کارآفرینان برتر

[کوروش بزرگ]

نام ونام خانوادگی: خسرو صوفی عنایتی

تحصیلات: مهندسی شیمی و پتروشیمی

نام شركت: رز پلیمر

نام محصول: پارافین جامد، مایع، ژله، پلهای مخابراتی


آرزوها وانگیزه ها شامل ابعاد مختلف زندگی انسان به حساب می آیند. از دوران كودكی به كارهای فنی علاقمند بودم، یعنی همیشه دوست داشتم زمانی كه بزرگ می شوم به كارهای فنی اشتغال داشته باشم. در دوران دبیرستان از آنجایی كه پدرم در صنعت چای بود تابستان ها به كارخانجات سرمی زدم و علاقه زیادی به محیط فنی و كاری داشتم و حتی قبل از ورود به دانشگاه با مسائل فنی درحد ابتدایی آشنایی داشتم در مورد رشته تحصیلی ام، یك برسی اجمالی كه در مورد رشته های مهندسی انجام دادم، و متوجه شدم رشته مهندسی شیمی رشته كاملی است. هم زمان با سال اولی كه وارد دانشگاه شدم سعی كردم كه وارد بازار كار هم بشوم به همین دلیل وارد شركت های مهندسی شدم، انگیزه ام این بود كه با مسائل فنی آشنا شوم و كارهای نقشه كشی و ابتدایی را شروع كردم. عامل اصلی كه در شكل گیری این علایق در من تأثیر داشت این بود كه در دبیرستان البرز تحصیل می كردم و آقای دكتر مجتهدی مدیر آنجا بود و تلاش زیادی هم داشت كه ما سه درس ریاضی، فیزیك و شیمی را خوب فرا بگیریم و در سطح اول دنیا باشیم. زمانی كه ما دیپلم گرفتیم به راحتی می توانستیم از بهترین دانشگاه های دنیا پذیرش بگیریم. در آن زمان مهندسی شغل پول سازی بود و بیشتر دوستانم گرایش به این رشته پیدا می كردند . همه ی این ها دست به دست هم داد تا وارد این رشته شوم و از همان ابتدا هم با كارهای عملی آشنا شدیم وهمین باعث شد كه تجربه كسب كنیم. به صورت خام به صنعت نگاه نكردم واقع بینی در كار بسیار مهم است به خصوص كه در شغل مهندسی واقع بینی حرف اول را می زند. رشته مهندسی شیمی دانشگاه پلی تكنیك و نفت آبادان معروف بودند و این به خاطراساتید آن ها بود كه استادها خودشان شركت هایی داشتند كه همین عامل در روحیه ی دانشجو تأثیر فراوانی داشت. چون این رشته رشته مورد علاقه ام بود و سعی كردم خیلی عمیق درس ها را یاد بگیرم و جدی تر وارد بازار كار شوم. تنها كاری كه تا حدودی جنبه دولتی داشت نفت بهران بود كه دو پروژه بود كه روی آن برسی و كار كردیم. در شركت های مختلف به صورت مشاوره ای كار می كردیم تا این كه شركت رز پلیمر را احداث نمودیم و از آن به بعد درگیر این كار شدیم.

الگوی كاریم از لحاظ عمیق نگاه كردن به مسائل و نگاه مدریتی خاص كه مختص كشور ما باشد را از مرحوم پدر بزرگم آموختم، ایشان در آن زمان فعالیت گسترده ای را در زمینه كشاورزی داشتند و هم در كارها از یك مدیریت خاصی برخوردار بودند و هیچ مسئله ای را بدون فكر قبول نمی كرد یعنی تابع شعارها و افكار لحظه ای قرار نمی گرفت و در وهله بعد مرحوم دایی ام بود كه ایشان مهندسی ساختمان از دوره اول دانشكده فنی بود و در رشته اقتصاد و حقوق هم تحصیل كرده بود و یك جامعیت خاص علمی و فنی داشت و تاًثیر فامیل بود كه حدود تحصیل كرده می باشند، كلاً در دوره ما همه به نوعی الگو بودند. در دوران كودكی با بحران عاطفی و اقتصادی خاصی روبه رو نشدم و از نظر اقتصادی هم جزء خانواده های متوسط به بالا بودیم ولی دقیقاً به ما آموخته بودند كه هیچ حسابی از نظر مالی روی خانواده باز نكنیم. ما خودمان كارمی كردیم و پول در می آوردیم و خرج زندگیمان می كردیم و برای تحصیل و سایر نیازها استفاده می كردیم. مادرم خانه دار وپدرم شاغل بود و در كار كشاورزی و كشت چای فعالیت می كرد. هدفم از كار كردن در دوران تحصیل در سالهای اولیه بیشتر كسب تجربه بود، انگیزه كار در سالهای اولیه فرا گرفتن كار بود ولی در سالهای بعد مسائلی چون درآمد و مسئولیت به آن اضافه شد.امكان دارد كه شانس در زندگی نقش داشته باشد، ممكن است شركتی خیلی خوب احداث شود اما در همان زمان اتفاقاتی در بازار بین المللی بیفتد كه كارشان را مشكل كند. همیشه آزادی عمل را دوست داشتم ولی وقتی شما وارد هر سازمانی شوید آن آزادی را از دست می دهیم. در خانواده ما پدر بزرگم روحانی بود و انسانیت و اخلاق كه در كودكی آموخته بودم در زندگی تأثیر داشته و در خون همه ی ما ایرانی ها این وجود دارد.

در زندگی شكست خورده ام، آدم نمی تواند در زندگی شكست خورده ام ولی به هر حال زندگی دائم شكست است و تلاش كردم كه همیشه با خونسردی مشكلات را حل كنم اگر راهی برای جبران شكست بود آن كار را انجام می دهم. یكی از فشارهایی كه خیلی بیشتر از فشار كاری بود همیشه در درجه اول مسائل حیثیتی و بعد بعد مسا ئل مالی و تهدیدات اقتصادی همیشه در جنب كار، انسان را آزار می داد تا روزی كه شركت توانست موفق شود.

بنیانگذار شركت آقای اسماعیل زمانیان هستند و با هم كار می كردیم و در عین حال دوست هم بودیم، برادر كوچك ایشان هم كه همسن من هستند فارغ التحصیل پلی تكنیك در رشته ی مهندسی شیمی بودند و ما با هم كار می كردیم تا این كه پیشنهاد كاری را در این زمینه خدمت ایشان دادم و به اتفاق به بررسی آن پرداختم و قرار شد این طرح را اجرا كنیم. از آنجایی كه رشته ی تحصیلی ام مهندسی شیمی بود و چون قبل ازاین در صنعت هم فعال بودم متوجه ضایعات پالایشگاهی شدید شدم، اطلات در مملكت ما هست فقط باید ازآن استفاده كرد. الان با ابتدای كار خیلی فرق می كند، الان نسبتاً آزمایشگاه مجهزی در سطح بخش خصوصی در كارخانه ایجاد كردیم و كارهای تحقیقاتی ما را انجام می دهد، الان در شركت دوقسمت فروش داخلی و فروش خارجی داریم كه مسئولین مشخصی دارد و هم در داخل را انجام می دهد و هم بازار یابی درخارج را انجام می دهد ، در ایران در زمینه پارافین جامد تا این لحظه، دوستانی هستند كه فعالیت دارند و بخشی هم در پارافین مایع هستند ولی در مجموع در این سطح ما حالت انحصاری داریم. ما در 44 كشور فعالیت داریم كه عمدتاً آفریقایی و آسیایی هستند و چند مورد اروپایی هم داشتیم ولی مسائل كلی مملكت ما نمی گذارد در آنجا فعالیت كنیم و به اضافه استانداردهای كه در آنجا خیلی سخت شده است. باید شرایط برای جوانان و كارآفرینان شرایط اجتماع به گونه ای

می شد كه مجبور شوند برای ت‍‍أمین درآمد خود به كارهای دیگر را بیاورند، دانستن بد نیست، سعی كنند یاد بگیرند و امید خود را از دست ندهند.