پول شادي مي آورد؛

[MARYAR]

پول شادي مي آورد؛ تازه ترين پژوهش ها درباره پيوند درآمد و آسودگي

دستاوردهاي تازه ترين پژوهش هاي انجام شده در دانشگاه ميشيگان، «پارادوكس استرلين» را به چالش كشيده است. ريچارد استرلين اقتصادداني بود كه در سال 1974 گماني را مطرح كرد كه برمبناي آن درآمد بالاتر لزوما شادي بيشتر را همراه نخواهد آورد: پارادوكس استرلين. ديدگاه او تاكنون تكامل يافته و به اين رسيده كه پول مهم است اما چنان كه مطالعات نشان مي دهد تا حدي، چراكه پولدار بودن هم دردسرهاي ويژه خود را دارد.

اما دو اقتصاددان دانشگاه ميشيگان، بتسي استيونسن و جاستين ولفرز، در تحقيقات جديدشان به چيز ديگري رسيده اند. آنها از داده هاي جهاني موسسه نظرسنجي گالوپ براي بسط نظريه خود بهره برده اند. در نظرسنجي گالوپ از مردم در گرداگرد جهان خواسته شده «نردبان رضايتي» را تصور كنند كه در آن پله آخري نماينده بهترين زندگي ممكن است.

از پاسخ دهندگان پرسيده شده كه در اين نردبان 10 پله يي خود را روي كدام پله مي بينند. اكونوميست كه نتيجه اين تحقيقات را منتشر كرده مي نويسد: «گرچه برخي كشورها شادتر از ديگران به نظر مي رسند اما مردم در همه جا با ثروتمندتر شدن رضايت بيشتري را ابراز كرده اند.

حتي قابل توجه تر اين است كه رابطه بين درآمد و شادي به سختي با افزايش درآمد تغيير مي كند.» معناي آن اين است كه روي نمودارهاي رسم شده حركت از ثروتمند بودن به ثروتمند بودن بسيار شبيه حركت از فقير بودن به سمت كمتر فقير بودن است.

مساله يي كه دردسرهاي پولدار بودن را هم مزاحم شادي نشان نمي دهد. يعني «هيچ كس از پول جمع كردن خسته نمي شود.»

استيونسن و ولفرز تحقيقات خود را در آوريل 2013 منتشر كرده اند كه نشان مي دهد كشورهايي با سطح درآمد و سطح رضايت مختلف، همه از اين قانون پيروي كرده اند، هم در ايران كه سطح رضايت بين 4 تا 6 است و هم در امريكا كه اين سطح از 5/6 تا 8 است.

هم در چين و هند كه از كشورهاي نوظهورند و هم فرانسه و بريتانيا كه از كشورهاي صنعتي. هم در نيجريه و هند كه از كشورهاي فقيرند و هم در ژاپن و آلمان كه از كشورهاي ثروتمند. يك واقعيت مهم را البته نبايد ناديده گرفت كه «زندگي شاد» و «زندگي پرمعنا» كاملامتفاوتند. در همين سال ميلادي نتيجه تحقيق روانشناسان دانشگاه هاي فلوريدا، مينه سوتا و استنفورد كه در ويژه نامه «ژورنال روانشناسي مثبت» منتشر شد، نشان مي داد كه زندگي شاد و بامعنا با هم در پيوند دوسويه هستند اما از اساس با هم تفاوت دارند.

بر پايه اين تحقيقات «شادي» بيشتر ميوه برآورده شدن خواسته ها و نيازهاست، به ويژه از سوي ديگران يا حتي با پول خرج كردن. اما «معنا» بيشتر فراهم كردن براي ديگران است و بيشتر با تعريفي كه فرد از «خويشتن خود» دارد، وابسته است. خلاقيت و خردمندي و افكار عميق به زندگي معني مي دهد اما با استرس و نگراني و حتي بي پولي و نداشتن شادي همراه است.