اگر میلیاردر شدید کمک کنید

[pulaki]

(10-03-2011 04:11 AM)3ObHaN نوشته شده توسط:  

(10-03-2011 12:55 AM)pulaki نوشته شده توسط:  با تشكر از استاد قربانيان عزيزبه نظر بنده طور ديگه اي هم ميشود به قضيه نگاه كرد اگر آن دخترخانم قبل از تعمير كفش هزينه آنرا از مرد كفاش مي پرسيد شايد هرگز شخصيتش پيش آن آقا و خانم داروخانه چي خرد نميشد شايد بگوييد خب ايشون چطوري ميتونست با كفش بدون پاشنه به دانشگاه برود سوال بجاييست اما بهرحال اگه من جاي اون خانم بودم پاشنه كفشمو حتي اگه شده باآب دهان ميچسبوندم و يا حتي باكفش بدون پاشنه به دانشگاه ميرفتم و يا حتي اونروز قيد درس و دانشگاه را ميزدم اما اجازه نميدادم كه شخصيتم كه ميلياردها دلارارزش داره بخاطر دويست تومن پيش ديگران پايين بياد و اينجوري تحقير بشم

بحث بحث شخصیت نیست . شخصیت از بین میره ، بدست میاد ، از بین میره ، بدست میاد و ....
به غیر از اون شخصیت انسان بزرگ تر از اونه که به این راحتی ها بشکنه .

بحث اینجا ، سر انسانیته . چیزی که بلااستثنا هممون چه یک بار و چه 100 بار اونو زیر پا گذاشتیم .
انسانیت ، قسمتی از وجود ماست که همیشه سعی میشه اون رو خاموش کنیم .
هممون از یه جا اومدیم و به یه جا هم میریم . بین من و شما فرقی نیست .
یه روز تنها رفته بودم مشهد ، اون موقع از این کارت های خونواده داشتم و خودم حساب نداشتم .
به اندازه توانم از حساب مادرم برداشتم و دیگه بانک تا فردا پول نمیداد .
رفتم اب میوه بخورم 3500 داشتم ، 500 تومن کم اوردم . یه یارویی اون پول رو داد .
شاید اگه منو میشناخت ، به وضع مالیم اگاهی داشت و.. هیچ وقت حاضر نمیشد بهم کمک کنه .
ولی بدون توجه به اینکه من کی هستم ، فقط با توجه به اینکه یه هم نوع به مشکل برخورده 500 تومن رو داد .
اون 500 تومن از 500 میلیارد واسم ارزش داره. قیافه ی اون یار هیچ وقت از ذهنم پاک نمیشه . از اون به بعد دارم سعی میکنم ببخشم ! ادم بودن رو یاد بگیرم .
ادمیت شرطه . خیلی هامون ادمیم ولی بویی از ادمیت نبردیم .
ببخشیم تا خدا هم به ما ببخشه

بالاخره ماهم ميفهميم بحث سرچيست اينقدرام كه شما فكر ميكنيد امل نيستيم اما موضوع اينه كه خيليها هستند كه با تحريك احساسات ديگران هم شخصيت خودرا پايين مياورند و هم فرهنگ تكدي گري رو درجامعه رواج ميدن بالاخره بايد بين نيازمندان واقعي و كسانيكه كارشون اينه تفاوت قايل شديانه من خودم كسانيرو ميشناسم كه سر بي شام زمين ميگذارند و حتي نميتونند براي بچه مدرسه ايشون كيف و كفش تهيه كنند اما صورتشونو با سيلي سرخ ميكنند و عرت نفس و مناعت طبعشون اجازه نميده دست نياز پيش ديگران دراز كنند