مطالب مختلف

[سعید محمدی]

«به هم خندیدن» چه بر سر مغز می‌آورد؟
پژوهشگران آلمانی دریافته‌اند، مغز قادر به تمایز قائل شدن بین خنده ناشی از شادی، قلقلک یا تمسخر دیگران است و هر نوع خنده تأثیر متفاوتی بر سلامت فرد می‌گذارد.

به گزارش ایسنا،تحقیقات نشان می‌دهد، انواع مختلف خنده دارای تأثیرات متفاوت مغزی است و انسان از سنین کودکی قادر به تمایز قائل شدن بین خنده ناشی از شادی، قلقلک یا تمسخر دیگران است. محققان دانشگاه توبینگن آلمان با بررسی تغییرات در الگوی مغز در زمان شنیدن انواع مختلف خنده، تأثیر آن را بر روی عملکرد مغز و سلامتی مورد ارزیابی قرار داده اند.

مطالعه ای بر روی 33 زن سالم و بررسی شبکه ادارکی- احساسی نشان می دهد، بخش هایی از مغز که به پردازش اطلاعات اجتماعی و سطح بالا حساس هستند،بیشتر به خنده های ناشی از شادی یا قلقلک و مناطق حساس به صداهای پیچیده به خنده های تمسخرآمیز واکنش نشان می دهند.

در این تحقیق برای نیمی از داوطلبان یک فیلم کمدی بصورت جمعی نمایش داده شد و گروه دوم نیز یک فیلم کسالت بار را تماشا کردند؛ پس از اتمام فیلم، نمونه گیری از سلول های ایمنی موسوم به سلول های قاتل طبیعی گرفته شد که با سلول‌های سرطانی ترکیب و میزان اثربخشی آنها در زمان وقوع بیماری مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج بدست آمده نشان می دهد، افرادی که در هنگام دیدن فیلم کمدی خندیده بودند،از سیستم ایمنی قوی تری برخوردار بودند و خنده می تواند تا 40 درصد سیستم ایمنی بدن را تقویت کند.

دکتر «دیرک ویلدگروبر» سرپرست تیم تحقیقاتی خاطر نشان می کند: خندیدن به کسی یا خندیدن با دیگران با پاسخ های متفاوت مغز همراه است؛ مغز با قدرت تمایز قائل شدن بین انواع مختلف خنده (ناشی از شادی، قلقلک یا تمسخر) می تواند عملکرد بدن در مقابل بیمار یها را تقویت کند. با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI)‌ فعالیت مغزی افراد در هنگام شنیدن سه نوع خنده مختلف مورد بررسی قرار گرفت.

خنده ناشی از قلقلک در پستانداران غیر انسانی نیز دیده می شود، اما در انسان دارای عملکردهای پیچیده ای است که می تواند دارای بار مثبت یا منفی بوده و الگوهای ارتباطی متفاوتی در مغز ایجاد می کند. مناطق مغزی حساس به پردازش اطلاعات اجتماعی پیچیده در زمان شنیدن صدای خنده ناشی از شادی یا قلقلک فعال می شوند که این فعالیت در زمان شنیدن خنده تمسخرآمیز دیده نمی شود.

به گفته محققان،محرک هایی که بر این الگوها تأثیر می گذارند،می تواند برای آزمایش روش های درمانی جایگزین مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج این مطالعه در مجله PLOS ONE‌ منتشر شده است.