نگرش یعنی همه چیز (ATTITUDE IS EVERYTHING) مقدمه

[abdolhossein]

از کارم گریزان شدم.
رفته رفته نارضایتی ام از شغلم بیشتر شد. نومید و افسرده شده بودم. بی پرده بگویم از زندگی ام راضی نبودم و امیدی هم به بهتر شدن اوضاع و احوال نداشتم.
نمی دانم آیا تا به حال کاری داشته اید که بیشتر روز ها از سر اکراه بر سر آن حاضر شوید؟ اگر پاسختان مثبت باشد منظورم را درک می کنید. در چنین حالتی گویا هر روز بار دنیا را به دوش می کشید! من نیز چنین وضعیتی داشتم به معنای واقعی کلمه پشتم خم شده بود... و از نظر روحی و جسمی در عذاب بودم . خیلی پیرتر از سنم به نظر می رسیدم . کم کم سر دردهای دایمی و دل دردهای مستمر گریبانگیرم شد. از ترس این که مبادا دچار نوعی بیماری مهلک شده باشم، به چندین پزشک مراجعه کردم و هر یک از آنان آزمایش های مفصلی را برایم تجویز کرد. اما نتیجه همه آزمایش ها یکی بود – آن ها نتوانتسند هیچ گونه بیماری جسمانی در من بیابند. بالاخره یکی از پزشکان پیشنهاد کرد که از داروی مالوکس برای تسکین درد معده ام استفاده کنم.
روحیه ام به کلی از بین رفته بود . دیگر هیچ چیز در زندگی ام معنایی نداشت . چهره ام هم از این فشار ها بی نصیب نمانده بود ، زیرا اگر چه در اواخر دهه بیستم عمر خود قرار داشتم چهل ساله به نظر می رسیدم.
اوایل سال 1985 کمی پس از این که سی سالگی را پشت سر گذاشتم به کلی زهوار در رفته شده بودم. آن گاه ... در یک شب استثنایی که با خودم خلوت کرده بودم ، متوجه شدم که چیزی باید تغییر کند. چون نمی دانستم چه باید بکنم با صدای بلند گفتم: " زندگی من باید بهتر از این باشد... بهتر از این فلاکت و بدبختی"