11-19-2012, 03:50 PM
با سلام و سپاس
سعی میکنم فضای حاکم بر جوانان امروز را درک کنم فضایی آغشته از:
- آشفتگی های فکری
- فشارهای جنسی
-افسردگی
-بدبینی
-پرخاشگری
-غرور جوانی
- نداشتن امید به آینده
-فشارهای مالی
-سوالات گنگ و بی جواب عقیدتی و جهان بینی ناشی از تضادها
-درک نکردن روحیات یک جوان توسط بزرگان و اطرافیان
-مشغله های تحصیلی
-احساس تنهایی
-زود رنج بودن
و ....
عزیزانم میفهمم که فضای روانی سنگینی بر جوانان حاکم هست که با حمله های پی در پی ضربات زیادی برای نامتعادل کردن تعادل فکری و روانی وارد میکند وبا نگاه عمیق به آمارها (افزایش افسردگی ،افزایش اعتیاد ،بالا رفتن میزان طلاق ، پایین آمدن چشمگیر میزان امید به آینده و ...)براحتی عمق فاجعه قابل درک می باشد.
شما چه از این دسته جوانان باشید چه نباشید ،کاری ندارم ولی در کل ،چه باید کرد؟ چه نباید کرد ؟
تا بحال کسانی که در این فضاهای یاس و نامیدی و... سیر کرده اند و به اصطلاح زندگی(حقیقتا مردگی ولی به شکل عمودی)ادامه میدهند ،به چه نتایجی رسیده اند؟
آیا بجز درد ،رنج و ساختن دنیایی سرد ،بیهوده و بی هدف که معتقدم ساختن این عالم از سخت ترین کارها بوده و انرژی زیادی میبرد ،ایا چیزی به غیر از اینها عایدشان شده؟مسلما خیر
پس چرا راه اصولی،زیبا و منطقی را در پیش نگیریم؟عالمی شاد ،پرانرژی،باهدف،صبور،مقاوم و ...که ساختن این عالم بزرگ،بسیار راحت تر از ساختن آن جهان منفی میباشد.
پس امروز و از این لحظه زیبای آفرینش ،دست در دست هم میدهیم و تکانی به خود میدهیم و با خودمان عهد میبندیم که دیگر به آن من مصنوعی و مردگی عمودی،حیات ببخشیم و به زندگی برگردیم.
امروز و در این لحظه زیبا میخواهیم دوباره متولد شویم و درهای افکارمان را بسوی خوشبختی واقعی،آرامش حقیقی ،خوشی های ماندگار، خنده های زیبا ،ثروت واقعی باز کنیم.
فضای ذهنمان رابا دادن نسیم پرطراوت خودآگاهی و شناخت و اراده،تمام گرد و غبار ،دودهای کثیف و آشفته را از خانه ذهنمان بیرون افکنیم.
امروز فریااااااااااااااااد بکشیم ،آری بخداوند منان قسم ،فریاد ،فریاد فریاد
به یک جای بلند و با ارتفاع(کوه ،بالای ساختمان و ....)میرویم و چنان فریاد بکشیم که تمام کروموزوم های سلول هایمان ،جانی دوباره بگیرد،خونی جدید در رگهایمان جاری شود و تمام افکار منفی(نمی توانم ،نمیشود ،سرمایه ندارم و ...)و اعمال منفی(سستی و تنبلی،عدم برنامه ریزی،عدم تفکر ،عمل نکردن به موقع و ...)را از وجودمان بزداییم و از خداوند منان بخواهیم آن روح بزرگی که از وجود بی کرانش در ما دمیده پیدا کنیم تا با قدمهای استوار ،اراده ای آهنین پیش بسوی ((هر روز بهتر از دیروز ))حرکت کنیم.
پس یا علی
سعی میکنم فضای حاکم بر جوانان امروز را درک کنم فضایی آغشته از:
- آشفتگی های فکری
- فشارهای جنسی
-افسردگی
-بدبینی
-پرخاشگری
-غرور جوانی
- نداشتن امید به آینده
-فشارهای مالی
-سوالات گنگ و بی جواب عقیدتی و جهان بینی ناشی از تضادها
-درک نکردن روحیات یک جوان توسط بزرگان و اطرافیان
-مشغله های تحصیلی
-احساس تنهایی
-زود رنج بودن
و ....
عزیزانم میفهمم که فضای روانی سنگینی بر جوانان حاکم هست که با حمله های پی در پی ضربات زیادی برای نامتعادل کردن تعادل فکری و روانی وارد میکند وبا نگاه عمیق به آمارها (افزایش افسردگی ،افزایش اعتیاد ،بالا رفتن میزان طلاق ، پایین آمدن چشمگیر میزان امید به آینده و ...)براحتی عمق فاجعه قابل درک می باشد.
شما چه از این دسته جوانان باشید چه نباشید ،کاری ندارم ولی در کل ،چه باید کرد؟ چه نباید کرد ؟
تا بحال کسانی که در این فضاهای یاس و نامیدی و... سیر کرده اند و به اصطلاح زندگی(حقیقتا مردگی ولی به شکل عمودی)ادامه میدهند ،به چه نتایجی رسیده اند؟
آیا بجز درد ،رنج و ساختن دنیایی سرد ،بیهوده و بی هدف که معتقدم ساختن این عالم از سخت ترین کارها بوده و انرژی زیادی میبرد ،ایا چیزی به غیر از اینها عایدشان شده؟مسلما خیر
پس چرا راه اصولی،زیبا و منطقی را در پیش نگیریم؟عالمی شاد ،پرانرژی،باهدف،صبور،مقاوم و ...که ساختن این عالم بزرگ،بسیار راحت تر از ساختن آن جهان منفی میباشد.
پس امروز و از این لحظه زیبای آفرینش ،دست در دست هم میدهیم و تکانی به خود میدهیم و با خودمان عهد میبندیم که دیگر به آن من مصنوعی و مردگی عمودی،حیات ببخشیم و به زندگی برگردیم.
امروز و در این لحظه زیبا میخواهیم دوباره متولد شویم و درهای افکارمان را بسوی خوشبختی واقعی،آرامش حقیقی ،خوشی های ماندگار، خنده های زیبا ،ثروت واقعی باز کنیم.
فضای ذهنمان رابا دادن نسیم پرطراوت خودآگاهی و شناخت و اراده،تمام گرد و غبار ،دودهای کثیف و آشفته را از خانه ذهنمان بیرون افکنیم.
امروز فریااااااااااااااااد بکشیم ،آری بخداوند منان قسم ،فریاد ،فریاد فریاد
به یک جای بلند و با ارتفاع(کوه ،بالای ساختمان و ....)میرویم و چنان فریاد بکشیم که تمام کروموزوم های سلول هایمان ،جانی دوباره بگیرد،خونی جدید در رگهایمان جاری شود و تمام افکار منفی(نمی توانم ،نمیشود ،سرمایه ندارم و ...)و اعمال منفی(سستی و تنبلی،عدم برنامه ریزی،عدم تفکر ،عمل نکردن به موقع و ...)را از وجودمان بزداییم و از خداوند منان بخواهیم آن روح بزرگی که از وجود بی کرانش در ما دمیده پیدا کنیم تا با قدمهای استوار ،اراده ای آهنین پیش بسوی ((هر روز بهتر از دیروز ))حرکت کنیم.
پس یا علی
