خود اصناف «شادآباد» را آباد کرده‌اند

[کامیار کاظمی]

پای صحبت‌های رئیس هیأت مدیره بازار آهن

در جنوب غرب تهران در ابتدای جاده مخصوص و منطقه‌ای که نزدیک یافت‌آباد است،‌ دشتی وجود دارد به نام «شاد‌آباد» که نامش شاید سنخیتی با چهره زمخت و آهنی‌اش(!) نداشته باشد.
در این منطقه بازار اصلی آهن و ابزار و یراق تهران بزرگ قرار گرفته؛ مجتمعی با بلوک‌های آبی‌رنگ با نام ۱۷شهریور. این مجتمع را می‌توان مركز فروش ابزار و یراق و پیچ و مهره‌های ایران نامید. برای آشنایی با این فعالیت و همچنین مشکلاتی که فعالان این صنف با آن درگیر هستند با‌ رحیم برزگر، رئیس هیات‌مدیره مجتمع ۱۷ شهریور و داوود گنجی، عضو اتحادیه پیچ و مهره به گفت‌و‌گو نشستیم.
برای ورود به بحث لطفا یک تاریخچه مختصر از شکل‌گیری و شروع فعالیت در مجتمع تجاری و صنعتی ۱۷شهریور‌ که واقع در منطقه شاد‌آباد و مجاورت بازار آهن تهران است به ما بگویید؟
برزگر: بازار ۱۷ شهریور شادآباد در منطقه ۱۸ دارای قدمتی بیش از ۲۴ سال است. این مجتمع در صنف ابزار و یراق و پیچ و مهره و آهن ، لوازم ساختماني ، اتصالات و ... فعالیت دارد. تاریخچه تشکیل بازار ۱۷‌شهریور البته به سال ۶۷ باز مي‌گردد. در این سال بر مبنای طرحی با عنوان طرح «والعادیات» سخن از انتقال و خروج صنایع از مراکز شهری شد. در نتیجه هیات وزیران در جلسه ۱۳ خرداد ۶۷ بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های کشور، صنایع سنگین،‌ صنایع مسکن و شهرسازی، ‌بازرگانی و شهرداری تهران و با توجه به اصل یکصد‌و‌سی‌و‌هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامي ‌ایران تصویب کرد تا صنایع آلوده‌کننده و مزاحم محیط زیست شهر تهران، دامداری‌ها و مرغداری‌هاي داخل محدوده شهر تهران بزرگ به خارج از محدوده شهر انتقال یابند.
در واقع این عبارت که بخشی از تصویب‌نامه هیات وزیران تحت عنوان «انتقال صنایع آلوده‌کننده و مزاحم محیط‌زیست شهر تهران، دامداری‌ها و مرغداری‌هاي داخل محدوده شهر تهران به خارج از محدوده شهر» را تشکیل می‌داد، یکی از دلایل شکل‌گیری و تشکیل منطقه بازار آهن شادآباد و مجتمع ۱۷ شهریور همین صنف ابزار و یراق بود.
در سال ۱۳۶۸، وزارت کشور بنا به دستوری که از بیت حضرت امام(ره) دریافت کرد طرح ضربتی تحت عنوان «والعادیات» را اجرا کرد که هدف از این طرح، سالم‌سازی مناطق اطراف میدان و خیابان قزوین «محله جمشید سابق و محل احداث پارک رازی فعلی» بود.
براساس این طرح منازل و حتی مغازه‌های منطقه ۱۱ به منظور دست یافتن به فضای شهری منسجم، در طرح سالم‌سازی قرار گرفتند و به سرعت تخریب شدند و در این میان با توجه به مرکزیت خیابان و میدان قزوین به عنوان قطب آهن تهران، قرار بر انتقال این صنایع به مجتمعی در اطراف تهران شد.
سرانجام پس از بررسی‌های زیاد که از سوی وزارت کشور و شهرداری تهران در آن زمان انجام گرفت و پس از مدتها تلاش و مذاکره اصناف و مسئولان شهری و کشوری، منطقه فعلی بازار آهن که زمانی محل تخلیه نخاله‌های ساختمانی شهر تهران بود به بازار آهن در سال ۱۳۷۰ تبدیل شد.
اما راه‌اندازی کامل مجتمع به سال ۷۲ بر می‌گردد و حداقل ۴ ساله به طول انجاميد و اين زمان زيادي است و در این بین به بسیاری از صاحبان این صنعت لطماتی وارد شد. البته مهمتر از همه این بود که برخلاف وعده‌های داده شده، هیچ امکاناتی به ما ندادند و ما هر چیزی که خودمان مي‌خواستیم را خودمان تامین کردیم.
وضعیت فعلی بازار و مجتمع تجاری ۱۷ شهریور به چه شکلی است؟
بازار آهن و همچنین ابزار و یراق مجتمع ۱۷ شهریور در سال ۱۳۷۲ به طور رسمي‌ فعالیت‌های خود را در شرایطی آغاز کرد که هنوز برخی از امکانات ضروری برای فعالیت تجاری از جمله خط تلفن، آب، تاسیسات سرمایشی و گرمایشی برقرار نشده بود و الان هم همین وضعیت تا حدی دست به گریبان ما است. یعنی شهرداری و دیگر نهاد‌های مسئول کمترین امکانات را به ما داده‌اند اما با این وجود باید بگویم که ما توانسته‌ایم خود را به عنوان یکی از قطب‌های مهم معروف کشور و حتی خاورمیانه در این زمینه معرفی کنیم. در حال حاضر بیش از ۱۶۰۰ واحد تجاری در این مجتمع وجود دارد. این مجتمع در ۸ بلوک ۳ طبقه ساخته شده است که در حوزه‌های مختلف ابزار و یراق، ابزار لازم برای ساختمان، پیچ و مهره و‌... کار مي‌کنند که تاکنون هم توانسته است جایگاه مناسبی پیدا کند البته در این میان مشکلاتی هم دست به گریبان ما بوده است که امیدواریم با همراهی و همکاری مسئولان رفع بشود.
از مشکلات سخن گفتید، به صورت خلاصه مي‌توانید عمده‌ترین مشکلاتی که اکنون این مجتمع بزرگ تجاری دارد نام ببرید؟
در واقع مشکلات ما از همان ابتدا شروع شد. یعنی ما خودمان به خواست خودمان که به این منطقه نیامده‌ایم. یعنی ما ترجیح مي‌دادیم در همان داخل شهر بمانیم. زمانی که ما را به این جا آوردند در واقع شاد‌آباد بیشتر شبیه یک بیابان بود. این تلاش ما و همکاری تمامي ‌هم‌صنفی‌های ما بود که این جا را آباد کرد. در واقع پس از تخریب مغازه‌های اطرف میدان و خیابان قزوین در منطقه ۱۱ و با ورود ساکنین و مغازه‌داران در منطقه ۱۸ و در واقع بازار آهن شاد‌آباد و مجتمع ۱۷ شهریور مشکلات برای این افراد نیز آغاز شد. با شروع فعالیت مغازه‌داران در مجتمع ۱۷ شهریور، بارها و بارها از سوی اعضای هيات مدیره مجتمع مشکلات به شهرداری منتقل شد اما در این خصوص اقدام خاصی از سوی شهرداری انجام نشد.
این در حالی است که با گذشت حدود ۲۲ سال از شکل گیری مجتمع ۱۷ شهریور با ۷۵۰ مغازه همچنان مشکلات ساکنان این مجتمع نه تنها بر طرف نشده است بلکه افزایش یافته است.
مي‌شود وارد جزئیات بشوید، چگونه شد که شما به این جا منتقل شدید و مشکلات از کجا و به چه دلیلی گریبان شما را گفت؟
پس از اینکه مغازه‌ها در دهه ۶۰ تخریب شد زمینی به متراژ ۸۰ هزار متر در منطقه ۱۸ داده شد. در واقع هیچ یک از صاحبان مغازه در میدان قزوین در دهه ۶۰ به دلخواه به این مجتمع نیامدند، با گذشت سال‌ها هنوز موقعیت مغازه‌های این مجتمع وضعیت‌ خوبی پیدا نکرده است، اما با این حال شهرداری اقدامي ‌برای رفع مشکلات ساکنان این مجتمع نمی‌کند.
متأسفانه در این سال‌ها شهرداری منطقه ۱۸ اقدامات عجیبی انجام داده است به طوری که حدود ۱۵ سال پیش، پارکینگ جنوبی مجتمع ۱۷ شهریور را به زور از اهالی مجتمع گرفت و اقدام به ساخت یک مجتمع جدید کرد. در حالی شهرداری اقدام به احداث مجتمع جدید در کنار مجتمع ۱۷ شهریور کرد که در برگه قرار‌داد مجتمع با شهرداری ذکر شده است که پارکینگ جنوبی و شمالی متعلق به مجتمع ۱۷ شهریور است و نباید کاربرد جدید داشته باشند. شهرداری به این پارکینگ بسنده نکرد و حتی طی هفته‌های اخیر آن‌هم به صورت شبانه اقدام به تخریب پارکینگ شمالی مجتمع ۱۷ شهریور کرد که ظاهراً بنا دارد یک مجتمع جدید بسازد!
آیا هيات مدیره در خصوص این اتفاقات اقدامي ‌انجام نداده است؟ به جایی شکایت کرده‌اید؟ پیگیری کرده‌اید؟
در چند نوبت با اعضای شورای اسلامي ‌شهر تهران موضوع عنوان شده است اما تأثیری نداشته است ضمن اینکه شهردار نیز از این موضوع بی‌خبر نیست! کار جالب دیگر شهرداری این است که از دادان پایان‌کار امتناع می‌کند و زیر بار این امر نیز نمی‌رود و این در حالی است که اهالی این مجتمع سرگردان مانده‌اند. متاسفانه ۱۴ سال پیش پارکینگ جنوبی مجتمع از سوی شهرداری به زور گرفته شد و در آن زمان شهرداری مجتمعی را غیر‌قانونی احداث کرد.

[rad86]

کلا ما آهن فروشا مظلوم ترین قشر جامعه هستیم D:

خود صنف اهن هم بعد از شهرداری اونقدر بهمون گیر میده که دست کمی از شهرداری نداره.