05-19-2013, 07:44 PM
«استیو زیند»، خبرنگار رادیویی آمریکا (VPR)، در سفر به ایران گزارشی از دستاوردها، پیشرفت ها، موانع و چالش های فراروی زنان ایرانی تهیه کرده است. این گزارش که حاصل گفت و گوی این خبرنگار آمریکایی با زنان ایرانی و منعکس کننده دیدگاه های مختلف آنهاست در پایگاه اینترنتی رادیو دولتی ایالت ورمونت منتشر شده است:
از زمان وقوع انقلاب زنان ایرانی به دستاوردهایی در زمیه اشتغال، آموزش و تحصیلات دست پیدا کرده اند. زنان اکنون بش از 60 درصد جمعیت دانشجویان دوره لیسانس دانشگاه های ایران را تشکیل می دهند. آنها به عنوان مالکان واحدهای تجاری، پزشکان و رانندگان تاکسی وارد محیط های کاری شده و در عالم سیاست ورود پیدا کرده اند اما موانع همچنان باقی است.
شما در صورت مشاهده یک منظره خیابانی در تهران و مقایسه آن با خیابانی در نیویورک به یک هزار تفاوت پی می برید اما در نگاه غربی ها یک تصویر است که سریع تر از هر چیز دیگری به چشم می خورد: زنان محجبه و پوشش اسلامی که زنان را ملزم به پوشاندن موها و اندامشان می کند.
اما اگر همین فردا قانون حجاب لغو شود بسیاری از زنان ایرانی همچنان به رعایت حجاب خود ادامه می دهند.
با اینحال مسائل مهمتری برای زنان در ایران وجود دارد که به حقوق قانونی و فرصت های اقتصادی آنها مربوط می شود.
روزی من به یک سالن زیبایی که توسط زنی به نام مریم اداره می شود دعوت شدم.
مریم نومیدانه اظهار داشت: «آینده بچه هایم در اینجا مبهم است. تصور می کنم منبخشی از یک نسل سوخته هستم چونکه زندکی من تباه شده است!!!!!!.»
اما دیدگاه مریم در بین همه زنان ایرانی عمومیت ندارد. «فاطمه طریقت منفرد» از جمله این زنان است که تصور نمی کند زندگی اش تباه شده باشد. هر چند وی حدود 30 سال قبل که به دنبال بازگشایی رستوران خود در تهران بود با موانعی فرهنگی روبرو شده بود.
فاطمه طریقت منفرد
فاطمه زمانی که درصدد افتتاح این رستوران بود به یک مشکل فرهنگی برخورد کرد چرا که پدر او با کار کردنش در یک محیط مردانه مخالف بود. به همین خاطر فاطمه چند سال با پدرش قهر بود و از صحبت کردن با او اجتناب می کرد.
او که اکنون مدیر رستورانی محبوب در خیابان فاطمی است می گوید: «سرانجام من خودم را به او (پدرم) و کشورم اثبات کردم و نشان دادم که می توانم یک زن موفق باشم.»
منفرد می گوید که به عقیده وی در حال حاضر ایده اداره واحدهای کسب و کار توسط زنان مقبول تر از گذشته شده است. «لیلا دانشمندی» یک زن دیگر ایرانی و مدیر یک مرکز کاریابی خصوصی در تهران است. دانشمندی می گویداز آنجا که موانعی پیش روی زنان ایرانی قرار دارد این زنان «پرانگیزه تر» از مردان شده اند.
لیلا دانشمندی این مسئله را در محیط کار خود به عینه شاهد است. لیلا در این باره می گوید: «اگر من با 20 زن در مورد یک فرصت شغلی بالقوه تماس بگیرم تقریبا تمامی آنها برای این کار ابراز تمایل می کنند اما در بین 20 مرد تنها تعداد معدودی حاضر هستند که زحمت رفتن به یک مصاحبه شغلی را به جان بخرند.»
استدلال موجود این است که مردان و زنان نقش های متفاوتی در جامعه دارند و از این رو از حقوق متفاوتی برخوردار می شوند. این نکته ای است که مریم بهروزی مدیر یک بنیاد زنان به آن اذعان می کند.
بهروزی به عنوان نمونه به عنوان مردان برای داشتن بیش از یک همسر اشاره می کند، موضوعی که البته به ندرت در میان مردان ایرانی رخ می دهد.
او از من (استیو زیند) می پرسد چه اتفاقی می افتاد اگر مردان و زنان حقوق برابری داشتند و خود اینگونه جواب می دهد: در آن صورت داشتن بیش از یک شوهر برای زنان ممکن می شد! که این امری غیرممکن است!
بهروزی از قوانین جاری حمایت می کند اما در برخی اوقات او مخالف تلاش ها برای تضعیف بیشتر حقوق زنان است.
از زمان وقوع انقلاب زنان ایرانی به دستاوردهایی در زمیه اشتغال، آموزش و تحصیلات دست پیدا کرده اند. زنان اکنون بش از 60 درصد جمعیت دانشجویان دوره لیسانس دانشگاه های ایران را تشکیل می دهند. آنها به عنوان مالکان واحدهای تجاری، پزشکان و رانندگان تاکسی وارد محیط های کاری شده و در عالم سیاست ورود پیدا کرده اند اما موانع همچنان باقی است.
شما در صورت مشاهده یک منظره خیابانی در تهران و مقایسه آن با خیابانی در نیویورک به یک هزار تفاوت پی می برید اما در نگاه غربی ها یک تصویر است که سریع تر از هر چیز دیگری به چشم می خورد: زنان محجبه و پوشش اسلامی که زنان را ملزم به پوشاندن موها و اندامشان می کند.
اما اگر همین فردا قانون حجاب لغو شود بسیاری از زنان ایرانی همچنان به رعایت حجاب خود ادامه می دهند.
با اینحال مسائل مهمتری برای زنان در ایران وجود دارد که به حقوق قانونی و فرصت های اقتصادی آنها مربوط می شود.
روزی من به یک سالن زیبایی که توسط زنی به نام مریم اداره می شود دعوت شدم.
مریم نومیدانه اظهار داشت: «آینده بچه هایم در اینجا مبهم است. تصور می کنم منبخشی از یک نسل سوخته هستم چونکه زندکی من تباه شده است!!!!!!.»
اما دیدگاه مریم در بین همه زنان ایرانی عمومیت ندارد. «فاطمه طریقت منفرد» از جمله این زنان است که تصور نمی کند زندگی اش تباه شده باشد. هر چند وی حدود 30 سال قبل که به دنبال بازگشایی رستوران خود در تهران بود با موانعی فرهنگی روبرو شده بود.
فاطمه طریقت منفرد
فاطمه زمانی که درصدد افتتاح این رستوران بود به یک مشکل فرهنگی برخورد کرد چرا که پدر او با کار کردنش در یک محیط مردانه مخالف بود. به همین خاطر فاطمه چند سال با پدرش قهر بود و از صحبت کردن با او اجتناب می کرد.
او که اکنون مدیر رستورانی محبوب در خیابان فاطمی است می گوید: «سرانجام من خودم را به او (پدرم) و کشورم اثبات کردم و نشان دادم که می توانم یک زن موفق باشم.»
منفرد می گوید که به عقیده وی در حال حاضر ایده اداره واحدهای کسب و کار توسط زنان مقبول تر از گذشته شده است. «لیلا دانشمندی» یک زن دیگر ایرانی و مدیر یک مرکز کاریابی خصوصی در تهران است. دانشمندی می گویداز آنجا که موانعی پیش روی زنان ایرانی قرار دارد این زنان «پرانگیزه تر» از مردان شده اند.
لیلا دانشمندی این مسئله را در محیط کار خود به عینه شاهد است. لیلا در این باره می گوید: «اگر من با 20 زن در مورد یک فرصت شغلی بالقوه تماس بگیرم تقریبا تمامی آنها برای این کار ابراز تمایل می کنند اما در بین 20 مرد تنها تعداد معدودی حاضر هستند که زحمت رفتن به یک مصاحبه شغلی را به جان بخرند.»
استدلال موجود این است که مردان و زنان نقش های متفاوتی در جامعه دارند و از این رو از حقوق متفاوتی برخوردار می شوند. این نکته ای است که مریم بهروزی مدیر یک بنیاد زنان به آن اذعان می کند.
بهروزی به عنوان نمونه به عنوان مردان برای داشتن بیش از یک همسر اشاره می کند، موضوعی که البته به ندرت در میان مردان ایرانی رخ می دهد.
او از من (استیو زیند) می پرسد چه اتفاقی می افتاد اگر مردان و زنان حقوق برابری داشتند و خود اینگونه جواب می دهد: در آن صورت داشتن بیش از یک شوهر برای زنان ممکن می شد! که این امری غیرممکن است!
بهروزی از قوانین جاری حمایت می کند اما در برخی اوقات او مخالف تلاش ها برای تضعیف بیشتر حقوق زنان است.