پدر

[صدفی]

پدرم بخند !
پدرم بخند که خنده تو کارها بکند !
پدرم امروز سخت به لبخندت نیازمندم.
لبخند تو مرا از کوره راههای فریبکده و ظلمانی دنیای نامرد کنونی به سلامت عبور خواهد داد....
پدرم بخند !
پدرم بخند که لبهای خندانت، مهر را در وجودم می کارد و خشونت همه نامردمیها را از پای درمیآورد.
افسوس که نمیتوانم قدردان محبتهایت باشم، محبتهایی که گاهی آن را نامهربانی تفسیر میکردم!
آری ! اکنون بیش از پیش به لبخند مهربانت نیازمندم، لبخند مهربانت مرا از گزندهای دشوارگذر جامعی امروز به سلامت به سرمنزل مقصود خواهد رساند. پدرم بخند!
قول میدهم لبخند مهربانت را از پس غرور و خامیها خوب ببینم.
پدرم کاش غبارهای آلوده مشکلات روزگار و نامردمیهای بی احساس و عاطفه دوران، بینایی چشمهای مرا نگیرد تا بتوانم
لبخند زیبایت را دوباره ببینم و از انرژی آن زندگیام را حیاتی دوباره بخشم. پدرم بخند!
4 ساله در سوگ پدری هستم که همانند اقیانوس آرام بود.....
همیشه میخندید....هیچگاه دعوایم نمیکرد....
اگر من گریه میکردم زودتر از من میگریست....
وای ....ای زمین و آسمان....چطور این غم جانکاه رو تحمل کنم....پاهام خم شدن....کمرم شکست ....پدرم برای من همه چیز بود .....
عزیز دلم ...بابا ی قشنگم دلم برات تنگ شده.....چی کار کنم.....
کجا سراغتو بگیرم.....کجا برم.....ای فغان ....ای داد .....ای خدا......
کاش من جای تو میمردم....چه آرام و بی صدا رفتی ....
ای خاک تیره پدر ما را عزیز دار
این نور چشم ماست که در بر گرفته ای.......
سوختم.....سوختم