ارزش جهانی پول ایران از 300سال پیش تا امروز

[mjdehghani]

در زمان شاه طهماسب صفوي، يعني در سده شانزدهم ميلادي، واحد پول ايران «شاهي» بود و هر ۲۰۰ شاهي برابر با يک «تومان». طبق مندرجات سفرنامه جنکينسون، در آن زمان هر شاهي با يک شيلينگ انگليس برابر بود. هر پوند استرلينگ برابر با ۲۰ شيلينگ است. بنابراين، يک تومان ايران برابر بود با ۱۰ پوند انگليس. يعني، ارزش پول ايران ده برابر پول انگليس بود.
در سده هيجدهم ميلادي، ارزش تومان ايران به‌تدريج کاهش يافت و ارزش پوند انگليس افزايش. در نيمه اوّل سده نوزدهم ميلادي، يعني در دوران سلطنت فتحعلي‌شاه و محمد شاه قاجار، دو پوند استرلينگ برابر با يک تومان ايران شد. در اين زمان يک پوند برابر بود با ۲۵ فرانک فرانسه و ۱۰ روپيه هند. يعني، يک تومان ايران برابر بود با ۵/ ۱۲ فرانک فرانسه. در همين زمان، يک تومان ايران با دو دلار و پنجاه سنت آمريکا برابر بود.
پس از قحطي بزرگ ۱۲۸۸ ق. ارزش پول ايران سير نزولي را آغاز کرد؛ با قتل ناصرالدين‌شاه (۱۸۹۳) اين کاهش ادامه يافت و با انقلاب مشروطه (۱۹۰۵-۱۹۰۷) شدت گرفت. اندکي قبل از قتل ناصرالدين‌شاه، در سال ۱۸۹۱ يک پوند استرلينگ برابر با ۵/ ۳۲ قران بود که، اندکي پس از قتل ناصرالدين‌شاه، در سال ۱۸۹۴ به ۵/ ۴۸ قران رسيد. ده قران برابر با يک تومان بود. يعني در اواخر سلطنت ناصرالدين‌شاه ارزش پوند بريتانيا ۲۵/ ۳ برابر تومان ايران و پس از قتل او، در زمان سلطنت مظفرالدين‌شاه، حدود ۸۵/ ۴ برابر تومان ايران شد. پس از انقلاب مشروطه يک پوند برابر با ۶۰ قران بود يعني ارزش پوند انگليس شش برابر تومان ايران شد. در اواخر سده نوزدهم و اوائل سده بيستم ميلادي، تا جنگ اوّل جهاني، يک پوند انگليس تقريباً برابر با ۵ دلار آمريکا بود. بنابراين، در دوران مظفرالدين‌شاه ارزش دلار آمريکا و تومان ايران تقريباً يکسان بود.
در زمان سقوط رضا خان و ورود ارتش‌هاي متفقين به ايران (۱۳۲۰ ش.) دلار آمريکا تقريباً يك و نيم تومان ايران بود؛ يعني با ۱۵ ريال مي‌شد يک دلار خريداري کرد. در سال ۱۳۳۲، يعني در اواخر دولت دکتر مصدق و زمان کودتاي ۲۸ مرداد، يک دلار آمريکا معادل ۹۰ ريال ايران (۹ تومان) و يک پوند استرلينگ برابر با ۲۳ تومان بود. در پايان سلطنت محمدرضا پهلوي و در دوره اي كه صادرات نفت خام در قله تارخي قرار داشت، يک دلار آمريکا تقريباً ۷ تومان ايران و يک پوند انگليس تقريباً ده تومان ايران ارزش داشت. در اين زمان ارزش يک روبل شوروي حدود ده تومان ايران يعني تقريباً برابر با پوند استرلينگ بود. يک فرانک فرانسه ۱۶ ريال و يک مارک آلمان غربي ۳۲ ريال ارزش داشت.
امروزه پوند استرلينگ به نرخ رسمي دولتي حدود ۱۹۵۰ برابر تومان ايران و دلار آمريکا حدود ۱۲۲۶ برابر تومان ايران است در حالی که نرخ دلار در بازار آزاد ۱۸۵۰ تومان و قیمت پوند ۳۰۰۰ تومان می باشد . بجز دوره هايي كه ايران شاهد جنگ و تجاوز نظامي بوده، سريع ترين سقوط ارزش پول ملي ايران در خرداد۱۳۷۴ (زمان رياست عادلي بر بانك مركزي) و دي ۱۳۹۰ (زمان رياست بهمني بر بانك مركزي) اتفاق افتاده است. بانك مركزي طبق قانون، وظيفه حفظ ارزش پول ملي را به عهده دارد.
منبع:alef.ir

[R.shahhoseini]

كسي مي دونه آيا ارتباطي بين رفاه اجتماعي و ارزش پول ملي وجود داره؟

[mjdehghani]

خوب آره دیگه . یک کارگر توی ایران ماهیانه 500000 تومان حقوق می گرفته تا سال قبل یعنی 450 دلار تقریباً ، مهر امسال شد300 دلار الان شده 190 دلار .
با 450 دلار شما رفاه بیشتری داری یا 190 دلار . اگر هزینه ها ثابت هم باشه شما توان خریدت 70 درصد افت کرده . البته توی ایران تورم 70 درصدی داشتیم که اینجوری میشه :
1390 یه جنس جینی 450 دلار یعنی هر عدد37.5 دلار . شما در سال 91 می تونی 5 عدد از اونرو بخری ولی تورم ون جنس رو 64 دلار کرده و شما قطعاً با یک حقوق ساده می تونی 3 تا از اون رو بخری
والسلام

[R.shahhoseini]

اما مطلب يك مقايسه تاريخي است، آيا در اواخر دولت دکتر مصدق كه يک دلار آمريکا معادل ۹۰ ريال ايران (۹ تومان) و يک پوند استرلينگ برابر با ۲۳ تومان بود نسبت رفاه اجتماعي ما هم در مقايسه با مردم ايالات متحده و بريتانيا از چنين نسبتي برخوردار بود؟

[mjdehghani]

میزان سنجش رفاه نسبت مستقیمی با ارزش ارزها و واحد پول داره ولی رفاه رو باید درست معنی کرد . الان مردم ما تجمل گرا هستند طرف کار می کنه LED بخره از فامیل عقب نباشه ، مبل فلان بخره ، ماشین فلان بخره .
تو زمان قدیم ( ما که نبودیم ولی شنیدیم ) این عید پلو اون عید پلو بوده .اما طرف یک ماه کار و کاسبی رو تعطیل می کرده می رفته مشهد و یا اینکه رفت و آمدها خیلی زیاد بوده ، همین 20 سال پیش ما خودمون با فامیل 4-5 روز اول عید رو می رفتیم روستا یا هر هفته خونه یکی از فامیلا بودیم ولی الان من خودم عموی خودم رو 6 ماهه ندیدم .رفاه رو توی شیک و پیک بودن و آراسته بودن زندگی نباید معنی کرد به نظر من راحتی و خوشی و زندگی کردن واقعی رفاهه .
الان من خیلی از قدیمی ه رو میبینم که می گن یاد اونروزا بخیر