است و پس از آن هم شرکت سرمایه گذاری ملی ایران است.بقیه سهام هم در دست افراد حقیقی است و جای خوشبختی است که بسیاری از کارگران گرجی جزو سهامدارانش هستند. در مورد چالش‌های پیش روی شرکت گرجی و سایر شرکت‌های ایرانی باید از تحریم‌ها و هدفمندی یارانه‌ها نام ببریم.متاسفانه در بحث هدفمندی یارانه‌ها با توجه به این که هیچ چیزی مشخص و شفاف نیست هنوز نمی‌دانیم باید با این مساله در صورت پیشآمد چگونه برخورد کنیم.ما در حال حاضر هیچ سوبسید و یارانه ای دریافت نمی‌کنیم و تمام مواد اولیه مثل آرد و روغن را با قیمت اولیه می‌خریم اما بحثی که مطرح است در مورد برق و انرژی هنوز نمی‌دانیم چه اتفاقی روی می‌دهد و در صورت افزایش ناگهانی قیمت باید چه بکنیم چون بازار کشش افزایش قیمت ندارد و نمی‌توانیم برای جبران هزینه‌ها قیمت محصولاتمان را افزایش دهیم. اما هم چنان گرجی را سرپا نگه خواهیم داشت و فعالیت خواهیم کرد.باید به این نکته توجه کنیم که شرایط مدیریت شرکت در کشور ما بسیار سخت است و سابقه پنجاه ساله گرجی یا هر شرکت دیگری برابر یا سابقه 200 ساله یک شرکت اروپایی از نظر سختی‌ها و مرارت‌هاست.

منبع:تجارت نیوز