روانشناسی دعا و موفقیت

[کامیار کاظمی]

داستان يک تحقيق باور نکردني در مورد تأثير دعا در گذشته

احسان رضايي: اثر دارد، اثر دارد
اين بحث جديدي نيست. تقريباً از زمان انقلاب صنعتي و رنسانس علمي اروپا بود که مومنان براي پاسخگويي به انتقادهاي منکران دين، به آزمايش هايي درباره تأثير فيزيکي دعا و متون مذهبي رو آوردند. تعداد اين آزمايش ها بسيار زياد است. معروف ترين نمونه، سري پژوهش هايي است که در ژاپن روي شکل ساختار مولکولي آب بعد از شنيدن کلمات مختلف انجام شده و در سه جلد کتاب «شهادت آب» (Messages from Water) نوشته پروفسور ماسارو ايموتو (Masaru Emoto) منتشر شد. يک نمونه هيجان انگيز ديگر، بررسي درباره تأثير «دعاي گذشته نگر» (retroactive prayer) در سلامت افراد است. در دهه ۹۰، مطالعات مختلفي در اين زمينه در بيمارستان هاي سرزمين اشغالي انجام شد؛ مثلاً در مطالعه اي پزشکان يک بيمارستان ۵۰ پرونده مربوط از کساني را که ۵۰ سال قبل در ICU آن بيمارستان بستري بودند، به صورت تصادفي انتخاب کردند. باز اين پرونده ها به طور شانسي، به دو گروه مطالعه (case) و شاهد (control) تقسيم کردند. در آن ۲۵ پرونده اي را که مربوط به گروه مطالعه بود، شرح حال بيمار را از صفحه اول پرونده بيرون کشيدند و به افراد مختلفي دادند با اين توضيح که براي چنين بيماري دعا کن. (يعني به افراد نگفتند که اين بيمار ۵۰ سال پيش بستري بوده و مرخص شده). بعد از اين که سه نوبت براي بيماراني که نمي شناختند دعا شد، گروه محقق سراغ پرونده هاي بيماران رفتند و ديدند که آن ۲۵ مريضي که بعد از ۵۰ سال براي بهبودشان دعا شده بود، همگي در زمان کمتري مرخص شده بودند. البته اين تحقيقات خيلي سريع از طرف رژيم اشغالگر قدس مهر سري و محرمانه خورد و جلوي انتشار نتايجش گرفته شد. اما محققان ديگر، همين ايده را پي گرفتند. در بزرگ ترين پژوهش در اين سري از مطالعات، لئونارد ليبوويچي (Leonard Leibovici) مطالعه اي روي ۳۳۹۳ بيمار مبتلا به عفونت خون (سپتي سمي) انجام داد. نتاج اين مطالعه در شماره کريسمس ۲۰۰۱ هفته نامه پزشکي معتبر BMJ منتشر شد. در اين مطالعه بيماراني که در سال هاي ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ در بيمارستان با يک بيماري بستري شده بودند، به دو گروه تقسيم شدند و براي يک دسته از بيماران در سال ۲۰۰۰ توسط افراد عادي دعا شد (يعني بين ۴ تا ۱۰ سال بعد). بعد پرونده هاي بيماران مورد بررسي قرار گرفت. از ميان فاکتورهاي مورد بررسي، ميزان مرگ و مير در دو گروه يکسان بود، اما مدت زمان بستري در بيمارستان و طول مدت تب در بيماراني که سال ها بعد برايشان دعا شده بود، به طرز معني داري پايين تر بود. نتيجه واضح بود: دعا حتي مي تواند در زمان گذشته هم تغيير بدهد.

منبع: همشهري جوان