یه پرستار استرالیایی بزرگ‌ترین حسرت‌های
آدم‌های در حال مرگ رو جمع کرده و پنج حسرت
رو که بین بیشتر آدم‌ها مشترک بوده منتشرکرده:
.
.
.
.
اولین حسرت:
کاش جرات‌اش رو داشتم اون جوری زندگی می‌کردم که می‌خواستم٬ نه اون جوری که دیگران ازم توقع داشتن.

حسرت دوم:
کاش این قدر سخت کار نمی‌کردم.

حسرت سوم:
کاش شجاعت‌اش رو داشتم که احساسات‌ام رو به صدای بلند بگم.

حسرت چهارم:
کاش رابطه‌هام رو با دوستام حفظ می‌کردم.

حسرت پنجم:
کاش شادتر می‌بودم.