درد یا رنج٬ مسئله این است!

[Haavin]

موقعیت اول

بعد از مدت‌ها مجبور می‌شوید ورزش کنید. اولین وزنه‌ها را می‌زنید و حکات مختلف را انجام می‌دهید. در روز دوم درد تمام بدن شما را فراگرفته و حتی ممکن است به‌سختی حرکت کنید یا دست و پای خود را تکان دهید. روزهای ورزش کردن را طی می‌کنید و میزان وزنه‌ها را افزایش می‌دهید. دردها از بین می‌روند و بدن شما به ورزش عادت می‌کند.

اما شما مجبور به انجام ورزش هستید. مثلا کسی شما را تحت فشار گذاشته که باید حتما ورزش کنید. شما هر روز از ورزش کردن رنج می‌برید و لذتی از این کار نخواهید برد!


موقعیت دوم

شما به این نتیجه می‌رسید که باید به تناسب اندام برسید. می‌دانید که تناسب اندام رسیدن مساوی خواهد بود با خوش‌پوشی٬ سلامت جسمی و روحی. نقطه ایده‌آلی را می‌بینید که رسیدن به آن به شما انگیزه می‌دهد. بنابراین وزنه‌ها را برمی‌دارید٬ در روز دوم هم دردها مانند موقعیت اول وجود خواهند داشت و کم‌کم که پیش می‌روید دردها کمتر می‌شوند.

شما برای ورزش کردن انگیزه و تصویری مشخص دارید. بنابراین از انجام آن هر روز لذت خواهید برد و رنج نخواهید برد.

تفاوت کجاست؟

حرکت در هر مسیری می‌تواند درد داشته باشد. حتی حرکت به سمت ایده‌آل‌ها٬ به سمت آروزها و اهداف همیشه سخت و دردناک است. درست مثل وزنه زدن. اما نکته قابل توجه این‌جاست که وقتی معنای کاری که انجام می‌دهیم برای ما واضح باشد٬ در واقع ما انتخاب می‌کنیم که در مسیر حرکت رنج نکشیم. این بزرگترین تفاوت موقعیت اول و دوم است.

به‌عبارتی دیگر دردها همیشه وجود دارند اما رنج‌ها انتخابی هستند. ما می‌توانیم انتخاب کنیم که رنج نکشیم اگر معنا و دورنمای کاری که انجام می‌دهیم برای ما واضح باشد. در شغل خود٬ در روابط شخصی و در فرآیند تحول شخصی وقتی معنا را گم می‌کنیم درد و رنج کنار هم قرار می‌گیرند و این موقعیت خطرناکی می‌تواند برای ما باشد. رنج اتفاق روحی است که ما را افسرده می‌کند. با وجود رنج خود را سرزنش می‌کنیم و کم‌کم تصویری که از خود و دنیا ساخته‌ایم مخدوش می‌شود و هیچ موقعیتی برای ادامه زندگی پیش روی خود نمی‌بینیم.

پیدا کردن معنای زندگی و بودن به ما می‌گوید که در مسیری که پیش می‌رویم دردهای زیادی وجود خواهند داشت اما می‌توان در این مسیر دچار رنج نشد.
Amir Mehrani