بند كفشتو محكم كن

[madar]

دوستانی که رسانه ای هستند باید اقدام کنند
قدم بزرگی برداشته میشه

[safa]

سلام به همه دوستاني كه ترسي از محكم كردن بند كفشهاشون ندارند.........
من هم مثل شما بيشتر وقتم را صرف اين ميكنم كه چطور ميشه كار آفريد اما يك سوال هميشه برام بي جواب مونده
بچه هاي ما دوازده سال تحصيلات مقدماتي وبين دو تا هشت سال تحصيلات دانشگاهي را سپري مي كنند بدون اينكه در كنار ان آموزشي براي ايجاد شغل ديده باشند............زمان ما (73-74) حتي به نوعي پول را با علم مقايسه مي كردند كه ديد ما به پول وثروت عملا نفي يكي وستايش ديگري بود.........بعدها كه دكتر ومهندس شديم وامديم در جامعه ديديم قضيه چيز ديگري است .ثروت نه تنها خوبه كه حلال بسي مشكلات هم هست ...........درسته بند كفشهامون رامحكم ببنديم چه بسا كه اكثر ماها مي خواهيم براي ايجاد كسب وكار پا در زمينه هايي بگذاريم كه اصلا ربطي به تخصص مانداره.........من مي خواستم يك پيشنهاد بدم دركنار همه پيشنهادهاي خوب شما پيشنهادهايي هم در مورد مشاغلي كه به نوعي مرتبط با تحصيلكرده هاي بيكار ما هست بدهيم...........فارغالتحصيلان حقوق -علوم پايه-فني مهندسي.......................

[مهدی گل محمدی]

به نظر من بهرتین کار برای فارق تحصیلان بیکار ارائه مشاوره به تازه کاران همان رشته هست.یعنی بیایم تولید علم ،تولید محتوا بکنیم.به نظر من اینطوری خیلی کارا میشه کرد.
مثلا من که روانشناس هستم بیام چندتا روانشناس دیگه رو هم دور خودم حمع کنم بشینیم باهم مطالبی رو که مثلا تو 8 سال دانشگاه خوندیم یه مروری کنیم.ببینیم کجاهاش مشکل داره.کجاهاش باید بهتر بشه.بعد بیایم نظر بدیم.نمی دونم هرچی که به ذهن میاد با هم تلفیق کنیم هی به اون علم اضافه کنیم.

البته اینم بگم.کسی که شمع کارآفرینی در وجودش روشن شده باشه.کم کم کاراهای مختلف به سراغش میان باید بره تحقیق کنه،پیگیر باشه،هدف داشته باشه.مطمئن باشید که کارآفرینی به رشته تحصیلی هیچ ربطی نداره چه بسا که خود من رشته تحصیلیم نرم افزاره ولی چون عاشق کارآفرینی بودم به سراغ چندین شغل از قبیل قند خرد کنی،بسته بندی حبوبات،برش و حکاکی لیزری رفتم و دست آخر هم به شغل خودم که همون تبلیغات بود روی آوردم و الان هم سخت پیگیری کارم هستم و به لطف خدا خوب هم داره پیشرفت می کنه.
پس این نکته باید یادمون بمونه که وقتی به فکر کارآفرینی میافتیم خودمونو یه آدم صفر کیلومتر فرض کنیم که تازه میخواد وارد بازار کار بشه.اون وقت می تونیم موفق بشیم.
چون اکثر ماها تا یه مدرک داغون دانشگاهی میگیریم(البته جسارت نباشه ها منظورم قشر به اصطلاح تحصیلکرده جامعس)فکر می کنیم دیگه برا خوذمون کسی شدیم.میریم تو یه شرکت برا استخدام باید سمت مدیریت اونجا رو به ما بدن و الا به کمتر از اون قانع نمیشیم. تا یه جا میریم بهمون میگم بالا چشت ابروــه بهمون بر میخوره.ما باید اول این غرور کاذبو تو وجود خودمون از بین ببریم.بعد بیایم شروع به کارآفرینی کنیم.
ما قبلا یه همسایه ای داشتیم که پسرش کشاورزی میخوند عاشق این رشته بود.درسشم تو داشنگاه تهران تموم کرد.یعنی فوق العاده باهوش بود.وقتی فارق التحصیل شد یه مدت سخت دنبال کار بود. هیچ جا کار پیدا نکرد.میدونید چی کار کرد؟

کلا با خونوادشون جمع کردن رفتن شهرستان.اونجا یه چندتا زمین داشتن که سالهای سال هیچ وقت بهش سر نمیزدن.با علمی که داشت اول تو اون منطقه یه چاه پیدا کرد،بعد کم کم خودش مشغول به کار شد و کشت سیب زمینی رو راه انداخت.الان حدودا 35 سالشه.دوباره برگشتن تهران ولی من از اون موقع به بعد ندیدمش ولی اونطور که شنیدم الان تو اردبیل یکی از بزرگترین تولید کننده های سیب زمینیه.که نرخ سیب زمینی رو تو اونجا این تعیین قیمت روز سیب زمینیه.این یعنی حاصل 10 سال تلاش و این کم چیزی نیست.