پدر

[jahanagahi]

در ایران انجمن روز پدر بود و همه به پدران تبریک میگفتند و کادو می فرستادند.مطلب زیر را نوشتم.
هوشنگ قربانیان
برای اهداف معنوی نیاز داریم شناختی از پدر در آن زمانی که ما بودیم و الان بنویسم تا باشد رابطه ما با آن عزیزان از روی شناخت بیشتری انجام شود:
سابق نیازهای انسان محل سکونت بود و غذا.خودرو اضافه شد. تلوبزیون اضافه شد.یخچال و فریزراضافه شد. مبل وارد خانه ها شد. خانه های آنچنانی ساخته شد. عده ای صاحب ویلا شدند. خودروها از مدل ژیان و پیکان خارج شد ند و رفتند بسمت خودروهای آنچنانی. پدران سابق رفتند و پدران جدید با دنیائی از مشکلات بالا آمدند. چشم هم چشمی رواج پیدا کرد.فاصله ها بیشتر و بیشتر شد. مهمانیها کمتر شد. خانه و خودرو و یلا و جواهرات باعث حس رقابت بین خانواده ها. نیاز فرزندان بیشتر و بیشتر شده و فرزندان کاری به درآمد ندارند.می خواهند و می گویند نیاز داریم. پدران چون سابق برندگی در منزل نداشتند. دوست و همسایه و فامیل بود که به رخ هم می کشیدند. پدران ناتوان شدند. درآمد کافی نبود. اضافه کاری و چند جا کار کردن رواج پیدا کرد. پدر در بیرون از منزل گریه می کرد و وقتی منزل می آمد گریه هایش را پاک کرده و لبخند می زد. همه می دانستند خنده تصنعی است. بچه به پدر نزدیک می شود و انتظار بغل کردن را دارد. پدر خسته است. بفکر درآمد است. بفکر بدهی فردای خود است. نمونه : برای درآمد بیشتر با ماشین شخصی مسافر می بردو کسانیکه درآن مسیر بودند مشتی به صورتش زده بودند که چرا مسافر آنان را سوار کرده است. خون صورتش را پاک میکند و می رود با آن پول 2 تا بربری می گیرد و منزل می آورد. بچه دوست دارد بابا برایش قصه بگوید. نمی تواند قصه مشت خوردن خود را یازگو کند و دیگر قصه ای هم نمی داند بیان کند. فرزند می رنجد . زن می رنجد. پسرش باید فردا پول شهریه دانشگاهش را بدهد. دختر باید جهیزیه را درست کند و خودش چک دارد و هیچ مبلغی هم در حسابش نیست و .......

قسمتان می دهم که موقعیت پدران خود را بشناسید و توقع خارج از توانش از او نخواهید. روز پدر نمی خواهد. کادو نمی خواهد. شعر سرودن برایش معنی ندارد. شعار معنی ندارد.قدر پدرانتان را بدانید و کمکش باشید. رقابت و چشم هم چشمی را کنار بگذارید و در اینجا است که وی می تواند بغل کند. ببوسد و قصه بگوید.

برگرفته از: http://www.iranjoman.com/showthread.php?...z2FwO66eKT