پدر

[jahanagahi]

در ایران انجمن روز پدر بود و همه به پدران تبریک میگفتند و کادو می فرستادند.مطلب زیر را نوشتم.
هوشنگ قربانیان
برای اهداف معنوی نیاز داریم شناختی از پدر در آن زمانی که ما بودیم و الان بنویسم تا باشد رابطه ما با آن عزیزان از روی شناخت بیشتری انجام شود:
سابق نیازهای انسان محل سکونت بود و غذا.خودرو اضافه شد. تلوبزیون اضافه شد.یخچال و فریزراضافه شد. مبل وارد خانه ها شد. خانه های آنچنانی ساخته شد. عده ای صاحب ویلا شدند. خودروها از مدل ژیان و پیکان خارج شد ند و رفتند بسمت خودروهای آنچنانی. پدران سابق رفتند و پدران جدید با دنیائی از مشکلات بالا آمدند. چشم هم چشمی رواج پیدا کرد.فاصله ها بیشتر و بیشتر شد. مهمانیها کمتر شد. خانه و خودرو و یلا و جواهرات باعث حس رقابت بین خانواده ها. نیاز فرزندان بیشتر و بیشتر شده و فرزندان کاری به درآمد ندارند.می خواهند و می گویند نیاز داریم. پدران چون سابق برندگی در منزل نداشتند. دوست و همسایه و فامیل بود که به رخ هم می کشیدند. پدران ناتوان شدند. درآمد کافی نبود. اضافه کاری و چند جا کار کردن رواج پیدا کرد. پدر در بیرون از منزل گریه می کرد و وقتی منزل می آمد گریه هایش را پاک کرده و لبخند می زد. همه می دانستند خنده تصنعی است. بچه به پدر نزدیک می شود و انتظار بغل کردن را دارد. پدر خسته است. بفکر درآمد است. بفکر بدهی فردای خود است. نمونه : برای درآمد بیشتر با ماشین شخصی مسافر می بردو کسانیکه درآن مسیر بودند مشتی به صورتش زده بودند که چرا مسافر آنان را سوار کرده است. خون صورتش را پاک میکند و می رود با آن پول 2 تا بربری می گیرد و منزل می آورد. بچه دوست دارد بابا برایش قصه بگوید. نمی تواند قصه مشت خوردن خود را یازگو کند و دیگر قصه ای هم نمی داند بیان کند. فرزند می رنجد . زن می رنجد. پسرش باید فردا پول شهریه دانشگاهش را بدهد. دختر باید جهیزیه را درست کند و خودش چک دارد و هیچ مبلغی هم در حسابش نیست و .......

قسمتان می دهم که موقعیت پدران خود را بشناسید و توقع خارج از توانش از او نخواهید. روز پدر نمی خواهد. کادو نمی خواهد. شعر سرودن برایش معنی ندارد. شعار معنی ندارد.قدر پدرانتان را بدانید و کمکش باشید. رقابت و چشم هم چشمی را کنار بگذارید و در اینجا است که وی می تواند بغل کند. ببوسد و قصه بگوید.

برگرفته از: http://www.iranjoman.com/showthread.php?...z2FwO66eKT

[venus2]

واقعا بزرگترین نعمتی که دارم، مامان و بابام هستند که با وجود تمام بدی هام،باز هم دوستم دارند و نگرانم هستند.
اگه نبودند من هیچ وقت معنی صبر و فداکاری را نمی فهمیدم.
مامان و باباها خیلی بخشنده هستند،همینه که باعث میشه ما مدام اذیتشون کنیم.
البته خودشونم می دونن که من چقدر دوستشون دارم.

[mir abbas]

خداوند تمام پدرها را برای ما نگه دارد.
واقعا سخته پدری پیش خانوادش شرمنده باشه بخصوص به لحاظ مادی که واقعا میتونه اونو از پا دربیاره چون مردها احساسشون رو بیان نمیکنند و فقط خودخوری میکنند.
واقعا نباید توقعی خارج از توان پدر از او داشت.
خداوند تمام بزگان رو حفظ کند.

[jahanagahi]

قسمتان می دهم که موقعیت پدران خود را بشناسید و توقع خارج از توانش از او نخواهید. روز پدر نمی خواهد. کادو نمی خواهد. شعر سرودن برایش معنی ندارد. شعار معنی ندارد.قدر پدرانتان را بدانید و کمکش باشید. رقابت و چشم هم چشمی را کنار بگذارید و در اینجا است که وی می تواند بغل کند. ببوسد و قصه بگوید.

[حامد]

متن بسیار زیبایی بود که واقیعت اکثره زندگیهای امروزی است.
میگند فرزند زمانی قدر پدر و یا مادر خودشو بیشتر میدونه که خودش صاحب فرزند بشه.ولی چه خوبه ما همیشه قدرشونو بدونیم.
خدایا قلب هیچ پدر و مادری را نشکون...

[Delta.H]

همین مشکلاتی که در متن زیبای استاد قربانیان عزیز ذکر شد باید اضافه بر درک اوضاع خانواده توسط فرزندان، انگیزه ای برای تحرک و تلاش برای پیشرفت و موفقیت باشد تا جوانان به جای اینکه سربار پدر باشند مایه مباهات و سربلندی و فراهم کننده آسایش و آرامش برای پدر، مادر و بقیه اعضای خانواده خویش باشند.

[سعید محمدی]

یکی از زیباترین دعا هایی که شنیده ام و خود نیز از خدا می خواهم: خدایا هیچ پدری را شرمنده ی زن و بچه هاش نکن

[jahanagahi]

متاسفانه خیلی از جوانان هستند که رابطه دوستانه ای با پدرانشان ندارند. امیدوارم با خواندن متن بالا شاهد دوستی محکمتر آنان با هم باشیم.

[jahanagahi]

خدا را هزاران بار شکر.

چند لحظه قبل اتفاق افتاد :
تلفن زنگ خورد:
الو
جانم . بله بفرمائید
من.....عضو انجمن میلیاردرها هستم.
بفرمائید خواهش میکنم.
می خواستم تشکر کنم.
چی شده عزیز من. تشکر برای چی؟
بخاطر مطلب شما در مورد پدر
ممنونم عزیز م. چرا؟ چه اتفاقی افتاده ؟
..... من اصلا کارهای پدرم برایم مهم نبود و همیشه از دستش ناراحت بودم که نمی تواند خواسته های من را بر آورده کند.ولی با خواندن این مطلب من زمین تا آسمان فرق کردم. اولین کاری که برا ی پدرم و حتی مادر و خواهر و برادرانم تعجب آور بود.دست پدرم را گرفتم و بوسیدم و بغلش کردم. همه از خوشحالی گریه میکردند.
این تغییر خودم را مدیون شما می دانم.
کمی بسختی توانستم جواب دهم. تلفن قطع شد و گفتم : خدا یا شکر.خدایا شکر.

[yu3f]

در همین راستا...