هر چه دل تنگت میخواهد بگو......

[mallarme]

سپاسگزارم از دوست بزرگوارم (مسعود) از انتخابش....


مهربان من، دیشب که به خانه آمدم، خانه را صحن گلزار و کلبه را طبله عطار دیدم. ضیفی مستغنی الوصف که مایه ناز بود و محرم راز گفت قاصدی وقت ظهر کاغذی سر به مهر آورده که سربسته به طاق ایوان است و گلدسته باغ رضوان. فی الفور،

مهر از سر نامه برگرفتم / گویی که سر گلابدان است

ندانستم نامه خط شماست یا نافه مشک ختا.
نگارخانه چین است یا نگارخانه عنبرین.

پرسشی از حالم کرده بودی. از حال مبتلای فراق که جسمش اینجا و جان در عراق است چه میپرسی؟

تا نه تصور کنی که من از تو صبورم.

به خدا بی آن یار عزیز شهر تبریز برای من تبخیز است و از جان و عمر بی آن جان و عمر بیزارم. بلی، فرقت یاران و تفریق میان جسم و جان بازیچه نیست. ایام هجر است و لیالی بی فجر، درد دوری هست و تاب صبوری نیست، رنج حرمان موجود است و راه درمان مسدود.


یا رب تو به فضل خویشتن باری / زین ورطه هولناک برهانم

همان بهتر که چاره این بلا از حضرت جل وعلا خواهم تا به فضل خدایی رسم جدایی از میان برافتد و بخت بیدار و روز دیدار، بار دیگر روزی شود.

والسلام