اعلامیه جلسات آنلاین سال 93

[MARYAR]

از این هفته جلسات جمعه برگزار میشه
این هفته محوریت موضوع قانون راز بود

[MARYAR]

[5:22PM, 12/5/2014] maryam: یک سئوال مهم:

آیا تا به حال شده که هدفی را برای خود مشخص کنید و تصمیم به عملی کردن آن بگیرید، اما چند روز بعد آن را فراموش کرده و بی خیال شده باشید؟
[5:23PM, 12/5/2014] Ngo Isazade: اره زیاد
[5:27PM, 12/5/2014] maryam: بیشتر شما کتاب های زیادی را درباره ی  برنامه ریزی و موفقیت خوانده اید. شاید در سمینارهای زیادی هم شرکت کرده باشید.

و حدس می زنم که یک تمرین مشترک در تمام آن آموزش ها این بوده که قلم و کاغذ را بردارید واهداف خود را بنویسید.

چون اگر ندانید که چه می خواهید، پس از کجا می توانید بفهمید که موفق شده اید یا نه؟

و همه ی آنها به شما گفته اند وقتی که اهداف خود را روز کاغذ بنویسید معجزه ای رخ می دهد، ناگهان تمام کائنات دست به کار می شوند تاهدف شما محقق شود.

و احتمالا خودتان این را در فیلم راز نیز شنیده اید و همینطور کسانی را دیده اید که به همین طریق خواسته های خود را محقق کرده اند.
[5:29PM, 12/5/2014] maryam: ولی باید اعتراف کنم مشکل من این بوده که هروقت اهدافم را روی کاغذ نوشتم، بزرگترین معجزه ای که اتفاق افتاده این بوده که "زوتر از قبل فراموششان کرده ام!"

هر وقت که هدفم را روی کاغذ نوشته ام، ظاهرا موجب شده که مغز من به شکل جالبی بی خیال آن هدف شود. مثل اینکه قسمتی از مغز من با خودش اینطور فکر می کند: "خوب هدف مورد نظر روی کاغذ نوشتم، پس دیگر لازم نیست، که نگرانش باشم، خودش اتوماتیک عملی و اجرا خواهد شد. طبق معاهده ای که سالها قبل با کائنات و کهکشان ها امضا شده، نوشتن اهداف ضمانت اجرایی اتوماتیک داره و نتایج اون هم کاملا بیمه شده!"

البته من واقعا نمی دانم مغزم چطور در مورد اهدافم فکر می کرده، فقط حدس می زنم چنین چیزی اتفاق افتاده باشد.

اما مسلم بود که نوشتن اهداف باعث می شد که من بیشتر احساس خنگ و ناتوان بودن بکنم! چون اگر جایی ثبت نشده بود، ممکن بود که اهدافم را به سادگی از یاد ببرم، اما از آنجا که روی کاغذ ثبتشان کرده بودم، احتمال زیادی داشت که بر حسب اتفاق موقع مرتب کردن کاغذ و کتاب های روی میز چشمم به آن برگه کاغذ بیفتد. و بعد لیست اهداف و امضای خودم را زیرش (با تاریخ) ببینم و بیشتر احساس سر افکندگی کنم! چون حالا دیگر نمی توانستم به راحتی آن را فراموش کنم!

پس از مدتی به این فکر افتادم که شاید قسمتی از کار من اشتباه است و همان باعث می شود که نوشتن اهدافم کاملا بی فایده باشد.
[5:29PM, 12/5/2014] maryam: شاید اگر اهداف باشکوه خودم را روی طومارهایی از جنس پاپیروس می نوشتم نتیجه می داد. در خود فیلم راز هم همه ی نوشته ها روی کاغذ پاپیروس نوشته می شد. پس باید معجزه ی قانون جذب به خاطر پاپیروس های تاریخی روی می داد!

پس پیش لوازم و التحریر فروش محله رفتم و خواستم چند برگ کاغذ پاپیروس بدهد.

وی در جواب با خونسردی گفت که حدود 3000 سال است که این نوع کاغذ دیگر تولید نمی شود.
[5:30PM, 12/5/2014] maryam: اما کل این ها را گفتم تا به این نکته برسم: نوشتن اهداف و مشخص کردن آن ها، الزاما به معنای محقق شدن آنها نیست.

البته بعضی از ما خوش شانستر از بقیه هستیم و فقط با نوشتن اهداف خود، آنها را محقق می سازیم.

اگر شما جزو این افراد خوش شانس هستید، به شما تبریک می گویم و درود می فرستم.

اما خود من شخصا این شانس را نداشته ام و تکنیک واقعی رسیدن به اهداف را از راهی سختتر یاد گرفتم.

می خواهید بدانید که راز اصلی رسیدن به اهداف تعیین شده چیست؟ دوست دارید بدانید که چرا قانون جذب برای بعضی از ما اتوماتیک به کار می افتد در حالیکه برای بعضی دیگر حتی پس از صرف ساعت ها دقت و انرژی به زور نتیجه میدهد؟
[5:31PM, 12/5/2014] maryam: اول می خواهم از اینجا شروع کنم که من نیز شما راتشویق به نوشتن اهدافتان می کنم!

نوشتن اهداف کاری مثبت است و به عنوان قدم اول در راه موفقیت ملزم به اجرای آن هستید.

اما سئوال اصلی اینجاست که چه مانعی در سر راه عملی شدن آن قرار دارد؟

مثلا فرض کنید که می خواهید از فردا هر روز ورزش کنید. شاید چون می خواهید وزن کم کنید، و یا شاید هیچ مشکلی با وزن خود ندارید و صرفا می خواهید بدنتان راتقویت کرده و به طول عمر خود بیفزایید.

فکر نمی کنم کسی بگوید "ورزش کردن روزانه" هدف بدی است، مگر نه؟

پس این هدف را روی کاغذ می نویسید و تصمیم می گیرید که از فردا آن را شروع کنید.
[5:32PM, 12/5/2014] maryam: مشکلی که فردا پیش می آید، این است که "ذهن نقاد"  شما مانع تراشی می کند.

همه ما"ذهن نقاد" داریم. "ذهن نقاد" همان بخشی از شماست که آنالیز و تحلیل می کند. ذهن نقاد تعیین می کند که چه چیزی را باور کنید و چه چیز را نه.

مثلا اگر من الان به شما بگویم که یک کیک خامه ای بگیرید، آن را به صورتتان بمالید وبعد از خانه بیرون رفته و بین مردم قدم بزنید... احتمالا چنین کاری نخواهید کرد!
[5:32PM, 12/5/2014] maryam: اما مطمئنا ذهن نقاد شما اجازه نمی دهد که این حرف اجازه ی ورود به دنیای افکار و اعمالتان بگیرد.

پس اگر از این جنبه به قضیه نگاه کنیم می بینیم که ذهن نقاد شما چیز "مطلقا" بدی نیست.

در بعضی از جاها کاربرد خاص خودش را دارد و حتی ممکن است جان شما را نجات دهد.

مشکل اینجا پیش می آید که ذهن نقاد شما گاهی از اوقات (و شاید بهتر است بگویم اغلب اوقات) در کارهایی دخالت می کند که به هیچ وجه به وی مربوط نیست.

به طور مثال در مورد ورزش کردن، به جای اهمیت دادن به سلامتی شما، به آسایش و تنبلی بدنتان توجه می کند.

مطمئنا جسم ما در حالت عادی دوست ندارد که زیر فشار کار فراون باشد.

پس ذهن نقاد شما به شکلی مکارانه دلیلی پیدا می کند تا ورزش نکردن شما را توجیه کند.
[5:33PM, 12/5/2014] maryam: چند مورد از توجیه های احتمالی ذهن نقاد را در پایین نوشته ام:

 - امروز عصر باید جایی بروم و اگه به خاطر ورزش کردن خسته باشم، ممکنه خوابم بگیره

- برای ورزش کردن در هوای آزاد، باید دمای هوا مناسب باشه که امروز نیست.

- برای ورزش کردن من نیاز به دستگاه های کمک ورزشی "ایکس 79- بی ام 412" دارم که محصول آمریکاست و چون فعلا قدرت خریدش را ندارم، پس فعلا صبر می کنم تا زمانیکه بخرمش.

- تو اصلا می دونی امروز سر کار چقدر خسته شده ام؟ عمو برو کنار بذار باد بیاد!

 

بعضی از این بهانه ها برایتان آشناست، مگه نه؟ و مطمئن باشید که هر چقدر هم با هوش و با اراده باشید، ذهن نقاد شما زیرک تر است. اگر ذهن نقاد شما قانع نشده باشد، هیچ هدفی محقق نخواهد شد.
[5:34PM, 12/5/2014] maryam: اما چاره ی درمان ذهن نقاد چیست؟

اولین چیزی که باید بدانید این است که ذهن نقاد را با استدلال و منطق نمی توان رام و مطیع کرد! چون وی اساسا خودش این کاره است و شما نمی توانید "ذغال" را سیاه کنید. متوجه منظورم هستید؟

چون هیچ کس در این شک ندارد که وزش کردن برای سلامتی مفید است، اما ذهن نقاد شما راهی برای دور زدن این اصل بدیهی نیز پیدا می کند.

براساس تجربه ی من، سریعترین و بهترین راه عبور از سد ذهن نقاد، فریب دادن آن است!

بله درست شنیدید! ذهن نقاد را باید به شکلی غیر مستقیم دور زد، و بهترین زمان برای این کار زمانی است که وی در خواب باشد!
[5:37PM, 12/5/2014] maryam: و این اتفاقی است که در طی ساعات خلسه و آلفا رخ می دهد: ذهن نقاد شما وارد خلسه ای موقت شده و به خواب می رود. و شما از همین فرصت استفاده می کنید تا به درون ضمیر ناخود آگاه رفته و خواسته های خود را روی صفحه ی درونی بنویسید. در جایی بسیار عمیق، در زیر دنیای ذهن نقاد، جایی که برایش غیرقابل دسترس باشد. ضمیر ناخودآگاه همان جایی است که دنیای بیرون شما را مرتب براساس برنامه های ذهنی می سازد. و این یعنی همان قانون جذب- امیدوارم که توانسته باشم این مفهوم مهم را خوب توضیح دهم.

نکته اصلی در این است که شما بدون رسیدن به عمق ذهن ناخودآگاه قادر به عبور از مانع "ذهن نقاد" نخواهید بود. و این یعنی اینکه قانون جذب برایتان به کار نخواهد افتاد.

شما باید پس از نوشتن اهداف خود، وارد خلسه ی هیپنوتراپی شده و آنها را درعمق ناخودآگاه تان ثبت کنید. سپس به زندگی عادی برگردید و همه چیز را فراموش کنید واجازه دهید که ذهن ناخودآگاه کنترل مسیر رسیدن به آن اهداف را به دست گیرد.
[5:38PM, 12/5/2014] maryam: و شاید فکر می کردید که باید ساعت ها در خلسه باشید تا بتوانید از سد ذهن نقاد بگذرید. این کاملا اشتباه است! اگر شما بیشتر از 10 دقیقه در روز صرف استفاده از قانون جذب می کنید، این یعنی اینکه دارید فشار و سختی بی موردی را برخود تحمیل می کنید که حتی ممکن است نتیجه ی معکوس داشته باشد.
[5:38PM, 12/5/2014] maryam: در کتاب انسان شفابخش راه رفتن به خلسه توضیح داده شده
[5:39PM, 12/5/2014] maryam: اگر دوست داشتید بگید یک جلسه هم مطالب خلسه سیلوا را براتون بگذارم
[5:39PM, 12/5/2014] maryam: مبحث این جمعه به پایان رسید

[MARYAR]

[5:44PM, 12/5/2014] maryam: یک روز افتابی توی مزرعه ای راه می رفتم برخوردم به یک روسری کهنه. یک هویج و چند تا تکه ذغال
اینها از کجا اومدن؟
خلاقیت خودتون رو امتحان کنید
[6:40PM, 12/5/2014] maryam: استادی درشروع کلاس درس، لیوانی پر از آب به دست گرفت. آن را بالا گرفت که همه ببینند... بعد از شاگردان پرسید: به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟....

استادی درشروع کلاس درس، لیوانی پراز آب به دست گرفت. آن را بالا گرفت که همه ببینند... بعد از شاگردان پرسید: به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟

شاگردان جواب دادند: 50 گرم، 100 گرم، 150 گرم
استاد گفت: من هم بدون وزن کردن، نمی دانم دقیقا“ وزنش چقدر است. اما سوال من این است: اگر من این لیوان آب را چند دقیقه همین طور نگه دارم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
شاگردان گفتند: هیچ اتفاقی نمی افتد.

استاد پرسید: خوب، اگر یک ساعت همین طور نگه دارم، چه اتفاقی می افتد؟
یکی از شاگردان گفت: دست تان کم کم درد می گیرد.
حق با توست.. حالا اگر یک روز تمام آن را نگه دارم چه؟

شاگرد دیگری گفت: دست تان بی حس می شود. عضلات به شدت تحت فشار قرار می گیرند و فلج می شوند. و مطمئنا“ کارتان به بیمارستان خواهد کشید و همه شاگردان خندیدند.


استاد گفت: خیلی خوب است. ولی آیا در این مدت وزن لیوان تغییرکرده است؟
شاگردان جواب دادند: نه

پس چه چیز باعث درد و فشار روی عضلات می شود؟ درعوض من چه باید بکنم؟
شاگردان گیج شدند. یکی از آنها گفت: لیوان را زمین بگذارید.

استاد گفت: دقیقا“ مشکلات زندگی هم مثل همین است.
اگر آنها را چند دقیقه در ذهن تان نگه دارید.

اشکالی ندارد. اگر مدت طولانی تری به آنها فکر کنید، به درد خواهند آمد.
اگر بیشتر از آن نگه شان دارید، فلج تان می کنند و دیگر قادر به انجام کاری نخواهید بود.

فکر کردن به مشکلات زندگی مهم است... اما مهم تر آن است که درپایان هر روز و پیش از خواب، آنها را زمین بگذارید.


به این ترتیب تحت فشار قرار نمی گیرند، هر روز صبح سرحال و قوی بیدار می شوید و قادر خواهید بود از عهده هرمسئله و چالشی که برایتان پیش می آید، برآیید!
دوست من، یادت باشد که لیوان آب را همین امروز زمین بگذاری.
زندگی همین است!

[MARYAR]

[11:16AM, 12/5/2014] maryam: در کتاب خاطرات نلسون ماندلا آمده:
فرق من و زندانبانم را میدانی؟
زمانی که پنجره کوچک سلولم را باز می کند،
او تاریکی و غم را می بیند،
و من روشنایی و امید را ...
نگرش شما زندگی شما را میسازد...
[11:23AM, 12/5/2014] maryam: ابوسعید ابوالخیر را گفتند فلانی شاهکار میکند، چرا که قادر است پرواز کند،
گفت این که مهم نیست، مگس هم میپرد.
گفتند فلانی را چه میگویی که روی آب راه میرود!
گفت اهمیتی ندارد، تکه ای چوب نیز همین کار میکند.
گفتند پس از نظر تو شاهکار چیست؟
گفت این که در میان مردم زندگي کنی ولی هیچگاه به کسی دروغ نگویی، کلک نزنی و سوءاستفاده نکنی، این شاهکار است.
اگر بر آب روی، خسی باشی؛
و اگر در هوا پری، مگسی باشی؛
دل به دست آر تا كسی باشی
[12:18PM, 12/5/2014] maryam: چیز هایی که شما به خود جذب می کنید افکار ی برجسته وعالی هستند که شما در ذهنتان دارید خواه آگاهانه باشد خواه ناآگاهانه. آناتول فرانس می گوید: همه بدبختی ها ومشکلات از درون خود ما بر می خیزندومسبب آنها خودمان هستیم وما فکر میکنیم که آنها ازبیرون می آیندحال آنکه در درون خود مان وبا ذهن خود مان ساخته می شوند. وبه قول صائب:
از درون سیه توست جهان چون دوزخ
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت
زندگی دقیقا همان گونه است که فکر می کنید وهر اندیشه ای به نوعی در زندگی تان ظاهر می شود.
[1:09PM, 12/5/2014] maryam: امتحان پایانی درس فلسفه بود. استاد فقط یک سوال پرسید!
سوال این بود:

شما چگونه می توانید مرا متقاعد کنید که صندلی جلوی شما نامرئی است؟؟
تقریبا یک ساعت زمان برد تا دانشجویان توانستند پاسخ های خود را در برگه امتحانی شان بنویسند، به غیر از یک دانشجوی تنبل که تنها 10 ثانيه طول كشيد تا جواب را بنويسد!
چند روز بعد که استاد نمره های دانشجویان را اعلام کرد، آن دانشجوی تنبل بالاترین نمره کلاس را گرفته بود!!
او در جواب فقط نوشته بود:

«کدام صندلی؟؟!!»

مسائل ساده را پیچیده نکنیم.

[MARYAR]

[10:49AM, 12/5/2014] maryam: روزی یک کوهنورد می خواست از کوه بالا برود تا به قله برسد. رفت و رفت تا به نزدیکی قله رسید. شب بود و هیچ چیز دیده نمی شد، چند قدم مانده بود به قله برسد ناگهان پایش لغزید و به پایین سقوط کرد .

همینطور که به پایین سقوط می کرد، مرگ را به چشمانش دید . ناگهان در این حین طناب به دور کمرش پیچیدو محکم شد و در میان آسمان و زمین متوقف شد .در این لحظه فریاد زد و از خدا کمک خواست.

ناگهان آوایی از آسمان بر آمد که از من چه می خواهی ؟مرد گفت :خدایا نجاتم ده. صدا گفت : واقعاً باور داری که من می توانم نجاتت دهم؟ گفت: البته که باور دارم.

نوا آمد که : ریسمانت را پاره کن.
مرد لحظه ای سکوت کرد و بعد بیشتر به طناب چسبید.

روز بعد گروه نجات مردی را درحالیکه دست به طناب آویزان یخ زده بود پیدا کردند. او فقط یک متر با زمین فاصله داشت.

ما چقدر به طناب مان وابسته ایم؟ آیا حاضریم آنرا رها کنیم؟
[11:15AM, 12/5/2014] maryam: یه آدم شوخ یه جک خنده‌دار برای تماشاچیان تعریف کرد و همه خندیدند..
او دوباره همان جک را تعریف کرد و فقط تعداد کمی از تماچیان خندیدند.
او برای بار سوم همان جک را تعریف کرد ولی اینبار هیچکس نخندید.
دراین لحظه او گفت:
وقتی شما نمیتونین به یه جک تکراری دوباره و دوباره بخندین،چرا راجع به یه نگرانی و ناراحتی بارها و بارها گریه میکنید؟!؟!
پس از هر لحظه زندگیتون لذت ببرید!
زندگی زیباست...
امروز تولد ۱۲۵ سالگی چارلی ‌چاپلین است.روز خوبی است برای یادآوری ۳جمله تاثیرگذار او:
۱.هیچ چیز در این جهان جاودانه نیست،حتی مشکلات و بدبیاری‌های ما
۲.من قدم زدن تو بارون را دوست دارم،چون کسی نمیتونه اشکامو ببینه
۳.بیهوده‌ترین روز در زندگی اون روزیه که ما نخندیم

[MohammadHashemi]

بسیار عالی بود ... خیلی ممنون ...