امروز را به باد سپردم
امشب کنار پنجره بیدار مانده ام
دانم که بامداد
امروز ِ دیگری را با خود می آورد
تا من دو باره آن را
بسپارمش به باد ....
از : فریدون مشیری
در خرابات مغان نور خدا مي بينم
این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم
ديوانه كني هر دو جهانش بخشي
ديوانه تو هر دو جهان را چه كند؟
همه ذرات جان پیوسته با دوست
همه اندیشه ام اندیشه ی اوست
نمی بینم به غیر از دوست اینجا
خدایا این منم یا اوست اینجا ؟
از : فریدون مشیری
تو كيستي كه من اينگونه بي تو بي تابم
شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم
پیش چشمت خطاست شعر قشنگ
چشمت از شعر من قشنگ تر است
من چه گویم که در پسند آید
دلم از این غروب تنگ تر است
از : فریدون مشیری
این زمان نشسته بی تو با خدا
آنکه با تو بود و با خدا نبود
می کند هوای گریه های تلخ
آنکه خنده از لبش جدا نبود !
از : فریدون مشیری
تو بدان این را
تنها تو بدان
تو بیا تو بمان با من تنها تو بمان .
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب .
من فدای تو ، به جای همه گلها تو بخند ...
از : فریدون مشیری
در پی آن نگاه های بلند
حسرتی ماند و
آه های بلند . . . .
از : فریدون مشیری
گلی را که دیروز
به دیدار من هدیه آوردی ای دوست
دور از رخ نازنین تو
امروز پژمرد
همه لطف و زیبایی اش را
که حسرت به روی تو می خورد و
هوش از سر ما به تاراج می برد
گرمای شب برد .
صفای تو اما گلی پایدار است
بهشتی همیشه بهار است
گل مهر تو در دل و جان
گل بی خزان
گل تا که من زنده ام ماندگار است
از : فریدون مشیری
این ها هم گلچینی کوچکی از تکه های بسیار عالی تر از دیوان فوق العاده فریدون بود.