اندر حكايت قدرشناسي

[zoofanoon]

به هر مجلس به هر محفل که رفتن
سخن کو تاه ولی سنجیده گفتن
گر هشیا ری مکن اسرار خود فاش
که بیداری به از صد سال خفتن
هنر داری به دست آور دلی را
زرنگی نیست دل کس را شکستن
ز راه ورسم دوستی این نباشد
نمک خوردن نمکدان را شکستن
(( ز راه دوستي اين نباشد
نمك خوردن نمكدان را شكتن !!!!))
زه آورد گاه رفتن مردی خواهد
اسیر،مفقود ،یا از از جان گذشتن
مرافع را اگر جای زدن نیست
نباشد ننگ از آن صحنه گریختن
دل معشوق اگر جای دگر رفت
دگر سهو است به پای آن نشستن