گردش تخيلي

[koroshparsi]

در سال 1961 روانشناسي به نام گوردون(W.J.Gordon ) نتايج پژوهشهاي ده ساله خود را در مورد افراد خلاق منتشر نمود و ضمن آن اعلام داشت كه ذهن آدمي به هنگام ابراز خلاقيت و ابتكار در يك حالت خاص رواني است كه اگر بتوانيم آن حالت را ايجاد نماييم خلاقيت امكان وجود مي يابد.او در گروههاي ايجاد خلاقيت اعضاء گروه را از طريق بكارگيري يك جريالن تمثيلي و استعاره اي به گردشي تخيلي ترغيب مي نمود و در اين حالت ايده ها و نظرات بديعي را كشف می کرد .ذهن افراد در اين گردش خيالي با دستاويز استعاره ها به نكاتي نو كه هدف جلسه خلاقيت بود مي رسيد و روابط تازه اي را بين پديده ها پيدا مي كردآنان پديد ه هايي را كه چندان تجانسي با هم نداشتند تلفيق و تركيب مي كردند و به ايده هاي جديدي دست مي يافتند.در جلسات خلاقيت به كمك استعاره و تخيل كار تلفيق و تركيب در ذهن افراد انجام مي گرفت و از اين روش گوردون را شيوه تلفيق نامتجانس ها (Synectics ) نيز ناميده اند.

در جلسات خلاقيت تعداد اعضاء 6 تا 8 نفر مي باشند.

فردي رهبري جلسه را عهده دار است و بحث ها را هدايت كرده و ايده هاي ابراز شده را ثبت مي كند.براي ثبت ايده ها مي توان از يك منشي نيز استفاده نمود.فرد ديگري نيز در جلسه حضور دارد كه او را صاحب مشكل يا مشتر ي مي نامند. وي مشكل و مساله را مطرح ساخته و ايده هاي ارائه شده را از جهت حل مشكل نقد كرده و آنها را مي پذيرد و يا رد مي كند.وي ابتدا ايده هاي مطرح شده در مورد مشكل را ارزيابي كرده و تعدادي از آنها را كه بهتر مي يابد انتخاب مي كند و مجددا براي تنقيح و تكميل به گروه ارائه مي كند تا بهترين ايده ايجاد شده و انتخاب شود.

گروه براي ايده يابي به تفكر و تخيل ترغيب شده و رهبر جلسه با طرح استعاره ها و تمثيل هايي كار تخيل را ساده تر مي كند.در اين روش نقش رهبر و مشتر ي بسيار حساس بوده و تجربه و دانش آنها در ثمربخش بودن جلسه تعيين كننده است .

منبع : كتاب " مديريت عمومي "-دكتر سيد مهدي الواني ، نشر ني