نگرش یعنی همه چیز بخش دوم: گفتار

[abdolhossein]

چرا من آدمی دست به آچار نیستم؟
وقتی صحبت از تعمیرات خانگی پیش می آید من زهره ترک می شوم! ترجیح می دهم به نوک قله اورست بروم تا این که شیر آب یا سیفون را تعمیر کنم! نجاری و برق کاری را که اصلا نگویید! می دانید پاشنه آشیل من چیست؟ به شما می گویم: نقطه ضعف من دفترچه راهنمایی است که شرح می دهند چگونه قطعات وسیله ای را که تازه از داخل جعبه درآروده اید، روی هم سوار کنید. حتما می دانید منظورم چیست؟ همان دفترچه های سیاه و سفیدی که مثلا در" شکل الف 10" نشان می دهند چطور پیچ و مهره ها را به هم وصل و اجزا را جفت و جور کنید.
دفترچه های راهنما همان تاثیری را در من دارند که کریپتونایت در سوپر من داشت. اگر برنامه های قدیمی سوپر من یادتان باشد، حتی گلوله به سینه او اثر نمی کرد. تنها یک ماده بود که سوپرمن در برابر آن ضعف داشت: کریپتونایت. هر وقت تبهکار فیلم یک تکه کریپتونایت جلوی سوپر من می گرفت، بدن سوپر من به لرزه می افتاد و قدرتش را از دست می داد.
من هم هر وقت چشمم به دفترچه راهنما می افتد ، زانوهایم شل می شود و ضعف می کنم. می دانم که با خواندن این دفترچه هیچ دردی از من دوا نمی شود، چون اصلا از آن سردرنمی آورم! در چنین مواقعی ، دفترچه را زمین می گذارم و با فریاد از همرسم دولورس اسمداد می طلبم. برای دولورس این کار مثل آب خوردن است!
چرا این کار از من بر نمی آید؟ ادعا نمی کنم که باهوش ترین مرد روی کره زمین هستم، اما خنگ و خرفت هم نیستم! شاید ژن این کار در وجودم نیست؟ نه، علتش این هم نیست.
دلیلش کاملا واضح است. طی چهل سال گذشته مدام گفته ام: "من عرضه انجام دادن کارهای فنی را ندارم." و "آدم دست به آچاری نیستم." و پس از چهل سال استفاده از این عبارات منفی، این باور سفت و سخت در من ایجاد شده است که این کارها از من ساخته نیست.
می بینید بی احتیاطی من در استفاده از سخنانی که بر زبان می آورم، مرا دچار چه وضعیتی کرده است؟ و حقیقت این است که اگر از این پس سخنانی مثبت را درباره توانایی ام در تعمیرات به کار بگیرم، می توانم این روند را معکوس کنم.