نمی دونم این داستان شاهین را کدومتون مطالعه فرمودین:
پادشاهی دو شاهین کوچک به عنوان هدیه دریافت کرد. آنها را به مربی پرندگان دربار سپرد تا برای استفاده در مراسم شکار تربیت کند.
یک ماه بعد، مربی نزد پادشاه آمد و گفت که یکی از شاهین‌ها تربیت شده و آماده شکار است اما نمی‌داند چه اتفاقی برای آن یکی افتاده و از همان روز اول که آن را روی شاخه‌ای قرار داده تکان نخورده است.
این موضوع کنجکاوی پادشاه را برانگیخت و دستور داد تا پزشکان و مشاوران دربار، کاری کنند که شاهین پرواز کند. اما هیچکدام نتوانستند.
روز بعد پادشاه دستور داد تا به همه مردم اعلام کنند که هر کس بتواند شاهین را به پرواز درآورد ...
پاداش خوبی از پادشاه دریافت خواهد کرد.
صبح روز بعد پادشاه دید که شاهین دوم نیز با چالاکی تمام در باغ در حال پرواز است.
پادشاه دستور داد تا معجزه‌گر شاهین را نزد او بیاورند.
درباریان کشاورزی متواضع را نزد شاه آوردند و گفتند اوست که شاهین را به پرواز درآورد.
پادشاه پرسید: «تو شاهین را به پرواز درآوردی؟ چگونه این کار را کردی؟ شاید جادوگر هستی؟
کشاورز گفت: سرورم، کار ساده‌ای بود، من فقط شاخه‌ای راکه شاهین روی آن نشسته بود بریدم.
شاهین فهمید که بال دارد و شروع به پرواز کرد.


----------------------------------------------------------------------------------------

و من و آقای مدیر وآقای قربانیان احساس کردیم که اینجا یه شاخه شده که همه روش نشستید، پس باید یه شوکی باشه که شاید نشستنتون روی این شاخه بلند شدنی داشته باشه و شروع بسیار قوی و سریعی باشه برای پرواز
پس باید بدونید شما ها یه عقابید یه عقاب تیز بال و تیز پرواز و تیز چنگال که با چنگال های قوی تون فرصت ها و موقعیت ها را می قاپید و با بالهای بلندتون جهشی به سمت موفقیت دارید.
بهتره بال پرواز را باز کنید و به جای نشستن روی یک شاخه برای پرواز به سمت موفقیت آماده بشین.
احساس نمی کنید الان نسبت به سه سال قبل پرنده بزرگتری شدید که بالهایی از دانش بازار و فنی دارید؟؟
احساس نمی کنید وقتشه که دیگه بعد از سه سال شاخه را به قصد پرواز به سمت بازار ترک کنید؟؟؟
ما این تاپیک را زدیم نه به قصد شوخی و دروغ که شوک سال 92یی باشد برای پرواز که اگر به اخر سال 92 رسیدید نبینید که هنوز بر روی شاخه نشسته اید و بقیه پرواز کرده اند و شما هیچ...

البته بحث سفر برای تحصیل من و همسرم به قوت خود باقی ست البته نه به این سرعت
و این انجمن که فرزند ماست هیچگاه واگذار نخواهد شد
اگر مسبب آزردگی خاطر شما همراهان سایت را فراهم آوردیم بر بزرگی خود ببخشید.
خوشحالم که شما همیشه و همه حال با ما هستید...
خوشحالم که مدیریت ما را با تمام نواقص بر دیگری ارجح می دانید
خوشحالم که از صبح گوشی من از صدای زنگ نیوفتاد
خوشحالم که باکی پ.خ های من از پیغام های خالصانه شما پر است
خوشحالم از پیام های شما
و سپاس از بزرگواری تان که بی حساب است.
قلب ما همیشه برای شما می تپد

با آرزوی شبی آرام و خوش

(04-05-2013 01:22 AM)m_sh نوشته شده توسط:  نمی دونم این داستان شاهین را کدومتون مطالعه فرمودین:
پادشاهی دو شاهین کوچک به عنوان هدیه دریافت کرد. آنها را به مربی پرندگان دربار سپرد تا برای استفاده در مراسم شکار تربیت کند.
یک ماه بعد، مربی نزد پادشاه آمد و گفت که یکی از شاهین‌ها تربیت شده و آماده شکار است اما نمی‌داند چه اتفاقی برای آن یکی افتاده و از همان روز اول که آن را روی شاخه‌ای قرار داده تکان نخورده است.
این موضوع کنجکاوی پادشاه را برانگیخت و دستور داد تا پزشکان و مشاوران دربار، کاری کنند که شاهین پرواز کند. اما هیچکدام نتوانستند.
روز بعد پادشاه دستور داد تا به همه مردم اعلام کنند که هر کس بتواند شاهین را به پرواز درآورد ...
پاداش خوبی از پادشاه دریافت خواهد کرد.
صبح روز بعد پادشاه دید که شاهین دوم نیز با چالاکی تمام در باغ در حال پرواز است.
پادشاه دستور داد تا معجزه‌گر شاهین را نزد او بیاورند.
درباریان کشاورزی متواضع را نزد شاه آوردند و گفتند اوست که شاهین را به پرواز درآورد.
پادشاه پرسید: «تو شاهین را به پرواز درآوردی؟ چگونه این کار را کردی؟ شاید جادوگر هستی؟
کشاورز گفت: سرورم، کار ساده‌ای بود، من فقط شاخه‌ای راکه شاهین روی آن نشسته بود بریدم.
شاهین فهمید که بال دارد و شروع به پرواز کرد.


----------------------------------------------------------------------------------------

و من و آقای مدیر وآقای قربانیان احساس کردیم که اینجا یه شاخه شده که همه روش نشستید، پس باید یه شوکی باشه که شاید نشستنتون روی این شاخه بلند شدنی داشته باشه و شروع بسیار قوی و سریعی باشه برای پرواز
پس باید بدونید شما ها یه عقابید یه عقاب تیز بال و تیز پرواز و تیز چنگال که با چنگال های قوی تون فرصت ها و موقعیت ها را می قاپید و با بالهای بلندتون جهشی به سمت موفقیت دارید.
بهتره بال پرواز را باز کنید و به جای نشستن روی یک شاخه برای پرواز به سمت موفقیت آماده بشین.
احساس نمی کنید الان نسبت به سه سال قبل پرنده بزرگتری شدید که بالهایی از دانش بازار و فنی دارید؟؟
احساس نمی کنید وقتشه که دیگه بعد از سه سال شاخه را به قصد پرواز به سمت بازار ترک کنید؟؟؟
ما این تاپیک را زدیم نه به قصد شوخی و دروغ که شوک سال 92یی باشد برای پرواز که اگر به اخر سال 92 رسیدید نبینید که هنوز بر روی شاخه نشسته اید و بقیه پرواز کرده اند و شما هیچ...

البته بحث سفر برای تحصیل من و همسرم به قوت خود باقی ست البته نه به این سرعت
و این انجمن که فرزند ماست هیچگاه واگذار نخواهد شد
اگر مسبب آزردگی خاطر شما همراهان سایت را فراهم آوردیم بر بزرگی خود ببخشید.
خوشحالم که شما همیشه و همه حال با ما هستید...
خوشحالم که مدیریت ما را با تمام نواقص بر دیگری ارجح می دانید
خوشحالم که از صبح گوشی من از صدای زنگ نیوفتاد
خوشحالم که باکی پ.خ های من از پیغام های خالصانه شما پر است
خوشحالم از پیام های شما
و سپاس از بزرگواری تان که بی حساب است.
قلب ما همیشه برای شما می تپد

با آرزوی شبی آرام و خوش

(04-05-2013 01:35 AM)صدفی نوشته شده توسط:  دوست جدیدوعزیز من که صمیمیتت و وجودت را با صدها دوست خیلی قدیمی ام عوض نمیکنم
از تلنگری که به ما زدی متشکرم
از صمیم قلب دوست دارم شاید آدمی نباشم که بتونم احساساتم رو بروز بدم ولی صمیمانه و خالصانه دوست دارم
شاید باور نکنی از عصری که تاپیک رو دیدم به حدی حالم بد بود که به جرات میتونم بگم فقط وقتی فهمیدم بابام سرطان داره و 2 ماه دیگه بیشتر زنده نیست این حالت بهم دست داده بود هرچی بگم نیتونم حال خرابم رو توصیف کنم.
خوشحالم که هستی خوشحالم که میمانید خوشحالم که ما رو رها نمیکنید و برید چون ما راه طولانی رو با هم پیش رو داریم.
مریمم دارم همین طور گریه میکنم تمام کیبوردم خیسه از اشک هام نمیتونم گریه ام رو کنترل کنم.
هیچ وقت تنهامون نزارید



ولی قلب من با باطری کار میکنه از این شوخی ها دیگه با من نکن میمیرم خونم میوفته گردنتونا

(04-05-2013 01:40 AM)m_sh نوشته شده توسط:  

(04-05-2013 01:35 AM)صدفی نوشته شده توسط:  دوست جدیدوعزیز من که صمیمیتت و وجودت را با صدها دوست خیلی قدیمی ام عوض نمیکنم
از تلنگری که به ما زدی متشکرم
از صمیم قلب دوست دارم شاید آدمی نباشم که بتونم احساساتم رو بروز بدم ولی صمیمانه و خالصانه دوست دارم
شاید باور نکنی از عصری که تاپیک رو دیدم به حدی حالم بد بود که به جرات میتونم بگم فقط وقتی فهمیدم بابام سرطان داره و 2 ماه دیگه بیشتر زنده نیست این حالت بهم دست داده بود هرچی بگم نیتونم حال خرابم رو توصیف کنم.
خوشحالم که هستی خوشحالم که میمانید خوشحالم که ما رو رها نمیکنید و برید چون ما راه طولانی رو با هم پیش رو داریم.
مریمم دارم همین طور گریه میکنم تمام کیبوردم خیسه از اشک هام نمیتونم گریه ام رو کنترل کنم.
هیچ وقت تنهامون نزارید



ولی قلب من با باطری کار میکنه از این شوخی ها دیگه با من نکن میمیرم خونم میوفته گردنتونا

خانوم صدفی عزیززززز
شما هم واقعا به حد یک خواهد نه، نه از آن هم بیشتر برای من و آقای مدیر عزیز هستید.
شما و همسرتان یک نمونه هستید.
ما همیشه شما را دوست داریم و جدایی از شما برای ما تا حد مرگ سخت است.
منم دیگه اشک هام جاری شد....
انشاله به زودی 2 هفته دیگه همدیگر را در اصفهان خواهیم دید.
مطمئنا پی از امروز و این تاپیک دوستی ها عمیق تر خواهد شدو تغییرات شگرفی خواهیم داشت حتی در خود ما