رنگی که هوا را پاک می کند

[کامیار کاظمی]

رنگی که هوا را پاک می کند

منتشر شده توسط : پرتو

“هوای بی خطر، حق همه است”… شهرداری پایتخت فیلیپین با کمک نقاش ها و رنگی مخصوص، این شعار را بر بدنه شهر به تصویر کشیده است. در این طرح، که EDSA یا Everybody Deserves Safe Air نام دارد، شهرداری مانیل در مرحله اول ده هزار متر مربع از سطح شهر را با رنگی مخصوص پوشش می دهد. در شهر مانیل، در اوقات مختلف روز، میزان نیترات های اکسیژن در هوا بین چهار الی هفت برابر میزان مجاز در نوسان است. هر متر مربع از این رنگ به اندازه یک درخت به تصفیۀ هوا کمک می کند.

اکسید های نیتروژن یکی از آلاینده های اصلی در هوای تهران، اهواز و دیگر شهرهای آلودۀ دنیا می باشد. اکسید نیتروژن، ماده ای است که وجود آن در هوا، به انواع بیماری های ریوی منجر می شود. منبع اصلی این آلودگی، اگزوز اتومبیل ها می باشد. این ماده یکی از عوامل اصلی باران اسیدی نیز می باشد و به هنگام جمع شدن در سطح زمین، با آلاینده های دیگر ترکیب می شود و ماده خطرناک “ازن” را به وجود می آورد.

مهمترین تصفیه کننده اکسید های نیتروژن از هوا، درختان هستند. در پی فرایند “فتوکاتالیسم”، اکسیدهای نیتروژن و کربن جذبِ برگ درختان می شود، و درخت با کمک نور، کربن و نیتروژن را در خود ذخیره می کند و اکسیژن را به هوا بر می گرداند. در رنگِ “ناکس-اوت” (Knox-out) که در این طرح به کار می رود، ذرات فوق العاده کوچکِ دی اکسید تیتانیوم (Tio2) در مقابل نور عکس العمل نشان می دهند و طی فرایندی شبیه به آن چه در برگ درخت انجام می شود، اکسید های خطرناک نیتروژن به ماده های بی خطری تبدیل می شوند. قیمت این رنگ، بین ۷۵ درصد تا دو برابر رنگ معمولی است.

برای استفاده از این رنگ، از نقاش های سرشناس دعوت شد تا طرح های خود را در زمینه آگاهی بخشی محیط زیستی ارائه دهند. نقاش های برگزیده، نقاشی های خود را بر ده دیوار به مساحت هزار متر مربع ترسیم می کنند. در اولین نقاشی که در تابستان ۱۳۹۰ توسط نقاش محلی خوزه تنسه روئیز پرده برداری شد، دنیایی تنیده از شاخ و برگ و پر از جانوران دریایی به تصویر کشیده شده که در کنار آن یک دکمه “ورود Enter”، تماشاچی را به اجرای جهانی سبز دعوت می کند.



یکی دیگر از این نقاشی ها که توسط هنرمند معروف انگلیسی “تاپیو سنلمن” بر دیوار شمالی یک پل زیرگذر در مانیل کشیده شده است، در هنگام حرکت در اتومبیل معنی پیدا می کند. او می گوید “می خواستم نسبت به محل صادق باشم و از آن تاثیر بگیرم. این منطقه، جای قشنگی نیست. یک محیط شهری دیوانه وار است با افراد مختلف و جهانهای موازی که در کنار هم زندگی می کنند.



سنلمن در مورد نقاشی اش می گوید “نخواستم درخت نخل بکشم تا مردم دنیای اطراف را فراموش کنند. به جای این کار، سعی کردم از محل اقتباس کنم و آن را به چیزی تبدیل کنم که به جای مایوس کننده بودن، الهام بخش باشد”.

آزمایش های اولیه نشان می دهند که میزان آلودگی بیست در صد در این خیابان ها کمتر شده است، نفسی که هم پیام است و هم دستاورد اجتماعی و زیست محیطی.