خالق عشق

[madar]

در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای میسازیم
که در آن همواره اول صبح
به زبانی ساده مهر تدریس کنند
و بگویند خدا

خالق زیبایی و سرایندۀ عشق
آفرینندۀ ماست
مهربانیست که ما را
به نکویی ، دانایی ، زیبایی
و به خود میخواند
جنتی دارد نزدیک ، زیبا و بزرگ
دوزخی دارد - به گمانم - کوچک و بعید
در پی سودایی ست که ببخشد ما را و بفهماندمان
ترس ما ؛ بیرون از دایرۀ رحمت اوست

* * * * * *
در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای میسازیم
که خرد را با عشق
علم را با احساس
و ریاضی را با شعر
دین را با عرفان
همه را با تشویق ، تدریس کنند
لای انگشت کسی ، قلمی نگذارند
و نخوانند کسی را حیوان
و نگویند کسی را کودن
و معلم هر روز
روح را حاضر و غایب بکند
و جز از ایمانش
هیچ کس چیزی را
حفظ نباید بکند
مغزها پر نشود چون انبار
قلب خالی نشود از احساس
درسهایی بدهند ؛ که به جای مغز
دل ها را تسخیر کند
از کتاب تاریخ
جنگ را بردارند
در کلاس انشاء
هر کسی حرف دلش را بزند
غیر ممکن را از خاطره ها محو کنند
تا کسی بعد از این
باز همواره نگوید : هـــــرگـــــز
و به آسانی همرنگ جماعت نشود
زنگ نقاشی تکرار شود
رنگ را در پاییز تعلیم دهند
قطره را در باران
موج را در ساحل
زندگی را در رفتن و برگشتن از قلۀ کوه
و عبادت را در خدمت خلق
کار را در کندو
و طبیعت را در جنگل و دشت
مشق شب این باشد
که شبی چندین بار
همه تکرار کنیم : عدل ، آزادی ، قانون ، شادی
امتحانی بشود که بسنجد ما را
تا بفهمند چقدر ؛ عاشق و آگه و آدم شده ایم

* * * * * *

در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای میسازیم
که در آن آخر وقت
به زبانی ساده
شعر تدریس کنند
وبگویند که تا فردا صبح
خالق عشق نگهدار شما