کلک خیال انگیز

[Alireza_Kh]

دلبسته ي کفشهايم بودم. کفش هايي که يادگار سال هاي نو جواني ام بودند
دلم نمي آمد دورشان بيندازم .هنوز همان ها را مي پوشيدم
اما کفش ها تنگ بودند و پايم را مي زدند
قدم از قدم اگر بر مي داشتم زخمي تازه نصيبم مي شد
سعي مي کردم کمتر راه بروم زيرا که رفتن دردناک بود

مي نشستم و زانوهايم را بغل مي گرفتم
و مي گفتم:چقدر همه چيز دردناک است
چرا خانه ام کوچک است و شهرم و دنيايم
مي نشستم و مي گفتم : زندگيم بوي ملالت مي دهد و تکرار
مي نشستم و مي گفتم:خوشبختي تنها يک دروغ قديمي است
مي نشستم و به خاطر تنگي کفشهايم جايي نميرفتم
قدم از قدم بر نميداشتم .. مي گفتم و مي گفتم

پارسايي از کنارم رد شد .........
عجب ! پارسا پا برهنه بود و کفشي بر پا نداشت
مرا که ديد لبخندي زد و گفت: خوشبختي دروغ نيست
اما شايد تو خوشبخت نشوي زيرا خوشبختي خطر کردن است
و زيباترين خطر..... از دست دادن

تا تو به اين کفش هاي تنگ آويخته اي... برايت دنيا کوچک است و زندگي ملال آور
جرات کن و کفش تازه به پا کن.شجاع باش و باور کن که بزرگتر شده اي
رو به پارسا کردم ، پوزخندي زدم و گفتم
اگر راست مي گويي پس خودت چرا کفش تازه به پا نمي کني تا پا برهنه نباشي؟
پارسا فروتنانه خنديد و پاسخ داد :من مسافرم و تاوان هر سفرم کفشي بود
که هر بار که از سفر برگشتم تنگ شده بود و
پس هر بار دانستم که قدري بزرگتر شده ام
هزاران جاده را پيمودم و هزارها پاي افزار را دور انداختم
تا فهميدم بزرگ شدن بهايي دارد که بايد آن را پرداخت
حالا ديگر هيچ کفشي اندازه ي من نيست

وسعت زندگي هرکس به اندازه ي وسعت انديشه ي اوست

[Alireza_Kh]

همیشه پیروزی ها به کامیابی منجر نمی شوند،
چه بسیار شکستهایی که اندک زمانی ناراحتی ، اما مدتها
کامیابی بزرگتر و شادی و شعف وصف ناپذیر به دنبال داشته اند ...
... لطفا صبور باشید ...
گاهی زندگی سر به سر شما می گذارد لطفن جنبه شوخی اش را داشته باشید ... گاهی هدیه زندگی در چمدانی است که بیرون در گذاشته، نه در دستهای آشکارش.

[Alireza_Kh]

آزاد شو از بند خویش ، زنجیر را باور نکن
اکنون زمان زندگی ست ، تاخیر را باور نکن
حرف از هیاهو کم بزن از آشتی ها دم بزن
از دشمنی پرهیز کن ، شمشیر را باور نکن
خود را ضعیف و کم ندان ، تنها در این عالم ندان
تو شاهکار خالقی ، تحقیر را باور نکن
بر روی بوم زندگی هر چیز میخواهی بکش
زیبا زشتش پای توست ، تقدیر را باور نکن
تصویر اگر زیبا نبود ، نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن ، تصویر را باور نکن
خالق تو را شاد آفرید ، آزاد آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو ، زنجیر را باور نکن

[jahanagahi]

(01-17-2012 11:50 PM)Alireza_Kh نوشته شده توسط:  همیشه پیروزی ها به کامیابی منجر نمی شوند،
چه بسیار شکستهایی که اندک زمانی ناراحتی ، اما مدتها
کامیابی بزرگتر و شادی و شعف وصف ناپذیر به دنبال داشته اند ...
... لطفا صبور باشید ...
گاهی زندگی سر به سر شما می گذارد لطفن جنبه شوخی اش را داشته باشید ... گاهی هدیه زندگی در چمدانی است که بیرون در گذاشته، نه در دستهای آشکارش.

این برنامه دقیقا برای من پیش آمد.

[Alireza_Kh]

یک آهنگ می تواند لحظه ای جدید را بساز
یك گل میتواند بهار را بیاورد
یك درخت می تواند آغاز یك جنگل باشد
یك پرنده می تواند نوید بخش بهار باشد
یك لبخند میتواند سرآغاز یك دوستی باشد
یك دست دادن میتواند روح انسان را بزرگ میكند
یك ستاره میتواند كشتی را در دریا راهنمایی كند
یك سخن می تواند چارچوب هدف را مشخص كند
یك پرتو كوچك آفتاب میتواند اتاقی را روشن كند
یك شمع میتواند تاریكی را از میان ببرد
یك خنده میتواند افسردگی را محو كند
یك سخن میتواند دانش شما را افزایش دهد
یك زندگی میتواند متفاوت باشد
یک سفر می تواند اغازی دیگر باشد

[Alireza_Kh]

گاه می رویم تا یرسیم, کجایش را نمیدانیم, فقط میرویم تا برسیم
بی خبر از آن که همیشه رفتن راه رسیدن نیست.
گاه برای رسیدن باید نرفت.
باید ایستاد و نگریست, باید دید.
شاید رسیده ای و ادامه دادن فقط دورت می کند
باید ایستاد و نگریست به مسیر طی شده
گاه رسیده ای و نمی دانی
و گاه در ابتدای راهی و گمان می کنی رسیده ای
مهم رسیدن نیست.مهم آغاز است
که گاهی هیچ وقت نمی شود
و گاهی می شود بدون خواست تو
پدرم می گفت تصمیم نگیر. اگر گرفتی شروع را به تاخیر انداختن نرسیدن است
اما:
گاهی آغاز نکردن یک مسیر بهترین راه رسیدن است
گاه حتی لازم است بعد از نمازت فکر کنی و ببینی پشت سر اعتقادت چه می بینی ترس یا حقیقت؟
گاهی هم درختی، گلی را آب بدهی، حیوانی را نوازش کنی, غذا بدهی و ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه؟
یا پای کامپیوترت نباشی، گوگل و ایمیل و فلان را بی‌خیال شوی
با خانواده ات دور هم بنشینید، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و ببینی زندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه؟
شاید هم بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج تا ببینی در تقسیم عشق در نهایت تو برنده ای یا بازنده؟
لازم است گاهی عیسی باشی, ایوب باشی, انسان باشی و ببینی می‌شود یا نه؟
و بالاخره لازمست گاهی از خود بیرون آمده و از فاصله ای دورتر به خودت بنگری و از خود بپرسی که سالها سپری شد تا آن شوم که اکنون هستم آیا ارزشش را داشت؟
سپس کم کم یاد میگیری
که حتی نور خورشید هم میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری
باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی که محکم باشی پای هر خداحافظی و یاد می گیری که خیلی می ارزی
زیرا گاهی پروانه ها هم به اشتباه عاشق میشوند
و به جای شمع، گرد چراغهای بی احساس خیابان می میرند
...

[arash67]

علی جان به خاطر مطالب خوبی که انتخاب می کنی و اینجا میذاری متشکرم واقعا هر شب انرژی مثبتی میگیرم

[مهدی گل محمدی]

علی آقا این تاپیک واقعا داره منو با یکسری حقیقت ها آشنا میکنه.
اصلا این تاپیکو میبینم یه آرامش خاصی بهم دست میده.تازه میفهمم که زندگی چه بازی جالبی بوده و ما خبر نداشتیم.
علی آقا ادامه بده تا یکسری حقیقت های دیگه هم برامون روشن بشه.

خـــــــــــــــــــــــــــــــدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــا شـــــــــــــــــــــــــــــــــــکــــــــــــــــــــــــــرت
ممنونم ازت که این انجمن رو تو این سن که همه دنبال یللی تللی هستن بهم نشون دادی.خدایا شکرت که محضر اساتید درس زندگی یاد میگیریم.

[Alireza_Kh]

زیباترین قسم

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
...

[Alireza_Kh]

روش زندگی

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند تشکیل یک قطره ی بزرگتر میدهند اما دو تیکه سنگ با هم هیجگاه یکی نمیشوند بس هرچی سختر و قالبی تر باشه فهم دیگران برایمان مشکلتر و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان کاهش می یابد....
آب در عین نرمی و لظافت در مقایسه با سنگ به مراتب سرسختر و در رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است سنگ پشت اولین مانع جدی می ایستد.
اما آب راه خود را به سمت دریا می یابد. در زندگی معنای واقعی سرسختی استواری و مصمم بودن را در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت اما میتوان چشمان خود را بست و عبور کرد,
گاهی مجبور می شوی نادیده یگیری,
گاهی نگاهت را به سمت دیگری بدوز تا نبینی,
ولی با آگاهی و شناخت و آنگاه بخشیدن را خواهی آموخت.