حقایقی در مورد کمروئی

[jahanagahi]

1. کمرویی می‌تواند ارثی و یا بیولوژیکی باشد، اما عمده‌ی کمرویی‌ها برخاسته از پرورش غلط والدین است، اغلب کمرویی‌ها در طی تجارب زندگی کسب می‌گرددند.
2. نیمی از افراد جامعه را کمرو تشکیل می‌دهد.
3. کمرویی دو نوع است: آشکار و نهفته
افرادی که در انظار عموم کمرو شناخته می‌شوند تنها 30 درصد کمروها را تشکیل می‌دهند اما 70 درصد دیگر را کمروهای برونگرا تشکیل می‌دهند. اینگونه افراد در درون خود در رنج دایمی به سر می‌برند، این دسته از کمروها ردی از خود به جای نمی‌گذارند و تنها کمرویی به طور ذهنی احساس می‌شود. آنها کمرویی را در تپش قلب و تعریق شدیدشان احساس می‌کنند، با اینکه به ظاهر آرام و با اعتماد به نفس جلوه می‌کنند اما درگیر گفتگوی درونی " تحقیر نفس" به سر می‌برند، پیوسته خود را ملامت می‌کنند که نالایق هستند و همواره این سؤال برایشان مطرح است که آیا طرف صحبتشان آنها را دوست دارد و یا برایشان ارزش قائل می‌باشد یا خیر؟
به رغم اینکه بسیار اجتماعی به نظر می‌رسند اما ذهنشان مملو از افکار و احساسات منفی نسبت به خودشان است، هنگامی که گفتگو خاتمه می‌یابد آنها احساس رنجیدگی و شکست خوردگی می‌کنند. برای مثال یک استاد دانشگاه کمروی برونگرا ممکن است حین سخنرانی درباره‌ی حیطه‌ی تخصصی خود بسیار توانا و قابل باشد ولیکن در یک موقعیت اجتماعی دیگر ممکن است بسیار درمانده ظاهر گردد.
4. شیوع کمرویی در دختران تا سنین نوجوانی بیش از پسران است ( به خاطر نوع رفتار متفاوت والدین ) اما در بزرگسالی معمولاً نقش جنسیت در کمرویی کمرنگ می‌‌شود.
5. کمرویی در فرهنگهای ملل امری نسبی است. یک نوجوان آمریکایی معمولی ممکن است نزد فرهنگ مردم اروپا گستاخ به نظر آید و یا یک جوان ایرانی معمولی در نزد مردم آمریکا فردی کمرو جلوه کند. همچنین کمرویی در یک فرد منفرد نیز امری نسبی است. یک بازیگر ممکن است بر روی صحنه بسیار پرحرف و با اعتماد به نفس ظاهر شود اما هنگام مصاحبه بسیار کمرو شود و یا معمولاً افراد در حضور برخی افراد خجالتی و در مقابل دوستان خود اجتماعی باشند.
6. کمرویی برچسبی است که از سوی دیگران به ما زده می‌شود، برچسبها نیز فرد را توصیف نمی‌کنند، آنها تنها فرد را درون دسته و گروه خاصی قرار می‌دهند و باید به خاطر سپرد که برچسبها و دسته‌بندیها خود شخص نمی‌باشند.
7. کمرویی اهمیت بخشیدن زیاد به نوع تفکر دیگران نسبت به خودمان است.
8. افراد کمرو ممکن است در حضور دیگران مغرور و بی‌علاقه جلوه کنند اما آنها تنها احساس دستپاچگی و عصبی بودن می‌کنند.
9. کمرویی بهای گزافی است که افراد کمرو در سنین مختلف ناچار به پرداخت آن می‌باشند.
10.کمرویی باعث محدود شدن آزادی و تجلی استعدادهای فرد می‌شود.
11. طبق پژوهشهای گسترده تنها متغیری که همواره مؤفقیت را می‌تواند پیش بینی کند " فصاحت و روانی گفتار " است. افرادی که قادرند توجه دیگران را به حضور خود جلب کرده و نسبت به آن احساس خوبی داشته باشند درصد مؤفقیتشان بسیار زیاد است، اما از آنجایی که افراد کمرو از اینکه در کانون توجه دیگران قرار گیرند بیمناک و گریزانند لاجرم در زندگی به مؤفقیت چندانی دست نمی‌یابند. در فرهنگ جوامع که همه افراد برنده را دوست دارند کمرویی به مثابه‌ی گام نهادن در مسابقه دو با کفشهای سربی است.
12.کمرویی به معنای از دست دادن فرصتهای زندگی است.
13.کمرویی زمینه‌ را برای تنهایی فراهم می‌آورد، پژوهشها نشان داده که تنهایی و انزوا به افول و تنزل قوای روانی و جسمی فرد منجر می‌شود، افراد کمرو حتی بیش از دیگران دچار مرگ زودرس می‌شوند.
14.یکی از عوامل مستعد کننده‌ی ابتلاء افراد به پارانویا و بدبینی کمرویی و تنهایی است.
15. کمرویی احتمال گرایش افراد را به مواد مخدر و روانگردان افزایش می‌دهد.
16. افراد کمرو از کمک خواستن از دیگران اجتناب می‌کنند بنابراین ناچارند مشکلاتشان را به تنهایی حل و فصل کنند، به همین خاطر بیشتر به ناراحتی‌های روانی گرفتار گردیده و زندگی سخت و دشواری را برای خود رقم می‌زنند.
17.افراد کمرو پیوسته در گذشته و آینده سیر می‌کنند ( افکار و احساسات مرتبط با پیامدهای آینده و ملامتها، حسرتها و رنجشهای گذشته) و قادر نیستند از زمان حال خود لذت ببرند.
18.کمرویی در ارتباط مستقیم با استرس و اضطراب می‌باشد که می‌تواند سلامت روان و جسم فرد را به مخاطره جدی اندازد.
19.پیشرفت تکنولوژی با کاهش تعاملات رو در رو سندرم تنهایی و کمرویی دامن زده است.
20.با آنکه آثار سوء کمرویی بیشتر دامن افراد کمرو را می‌گیرد اما اصلاح کمرویی می‌تواند برای آحاد جامعه سودمند و مطلوب باشد.
21.کمرویی از درونگرایی متمایز است، درونگرایان آگاهانه از موقعیتهای اجتماعی اجتناب می‌‌ورزند چرا که آنان چنین می‌‌پندارند

منبع