نظر انتقادی من در مورد قانون راز و مشکلات بزرگ آن

[MohamadMJ]

سلام و خسته نباشید به همه دوستان و عزیزان

نمیدونم با تجربه تر ها این راز رو بهتر متوجه شدن که راحت توضیحش میدن یا اونا هم منظورشون چیز دیگست ولی طور دیگه عنوان میکنن.

همیشه یه مشکلی داشتم نمیتونستم حرفای بقیه در مورد چیزایی مثل راز و جاذبه و تجسم خلاق و این حرفا رو باور کنم.
دقیقا مثل زمانی که کتاب قرآن رو ازش میشنیدم ولی خودم نمیرفتم ببینم چیه. تا وقتیم نری طرفش دوست نداری بری چون یه چیزایی میشنوی در موردش یه جورایی دوست نداشتنی و وحشتناک جلوه میده.

جفتش به خاطر معنی اشتباهشه. چون اشتباه قرآن به خوردم داده بودن یه جوری بود فکر میکردم نزدیکش بشم میمیرم یا فکر میکردم همه حرفاش عینهو بابا بزرگا نصیحت میکنه آدمه و همه کارو میگه نکن نکن. تا رفتم و متوجه شدم توضیحاتی که در موردش میدن اونو بد جلوه کرده برام.

راستش دوست نداشتم اینطوری شروع به نوشتن کنم ولی خب مشکلم این بود همه حرفشون این بود فکر کن و بشین توهم بزن برای یه چیزی تلپ خدا میده بهت. میگفتیم ما یک ماه خواستیم نشد میگفتن نه باید ثابت قدم باشی انقدر بخوای تا بیاد توی زندگیت. ما هیچی نگفتیم و بیخیالش شدیم تا اینکه بحثا رنگش عوض شد و اینطوری شد که تا یه حدی که توهم زدی بعد ولش کن معامله رو برو به زندگیت برس خود اون میاد دنبالت و میپره توی زندگیت.


نظر شخصیم و منطق من میگه متاسفانه بیش از حد بزرگش کردن. این بزرگ کردن باعث شد خیلیها واقعا فکر کنن راز هستش.
عزیزای من قربون شکلتون برم خب آدم هرچیو عشقشو داشته باشه سعی میکنه به طرفش حرکت کنه و به اون قصد کار کنه. حالا گهگاهی توهمی به داشتنشم بزنه و فکر داشتنش رو بکنه باعث میشه نزدیکتر بشه بهش و لمسش کنه و بیشتر تلاش کنه. ولی عزیزان حواستون باشه این تجسم انقدر توهم نزنید که فکر کنید جدا دارینش و توی همون توهم ازش زده بشین.

هیچ رازی نیست. هیچ قانونی نیست. اصلا هیچ چیز خاصی نیست. به چشم یه قول نگاهش نکنین که واقعا فکر کنید جایی خبریه. طبیعیه و منطقی آدم هرچی بخواد سعی میکنه بدست بیاره. آدم میبینه رفیقش ماشین خریده جو میگیرتش میچسبه به کار به هدف اینکه ماشین بخره و کم نیاره و باعث میشه زود بخره.

یه سری مسائل ساده هستن که به اسم راز روز به روز داره پیچیده تر میشه. همچین اسم گذاشتن روش که کلی فیلسوف و دانشمندم برای من تحلیل گر راز شدن والله.


به هیچوجه فکر نکنید به چیزی فکر کنید تلپی میاد. به هیچوجه فکر نکنید خواستن و توهم خلاق زدن اوکی بشه کار تمومه.
اصل انتخاب هدف و برنامه ریزی و حرکت به سوی اونه. راز چیزی نیست جز همون راهی که توی منطق هر بشری وجود داره.

بزارید توهم زدن و راز رو یه طور دیگه ثابت کنم.
میگیم دو نفر یه چیزی رو میخواستیم چرا اون یکی رسید بهش و من نرسیدم میگه خب اون بیشتر از تو خواسته و توهمشو زده.
مثال واضحتر میکنم. دو تا پسر یه دختر رو میخواد. یه پسرا مایه داره و اون یکی بدبخت بیچاره. یعنی توهم که هیچی. توی توهم با دختره زندگی کنه و روی در و دیوار عکسشو بزنه و شبانه روزی بهش فکر کنه و همه اینا هرچیم زور بزنه دختره میشه واس پسر مایه داره. این قانون زندگیه.

شما برو توی قفس شیر توهم راز بزن شیره نخورتت. اصلا بیشتر توهم بزن تو شیر رو بخوری.

خنده داره. یکم بیشتر و منطقی تر.
همچین چیزایی هست. چون مهمه اسمشو گذاشتن راز. ولی از موقعی که اسم راز روش گذاشتن خیلیهها فکر کردن واقعا چیز دست نیافتنی باید باشه.
بچه های مردم گیج میشن به قرآن. تا کی بدونه باید بخواد. از کی بفهمه وقتشه دیگه بهش فکر نکنه ؟

دوستای گلم. اصلا به راز فکر نکنید. این موارد رو بخونید با منطق و عقلتون مقایسه کنید اگر جواب درست بود همین کارو بکنید.

1. هدف بزارید برای خودتون. در هر زمینه ای. انقدر پول. این موقعیت شغلی. این ماشین و و و
2. برنامه ریزی کنید برای خودتون که بهترین راه ها و روش رسیدن به اون هدف ها رو به صورت منطقی ترسیم کنید واسه خودتون ( توهم نزنید الان بیکارم ولی راز میگه من فکر کنم بهش آخر سال یه بنز S500 دارم. از این خبرا جایی نی )
3. طبق برنامه ریزی شروع به عمل کنید و به خودتون امید بدید و کاری کنید وسط راه کنار نکشید
4. اینجا بعضی وقتا که مایوس میشین و سرد میشید به نتیجه نگاه کنید. فکر کنید اون شده که قرار بوده بشه یه ذوقی بکنید و محکم تر ادامه بدید.

گندش کردن با اسم و لقب. ولی به همین سادگیه. هیچی نیست. به خدا هیچ چیز خاصی نیست. منطق و طبیعته عقل آدم همینه.

آسمان و زمین و این حرفا دست به دست هم میدن برات ماشین بخرن اینا الکیه. فکرشو نکن میتونی روی حساب اونا بشینی. هرکاری کردی خودت کردی و خودت و لطف و کمک خدای خودت.

از با تجربه تر ها تقاضا دارم بحثارو بزرگ جلوه ندن که کسایی که امیدشون نا امید شده با اینا امید کاذب بگیرن و بعد با سر بخورن زمین.
یه تجربه قشنگ دارم که در این زمینه به دردتون میخوره. چون اصلا عادت ندارم بدون مدرک یا چیزی که لمس نشده حرفی بزنم.


نزدیک 6 سال ویولن کار میکردم. ساز و موسیقی ذوق خاصی میخواد و ویولن که معروفه به اسب سرکش رام کردنش کار هرکسی نیست. ما مجبور بودیم به عنوان ارشد ها به شاگردهای تازه وارد و کوچیکتر هرطوری امید بدیم.
بچه هایی که خب علاقه داشتن جدا بدون هیچ مشکلی ادامه میدادن و خب فراز و نشیب رو میگذروندن.
بچه های دیگه رو تصمیم گرفتیم به قول معروف با همین توهم تجسم و فکر کن میرسی و اینا برسونیمشون بالا. اومدیم برای اینکه ایجاد علاقه رو شدیدتر کنیم. آهنگهای معروفی که دوست داشتن از استادان ویولن مثلا حالا بیژن مرتضوی و شادمهر عقیلی ( این جدیدا ) و برو اسدالله ملک و پرویز یاحقی و اینای قدیمی بزاریم. که گوش کنن ببینن آخرش چه اعجوبه هایی خواهند شد و قراره چیا بزنن. دقیقا بچه هایی که این حرکت روشون اجرا شد تا یکی دو ماه بعدش کلاسو ول کردن هیچ از ویولن حالشون بهم میخورد. چرا چون این توهم ها باعث شده بود فکر کنن زودتر میتونن برسن در صورتی که به این راحتیا نبود و خیلی زود کم آوردن. اینه اون دلیلی که میگم امید کاذب و توهم بیجا موفق که نمیکنه هیچ با سر میزنه زمین.

دوستان گلم در همه مواقع و موارد به عقل رجوع کنید. حواس و قدرت های مختلفی در وجود ماست که شاید ناخوداگاه خیلی چیزارو بتونه به بهترین نحو درک کنه و خوب و بد رو تشخصی بده. خیر سرمون روح خدا توی ما دمیده شده. پس همیشه به عقلتون روجوع کنید.
موفق باشید