لطفا نظر دهید

[بابایی]

سلام
همانطور که گفتم سوال هوشمندانه ایست
با اینحال مایلم نظر شخصی خودم رو هم بگم. خارج از این چند معیار من یک ایده شخصی دارم.
در آخرین پستم در وبلاگم راجع به این موضوع صحبت کرده ام که متاسفانه مدیران و کارآفرینان با نگرش نتیجه و هدف میان به میدون.
غافل از اینکه عامل اصلی مسیر رسیدن است.
شما وقتی عاشق کار یا چیزی باشی که خودتو بهش مشغول کنی دیگر زمان رو نمیفهمی.
آنچه که کائنات بهت میده وصف ناپذیره.
شما عشق و نهایت خواستن رو به کائنات میدی و کائنات خلقتی رو بهت میده که تاکنون بهت نداده.
این تجربه کوچکی بود که من از یک دوست در منزلش یاد گرفتم. ایشون با ریختن رنگ روی کاغذهای سفید و حرکت دستش طرح های بی نظیری رو ایجاد میکرد که ساعتها میشد بهشون خیره شد.
دوست عزیز مهم این است که ما در زندگی یک مسیر رو طی می کنیم و زمانی این مسیر پربار و غنی میشه که زمان رو نفهمیم.
شما اهداف غایی خودتون رو رسم کنید.
بعد دیگه به اهداف میانی خیلی کاری نداشته باشید. این اهداف میانی با طی مسیر عوض میشن. بایستی انعطاف پذیر باشید. سفت و سخت به اهداف غایی فکر کنید. اهداف میانی ممکنه شما رو اغوا کنند.
مسیر رو با لذت و عشق طی کنید. آن چیزی که شما با انجام دادن آن زمان رو نمیفهمید آن را پیدا کنید و انجام دهید. آن همان استعداد خدادادی شماست. آن چیزی است که شما را از سایر مخلوقات متمایز می کنه.
آن را در یابید.