گفت وگو با ماهرخ فلاحي: زن گاودار نمونه صنعتي

[3ObHaN]

ماهرخ فلاحي 63 ساله اولين زن گاودار صنعتي ايران از زناني است كه در سومين همايش كارآفريني زنان كه چند روز پيش در دانشگاه شريف برگزار شد، حضور يافت. ...

مدام از يك سوي سالن به گوشه ديگر آن مي رود به قول خودش يك لحظه هم قادر نيست يك جا بنشيند. چند بار تلفنش را برمي دارد و حال گاوهاي در حال زايمانش را مي پرسد; دانشجويان دايماً به او مراجعه مي كنند و مي خواهند تا براي آموزش به دامداري اش بروند. ماهرخ فلاحي 63 ساله اولين زن گاودار صنعتي ايران از زناني است كه در سومين همايش كارآفريني زنان كه چند روز پيش در دانشگاه شريف برگزار شد، حضور يافت. پرتحرك و پرجنب و جوش.

ماهرخ وقتي38 ساله بود به فكر ايجاد كسب و كاري افتاد: «آن روزها زن نسبتاً جواني بودم با 20 سال سابقه كار در آموزش و پرورش اما هنوز جنب و جوش و انرژي زيادي داشتم. دو فرزندم هم درسشان به پايان رسيده و تنهايي در انتظارم بود.»

او كه فارغ التحصيل كارشناسي ارشد علوم تربيتي و زبان است سال ها در اين رشته ها تدريس كرده بود. در همان سال ها به عنوان يكي از دبيران برتر زبان برگزيده و عازم كشورهاي آمريكا و اسپانيا شد تا دوره خاص آموزش نابينايان با خط بريل را بياموزد:«دوره هاي آموزشي خط بريل را به صورت لاتين آموختيم و براي نخستين بار در ايران بر الفباي فارسي پياده كرديم.»

آهي مي كشد و دستانش را كه پر از چين و چروك است بر هم مي گذارد: «با آن همه كار و فعاليت بازنشستگي برايم ترسناك بود بنابراين خيلي زود خانه بزرگمان در تهران را تبديل به آپارتماني كوچك كردم و با مازاد آن دامداري با هفت گوساله در محمدشهر كرج احداث كردم.»

او آن روزها سررشته اي از دامداري صنعتي نداشت اما چون به كار زايش و رويش عشق مي ورزيد يك لحظه هم از پاي ننشست:«در مدت كوتاهي كه فرصت داشتم تا گوساله هايم رشد و سپس توليدمثل كنند در بسياري از سمينارهاي خارجي و داخلي گاوداري صنعتي و تمام دوره هاي آموزشي دانشگاه ها شركت كردم.»

در سال هاي نخست كار براي زايمان گاوهايش از دامپزشك استفاده مي كرد اما خيلي زود اين كار و ساير مراقبت هاي بهداشتي از دام ها را آموخت: «الان فقط براي سزارين از دامپزشك استفاده مي كنم.»

دست هايش را نشان مي دهد كه پر از چروك و به قول خودش مردانه است: «به دستهايم خيلي فشار مي آيد اما هرگز از كارم خسته نمي شوم.» او گاوهايش را آن قدر دوست دارد كه به قول خودش حتي در مسافرت ها بيش از همه حتي اعضاي خانواده نگران شان مي شود. حرفه ماهرخ به سرعت گسترش يافت بعد از يك سال هفت گوساله به 14 تا و سال بعدش به 28 عدد تبديل شد.

«خيلي زود و به صورت تصاعدي تعداد گاوهايم افزايش يافت بنابراين تصميم به اصلاح نژاد گرفتم و اسپرم هاي منجمد وارداتي را خريداري و به گاوها تلقيح كردم.»

در نتيجه گاوي كه در سال نخست بين 18 تا 20 كيلو شير مي داد اكنون با اصلاح نژاد 65 كيلو شير مي دهد.»

اما او به اين مرحله از كار هم بسنده نكرد و وقتي متوجه شد اصلاح نژاد هم به انتهايش نزديك شده كار انتقال جنين را آغاز كرد: «همه مراحل كار از جمله هورمون تراپي را خودم انجام مي دهم. هنگام سيكل ماهانه گاو آن ها را هورمون تراپي كرده كه در نتيجه آن، يك گاو، به جاي يك تخمك 30 تخمك آزاد مي كند و در نتيجه 30 قلو مي زايد.»

اين نوآوري ها دلايل اصلي موفقيت اين زن دامدار كارآفرين محسوب مي شود. گوساله هاي نر او اكنون با قيمت بسيار مناسب توسط مركز اصلاح نژاد خريداري و لطمه اقتصادي حاصل از خريد ارزان شيرش را جبران مي كنند. اما ماهرخ مشكلات آغاز كار را به هيچ عنوان فراموش نمي كند; سالي كه سل گاوي شيوع يافت و همه گوساله هايش را نابود كرد اما او از پاي ننشست شايد به همين خاطر است كه هر دانشجويي كه براي كارآموزي به او مراجعه مي كند جواب رد نمي شنود: «كارآموزي در دامداري ها خيلي دشوار است. چون بيش تر دامداران سرمايه داراني هستند كه دامداري شان را در اختيار كارگرشان قرار داده اند كارگراني كه خود نيز از اصول علمي كار بي خبرند. بنابراين هيچ وقت از آموزش علاقه مندان به اين حرفه خودداري نكرده و آن ها را با دل و جان در دامداري ام مي پذيرم.»

اما او از جمله دامداراني است كه محل زندگي و كارش جدا از هم نيست. خانه او به شكل برجي بلند درست ميان دامداري اش واقع شده به قول خودش خانه اي كاملاً شبيه برج ديده باني. او با دوربين شكاري اش در طول شبانه روز دايماً دامداري اش را كنترل مي كند درباره انتقال خانه به دامداري اش با لبخندي بر لب مي گويد: «رفت و آمد بين تهران و كرج برايم مشكل بود. اما دليل اصلي انتقال نظارت مستقيم بر دامداري بود. چون كار با موجود زنده نيازمند مسووليت پذيري زياد است. آن زمان كه در تهران زندگي مي كردم ناگهان خبر مي رسيد گاوم زايمان دارد و تا خودم را به بالاي سرش برسانم بلايي سر گاو آمده بود; با اين كه تنها نيستم و هفت، هشت كارگر دارم اما هدايت كارها به عهده من است.»

او هرگز از كارش خسته و دلزده نشده است: «گاهي خودم را با همسن و سالهايم مقايسه مي كنم خوشبختانه به علت تحرك زيادم هنوز از همه آن ها سالم تر و قوي ترم.»

او هر روز ساعت پنج صبح كارش را با اولين شيردوشي گاوها آغاز و ساعت 12 شب با آخرين شيردوشي به پايان مي رساند. البته اين فقط برنامه بعضي از روزهاي ماهرخ است چون زماني كه گاوهايش زايمان دارند يا بيمارند مجبور است تمام طول روز و شب كنارشان بماند و آن وقت است كه شيفت كاري اش شبانه روزي مي شود.

آهي مي كشد و روسريش را بر سر جابه جا مي كند: «اگر زنان توانمندي شان را نشان دهند مي توانند همه تبعيض ها را ناديده بگيرند. تا زماني تبعيض وجود دارد كه زنان خودشان را دست كم مي گيرند اگر زني تواناييش را ثابت كند بهتر از مردان در هر سيستمي پذيرفته مي شود.»

او به عنوان اولين زن گاودار صنعتي هر چند مشكلات زيادي را از سر گذرانده اما به تمام معنا خود را يك كارآفرين مي داند: «كارآفريني مثل يك توپ است كه اگر زمين بخورد بالاتر مي رود. من در زندگي هرگز از مشكلات نترسيدم و از اين پس نيز از آن ها نخواهم هراسيد.»