چند تجربه کوچک

[odise]

بزرگترین سرمایه یک جوان :
تفکرش
بزرگترین داراییش :
اراده اش
بزرگترین پشتیبانش:
ترسش
بزرگترین مانعش :
کوته بینی
بزرگترین توهمش:
این که فکر می کنه خانواده اش درکش نمی کنن


-----------------------------------------------
ما ایرانی ها عادت به فکر کردن نداریم ، من جوان هم از این قضیه مستثنی نبودم . مدام می دیدم افراد موفق را و حسرت میخوردم ، یک روز میومدم بیل گیتس بشم سایت راه مینداختم . یک روز به فکر کد نویسی می افتادم. یک روز فروشندگی یک روز ......... این وسط هیچ وقت به صورت جدی با خودم فکر نمی کردم که چه کسی هستم و چی میخام از زندگی خودم .
بعد از چند سال به این نتیجه رسیدم که جواب همون سوال ساده کلا جهت زندگی آدم رو تغییر میده.
به نظر دوستان جوان اول بیان ببین دوست دارن سی سال بعد چه آدمی باشن.
دوست دارن سیاستمدار باشن ؟ تاجر ؟ پزشک؟ معلم ؟ مدیر؟
جواب این سوال مشخص کننده میشه که باید در چه جهتی حرکت کرد.

تلاش برای این که در این دوره زمان " خود " واقعی باشیم واقعا تلاشی عظیم و ارزشمند است که البته نتایجش در آینده مشخص شد . اگر کریستین رونالدو رونالدو شد به خاطر این بود که نخواسته بود کس دیگه ای بشود.

فراموش نکنیم که برای کریستین رونالدو شدن گاهی باید 21 سال صبر کرد!
برای موفقیت اسانسوری وجود ندارد. لطف کنید پله ها رو ازمایش کنید.
شاد باشید و شاد زی