افراد موفق بهانه جویی نمیکنند !!! شما چطور ؟؟

[Haavin]

تقریباً تمام افراد ناموفق از نوعی بیماری فكری رنج می‌برند. این بیماری كه افكار را ضعیف می‌كند «بهانه‌جویی» نام دارد.
هر‌چه فرد موفق‌تر باشد، كمتر به دنبال بهانه‌جویی می‌رود و اصولاً تفاوت بین كسانی كه با وضعیت بسیار رخوت‌انگیز به كار و شغل فعلی خود چسبیده‌اند و دائم در اضطراب از دست‌دادن آن هستند و افراد موفق در میزان حاشیه‌روی و بهانه‌جویی‌های آنهاست. برای درك صحت این مطالب یك انسان موفق را در نظر بگیرید. او تمام بهانه‌هایی را كه یك انسان ناموفق به كار می‌برد، می‌توانسته به كار ببرد اما این كار را نكرده اما برعكس آنهایی كه در زندگی به‌جایی نرسیده‌اند و برنامه‌ای هم برای رسیدن به‌جایی ندارند، یك دایره‌المعارف كامل از توجیهات روزمره برای كارهایشان دارند و اغلب نیز حاضر جواب و خودرای هستند. رایج‌ترین شكل بهانه‌جویی نداشتن سلامتی است كه با كلماتی مثل «حالم خوش نیست» و یا «فلان بیماری را دارم» همراه است. اما همه می‌دانیم كه بسیاری بوده و هستند كه با وجود معلولیت‌های بسیار عمیق و جدی، به مراحل بالایی از سطح علم و فناوری دست یافته‌اند و نیازی نیست كه نام آنها را یادآوری كنیم. ناخوشی با صدها شكل مختلف برای توجیه به كار می‌رود و عاملی برای نپذیرفتن مسوولیت و یا عدم كسب درآمد بیشتر و امثال آنهاست. حال برای درمان چه باید كرد؟ درباره بیماری خود صحبت نكنید: تكرار اینكه بیمار هستید حالتان را بدتر می‌كند. شاید با تكرار اینكه بیمار هستید مقداری دلسوزی را به خود جلب نمایید اما هرگز احترام و صمیمیت افراد را نمی‌توان به دست آورد.


نگران نباشید. درباره بیماری فكر هم نكنید زیرا دچار وسواس فكری خواهید شد. همین اندازه سلامتی مكفی است. در حكایتی مردی آمده است كه از بی‌كفشی خود می‌نالید اما هنگامی‌ كه نگاهش به شخصی بدون پا افتاد به حال خود امیدوار شد. از همین مقدار تندرستی خوشحال باشید تا دچار مشكل نشوید.


تكرار كنید «آرام رفتن بهتر از نرفتن است». زندگی به اندازه كافی سخت هست پس آن را با خوابیدن در بستر بیماری هدر ندهید. برخیزید و تصمیم خود را برای حركت عملی كنید.
فقدان هوش یكی از بدترین و شایع‌ترین انواع بهانه است. زیرا كه مبتلایان به این نوع نگرش از این ضعف خود دم نمی‌زنند تا غرور خود را حفظ كنند و به نوعی این یك توجیه داخلی و شخصی است. نشانه این نگرش كلماتی مثل اینهاست، «برای این كار ساخته نشده‌ام»، «استعداد این كارها را ندارم»، «از كارهای پیچیده متنفرم».


اغلب مردم یا درباره ذكاوت دیگران اغراق می‌كنند و یا بهره هوشی خود را دست كم می‌گیرند. اما مساله این است كه نمی‌دانند «نوع نگرش مهمتر از بهره هوشی است».

یك فرد با بهره هوشی حدود ۱۰۰ و دید مثبت بیشتر از یك نابغه با بهره هوشی ۱۴۰ و دید منفی، كاربرد و احتمال موفقیت دارد.

هرگز فكر نكنید كه نمی‌توانید استعدادی را در خود پرورش دهید كه در خانواده شما كسی آن را نداشته.

این توصیه پدر علم فیزیك نوین را نیز در جایی یادداشت كنید: «بهتر است ذهن خود را برای فكر كردن آماده كنید نه برای انبار كردن بی‌هدف اطلاعات»


برای بیرون رفتن از این مشكل راهكارهای زیر را به كار ببندید.


- دیگران نابغه و شما كودن نیستید. خودتان را دست‌كم نگیرید زیرا كه تاثیری روی احوال و وضع شما ندارد. به دنبال كشف استعدادهای خود و پرورش آنها باشید به دنبال راهی برای تنظیم افكار خود باشید.

تكرار كنید «نگرش‌های من مهمتر از هوش من است». در كارهای روزمره دلایل پیروزی را نیز در نظر داشته باشید. این نگرش كه «دارم برنده می‌شوم» را همیشه به كار ببندید. از هوش خود برای توجیه استفاده نكنید، برای پیشرفت استفاده كنید، برای تغییر وضعیت.


فكر كردن بهتر از انبار كردن است. با استفاده از ذهنیت خود به خلاقیت و آفرینش دست بزنید. مهم نیست چه كاری است و به چه اندازه اهمیت دارد. این آفرینش یا خلاقیت می‌تواند خلق یك اثر هنری، یك تكنیك مهندسی در كار و یا حتی تغییر دكوراسیون منزل و یا شاید جابه‌جا كردن كتاب‌ها و وسایل شخصی خودتان باشد. راه‌های جدید را انتخاب كنید. بهانه فقدان سن كه در بسیاری از موارد شاهد آن هستیم به دو صورت دیده می‌شود یعنی یا می‌گویند كه برای این كارها پیر شده‌ایم و یا می‌گویند برای این كارها هنوز جوانیم. البته تعداد كسانی كه با سن خود سازگار نیستند كم نیست. ایشان خود را با یك توجیه ساده مربوط به سن و سال راحت كرده و از زیر بار مسوولیت فرار می‌كنند. در بیشتر اوقات كسانی كه در ادارات مختلف می‌خواهند جلوی كار جوانان را بگیرند این بهانه را به شكلی دیگر مطرح می‌كنند، یعنی می‌گویند شما برای این كار زیادی جوان هستید، اما این بیشتر به دلیل عدم استحكام موقعیت ایشان است نه جوانی شما زیرا سن و سال را شرایط روحی مشخص می‌كند نه چیز دیگر. برای جلوگیری از این مورد نیز راهكارهایی وجود دارد.


-تكرار كنید «هنوز سنی ندارم». با تكرار این كلمه آن هم در حالی كه به دنبال افقها و راه‌های تازه در زندگی می‌گردید، می‌توانید ثابت كنید كه سن و سال شما از همسالان شما كمتر است، شادابی‌تان بیشتر و تجربه‌هایتان پویاتر. فراموش نكنید آنان كه خود را بسیار مسن می‌نمایانند به مرگ نزدیك‌ترند.