رفتار در خانواده

[jahanagahi]

رفتار من در خانواده روز بروز بهتر و بهتر می شود.

محل آسایش و آرامش ما خانه است. در این خانه باید رفتارها محترمانه و محبت آمیز و عاشقانه باشد.
خنده و لبخند فضای خانه را فرا گیرد .
سئوال اینست که چگونه ما می توانیم این شرایط را در خانه فراهم کنیم؟

[jahanagahi]

مثال:
جناب کاظمی (ادمین عزیز و دوست داشتنی انجمن )با همسر محترمشان منزل ما تشریف آوردند.با رسمی ترین خودرو از یکساعت قبل به استقبالشان رفتم . اول آشنائی بود و اولین برخورد با خانواده من. همسرم و پسر و دخترم منزل بودند.
از زمانیکه وارد شدند و خنده و خاطره تعریف کردن و شادی فضای خانه را فرا گرفته بود تا زمانیکه تشریف بردند .(زمان صرف نهار هم خنده ها قطع نمی شد.) همه با تمام وجود از لحظه به لحظه اش لذت بردیم.
ناگفته نماند که زمانی هم که مهمانی ندارم فضای منزل معطر از خنده و لبخند است.تمرین 10 ساله کار خودش را انجام داده است.

من اگر این مثالها را می زنم صرفا بخاطر اینست که عزیزان برداشت داشته باشند که اگر در منزلی چنین رفتاری هست ما چرا انجام ندهیم؟

[goldmen]

بازم نظر شخصي من هست
از ديدگاه خودم براي رفتار با انسان ها ادم بايد مغرور وخسيس باشد
چطوري:
من بايد خواهان بهترين ها براي خودم باشم.... هميشه شاد باشم...مرتب....خوش صحبت...خوش چهره ...زيبايي ببينم..... وخوبي هاي ديگر
چطور در مقابل با ديگران چنين رفتاري باز داشته باشم هم اونا بامن وهم من با اون ها؟
به خودم هميشه ميگم:
چون دوست دارم همه دوستام وخانواده واشنا شاد باشن پس هميشه كنارشون شادم تا هم اونا شاد بشند كه باز از ديدن چهره شاد اونا من شاد بشم هم خودم شاد هستم
هميشه به همه مهربوني كنم كه باز از مهربوني به اونا كه درچهره اشان مشخص ميشه اونا مهربون بشم وهم خودم مهربون باشم
اگر كسي باهام بد حرف زدو كار غير شادي برام كرد من باشادي جوابش رو بدم تا اونم روحيه اش شاد بشه وچهره اش از غم به شادي تبديل بشه تا منم يك چهره شاد وبشاش ومهربون ببينم

هميشه بخاطر اين اخلاقم همه بهم ميگن زود مقابل حرف ديگران كوتاه ميام....همه ميگن تو احساسي نداري چون هميشه با هرچيز وقف پيدا ميكني وخيلي چيزهاي ديگه
ولي نميدونم من يك ادم خسيس ومغرورم كه شادي وخوشحالي ومهربوني زيبا زندگي كردن رو براخودم ميخوام