روزانــــــــــه !!

[jahanagahi]

با دیدن کلمه برف و یا دیدن برف همیشه یاد خاطره ای می افتم که متاثرم میکند.
کلاس سوم دبیرستان بودم. داشتم منزل می رفتم. غروب بود. منزل ما در کنار شهر قرار داشت. کودکی را دیدم 10 ساله گریه میکرد. خیلی سردش بود. جلو رفتم و از خانواده اش پرسیدم .گفت کسی را ندارد.با خودم منزل بردم. مادرم او را کنار بخاری گذاشت و برایش چائی ریخت. در مورد خانواده اش پدر و مادرم پرسیدند همان جواب من را داد. پرسیدیم قبلا کجا بودی ؟ بجای جواب شروع به گریه کردن کرد.
پس از خوردن شام جایش را انداختند و خوابید. پدرم صبح کلانتری رفت و موضوع را گفت. گفتند کسی سراغی از بچه گمشده نداشته اند.پدرم آدرس منزل را داد و قرار شد اگر کسی سراغش را گرفت بتوانند پیدایش کنند .(آنزمان تلفنی نبود و جائی هم برای اسکان اینگونه افراد نداشتند.) چند ماهی منزل ما بود و قرار شد برنامه ریزی مدرسه را برایش داشته باشند. لباسهای نو برایش خریدند و چون فرزند خانواده بود.یک روز برگشتم گفتند یوسف منزل نیامده .بقول معروف فرار کرده بود. سه چهار سالی از این موضوع گذشت. یک روز با پدرم بازار رفتیم و یک نفر داشت می گفت: حمال بلد.(یعنی حمالی که همه جا را می شناسد. - آنزمان افرادی بودند که سبدی بر دوش داشتند و افرادی که خرید میکردند اجناس را در سبد این افراد گذاشته و آنها در ازای دریافت مبلغی آنرا به منزل فرد می رساندند.) شناختمش .یوسف بود. به او نزدیک شدیم. ما را دید شناخت. رفت کنار دیوار نشست و شروع به گریه کردن کرد. وقتی صحبت کرد فهمیدم تا قبل از منزل ما در چند جای دیگر هم به او جا داده بودند و مراقبت میکردند و او عادت به فرار از منزل داشت. خیلی افسوس خوردم. چون می توانست در منزل ما بهترین امکانات رفاهی و تحصیلی را داشته باشد.
برف یوسف را برایم تداعی میکند.