هر چه دل تنگت میخواهد بگو......

[بابایی]

نگاش که میکردی معلوم بود که سنش زیاد نیست
ولی موهاش سفید سفید شده، وضع دندوناشم خیلی جالب نبود
دوست نداشت زیاد حرف بزنه
ولی وقتی باهات گرم میگرفت میدیدی کوه تجربه است
وقتی لبخند آرومش رو میدیدی یه دنیا آرامش بهت میداد
یه کم بیشتر بهش نزدیک میشدی به سادگی و کاملا مطمئن بهت اعتماد می کرد
جوری که خیال میکردی مثل یه بچه میشه سرش کلاه گذاشت
هیچ وقت از چیزی شکایت نداشت
همه کار برای زندگی و زن و بچه اش انجام میداد
هنوز کسی ندیده بود حتی برای خودش یک آب میوه بخره تنهایی بخوره چون همیشه زن و بچه را مقدم میدونست
کسی نمیدونه تو سرش چه غوغایی بود
همه دوستاش جمع شدن
یه واقعه بد رخ داده
کسی که این همه آرامش داشت
کسی که به همه انرژی میداد
کسی که مظهر صبر و مقاومت تو سختی ها بود
الان گوشه بیمارستانه
باید از پشت شیشه ملاقاتش کرد
کسی باورش نمیشه از شدت فشار عصبی سکته کرده باشه
.
.
.
.
یادمون باشه عزیزامون فقط یک قدم با انتهای زندگی فاصله دارند
این یک قدم رو همراهشون باشیم
شاید به ما نیاز داشته باشند
شاید فقط کسی رو میخوان که حرف دلشون رو بهشون بزنند و خودشون رو خالی کنند
شاید هم فقط دعا می کنند کاش یکی بود میتونست مشکلشون حل کنه
همسفرامون رو تنها نزاریم