ما کجای کاریم؟

[maral 777]

لباس ترک در تنها جایی که برند حساب می شه تو ایرانه! چون اصلا تو ایران ما تفاوت برند و مارک رو نمی دونیم. به علاوه جنس ترک حتی از نوع با کیفیت وارد ایران نمی شه, یا اجناس بی کیفیت ترک وارد می شه یا همون اجناس ایرانی یا چینی با یه تغییر مارک ساده به عنوان جنس ترک فروخته می شه. به علاوه برای مردم ما اصلا اهمیتی نداره که کار بهتر باشه یا ارزون تر باشه. فقط ایرانی نباشه, همین کافیه. یکی از تولید کننده های لباس داخلی هست اجناسش واقعا از نظر کیفیت حرف نداره, مدل های واقعا زیبایی کار می کنه, قیمتش هم به نسبت کیفیت مناسبه. همین مدل رو من گفتم ایرانیه نخریدن, به مشتری های دیگه گفتم ترکه خریدن. متاسفانه حتی ما دانش تشخیص هم نداریم و صرفا می خواهیم بشنویم که داریم جنس خارجی می خریم حالا حتی اگر خودمون هم بدونیم دروغه.
یادم میاد چند سال پیش توی کلاس زبان بحث لباس مارک شد. با یکی از همکلاسی ها بحثم شد که این لباس ورزشی که داری می گی مارک فلانه اصلا وارد ایران نمی شه, اگر هم بشه هیچ کس تو ایران توان خریدش رو نداره. بهش گفتم مادر دوست خودم داره این لباس ورزشی ها رو گوشه خونه واسه یه تولید کننده میدوزه, تولید کننده مارک رو می ده روش می دوزن, به ده برابر قیمت به اسم اینکه فلان مارکه می فروشه. خیلی جالب بود که همکلاسیم گفت خودمم می دونم اصل اون مارک نیست اما مهم اینه که اون مارک روش خورده. می دونید ما فقیریم, فقر فرهنگی داریم. مشکل اینجاست.
هیچ تولید کننده ای به تنهایی نمی تونه این وضعیت رو درست کنه. این وضعیت نیاز به فرهنگ سازی و سیاست گذاری های سطح کلان داره. تولید کننده هرچقدر هم کار خوب تولید کنه تا وقتی گارد مردم ما برای خرید جنس ایرانی شکسته نشه وضعیت همینیه که هست. به علاوه مردمی که پولشون به زور به خرج ماه می رسه چطوری جنس گرون بخرن؟!مجبورن هر ماه جنس ارزون بخرن چون اگر این ماه یه لباس یا .... گرون بخره پولش تا آخر ماه به خرج خورد و خوراک و اجاره و...نمی رسه.